الجزیره: استعمارگری انگلیس جان میلیون‌ها نفر را طی چهار دهه گرفته است
استعمارگری انگلیس در هند طی 40 سال جان انسان‌های بیگناه بسیاری را گرفته است.
خبرگزاری میزان - الجزیره در گزارشی نوشت که بین سال‌های 1880 تا 1920، سیاست‌های استعماری انگلیس در هند بیشتر از مجموع قحطی‌ها در شوروی سابق، چین و کره شمالی جان انسان‌ها را گرفت.
یک نظرسنجی موسسه «یوگاو» نشان داد که 32 درصد از مردم انگلیس به تاریخ استعماری این کشور افتخار می‌کنند.
این در حالی است که فقر شدید در هند تحت سلطه انگلیس از 23 درصد در سال 1810 به بیش از 50 درصد در اواسط قرن بیستم افزایش یافت؛ دستمزدهای واقعی در طول دوره استعمار انگلیس کاهش یافت و در قرن نوزدهم به سطوح بی‌سابقه‌ای رسید، در حالی که قحطی‌ها بیشتر و مرگبارتر می‌شد.
کارشناسان اتفاق نظر دارند که دوره استعمارگری انگلیس در بازه زمانی 1880 تا 1920 به ویژه برای هند ویرانگر بود؛ سرشماری‌های جامع جمعیتی که توسط رژیم استعماری در دهه 1880 انجام شد نشان می‌دهد که میزان مرگ و میر در این دوره به طور قابل توجهی افزایش یافته است؛ از 37.2 مرگ به ازای هر هزار نفر در دهه 1880 به 44.2 در دهه 1910 رسید.
50 میلیون مرگ یک رقم خیره کننده است، و با این حال این یک برآورد محافظهکارانه است؛ دادههای مربوط به دستمزدهای واقعی نشان می‌دهد که تا سال 1880، استانداردهای زندگی در هند مستعمره به طور چشمگیری نسبت به سطوح قبلی خود کاهش یافته بود. بیشتر محققان استدلال می‌کنند که پیش از استعمار، استانداردهای زندگی هندی‌ها ممکن است «همتراز با بخش‌های در حال توسعه اروپای غربی باشد».
به طور قطع مشخص نیست که میزان مرگ و میر هند قبل از استعمار چقدر بوده است، اما اگر فرض شود که مشابه آن در انگلیس در قرن 16 و 17 باشد (27.18 مرگ در هر هزار نفر)، قابل درک است که 165 میلیون مرگ و میر بیش از حد در هند و در دوره 1881 تا 1920 رخ داده است.
اما چگونه دولت انگلیس باعث این تلفات بزرگ شد؟ چندین مکانیسم وجود داشت؛ برای نخستین بار، انگلیس عملا بخش تولید هند را نابود کرد، قبل از استعمار، هند یکی از بزرگترین تولیدکنندگان صنعتی در جهان بود که منسوجات را به تمام نقاط جهان صادر می‌کرد. با این حال، زمانی که شرکت انگلیسی هند شرقی کنترل بنگال را در سال 1757 به دست گرفت، این تغییر شروع شد.
این رژیم تجاری نابرابر تولیدکنندگان هندی را سرکوب کرد و عملا این کشور را صنعتی‌زدایی کرد؛ بدتر از آن، استعمارگران انگلیسی یک سیستم غارت قانونی را ایجاد کردند که برای معاصران به عنوان «تخلیه ثروت» شناخته می‌شود.
مقامات استعماری انگلیس کاملا از پیامدهای سیاست‌های خود آگاه بودند؛ آنها تماشا کردند که میلیون‌ها نفر گرسنه می‌مانند، اما مسیرشان را تغییر ندادند. آنها همچنان آگاهانه مردم را از منابع لازم برای بقا محروم می‌کردند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
