اقدامات فاجعه‌بار ایتالیا علیه مردم رومانی
طی سالیان متمادی ایتالیا مردم رومانی را هدف اقدامات مرگبار خود قرار داده است.
خبرگزاری میزان - در 22 اکتبر، «جورجیا ملونی»، رئیس حزب راستگرای افراطی (برادران ایتالیا) به عنوان نخست وزیر ایتالیا سوگند یاد کرد؛ او با دو حزب دیگر که به خاطر لفاظی‌ها و سیاست‌های پوپولیستی و نژادپرستانه بدنام هستند، دولت تشکیل داد.
به گزارش «الجزیره»، بسیاری در سراسر اروپا به‌حق نگران تأثیری هستند که راست‌گراترین دولت ایتالیا از پایان جنگ جهانی دوم بر این قاره خواهد گذاشت.
علاوه بر این رم‌های ایتالیا بسیار نگران این موضوع هستند؛ وضعیت آنها سال‌ها غیرقابل تحمل بوده است، صرف نظر از اینکه چه کسی در قدرت بود، آنها با آزار و اذیت پلیس، اخراج اجباری و جرایم ناشی از نفرت مواجه بوده‌اند.
اما با روی کار آمدن این ائتلاف دست راستی، وضعیت اسفبار مردم رومانی ممکن است بسیار بدتر شود، هم «برلوسکونی» و هم «سالوینی» به عنوان متحدان «ملونی» در دولت جدید، سابقه طولانی در سیاست‌های ضد رومانی دارند، در حالی که «ملونی» سابقه لفاظی‌های نژادپرستانه ضد رومانی را دارد.
اگر و زمانی که دولت جدید حمله خود را به جوامع رومانیایی آغاز کند، اتحادیه اروپا نباید سکوت کند، اغلب در 15 سال گذشته در زمان بروز چنین حملاتی سکوت کرده است.
با وجود زندگی در شبه جزیره ایتالیا از قرن چهاردهم، مردم رومانی در طول تاریخ به عنوان افراد خارجی در جامعه ایتالیا دیده می‌شوند. به همین دلیل است که آنها از دهه 1920 تا 1940 مورد هدف دولت ایتالیا قرار گرفتند؛ در سال 1926، تنها چهار سال پس از به قدرت رسیدن، دولت «بنیتو موسولینی»، دستور اخراج همه «کولیهای خارجی» و «پاکسازی کشور از همه کاروان‌های کولی» را صادر کرد؛ کسانی که مانده بودند مرتبا مورد آزار و اذیت و دستگیری قرار می‌گرفتند.
در سال 1940، وزارت کشور ایتالیا بازداشت رمانیایی‌ها و سینتی‌ها را در اردوگاه‌های کار اجباری ایتالیا آغاز کرد؛ جایی که بسیاری از آنها یا به قتل رسیدند، یا به اردوگاه‌های مرگ تبعید شدند، یا از گرسنگی یا شرایط بد مردند.
ایتالیا هرگز به معنای واقعی با این تاریخ خود کنار نیامده است و پس از پایان جنگ جهانی دوم، مردم رومانی همچنان با سوء ظن و نفرت دیده می‌شدند. زمانی که رم‌های بالکان در دهه 1960 وارد ایتالیا شدند، مقامات محلی بر اساس این فرض نژادپرستانه مبنی بر اینکه رمی‌ها «ولگردهایی» هستند، شروع به قرار دادن آنها در به اصطلاح «اردوگاه‌های موقتی» کردند.
این سیاست‌ها ادامه یافت و تا دهه 1980، در برخی از استان‌های ایتالیا از حمایت مالی و قانونی برخوردار شد. در همان زمان، تصورات منفی در جامعه ایتالیا مبنی بر جنایتکار بودن رمانیایی‌ها و مهاجران غیرقانونی افزایش یافت. در دهه 2000، این امر به سیاستمداران پوپولیستی مانند «برلوسکونی» اجازه داد تا این موضوع را سیاسی کرده و از آن برای منافع انتخاباتی استفاده کنند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
