نگاهی به نقش تاریخی خشونت استعماری کشورهای غربی در آفریقا

خبرگزاری میزان - تلاش مداوم از سال 1991 برای وارد کردن اروپای شرقی به آغوش ناتو و اتحادیه اروپا، اولین تلاش اروپای غربی در تاریخ اخیر نیست.

به گزارش «میدل ایست آی»، در این زمینه از سوابق امپراتوری‌های استعماری اروپایی درس گرفته شده تا نقشه‌های خود را برای اروپا طراحی کنند.

اهمیت اروپای شرقی برای تسلط بر جهان در اوایل توسط آلمان، که قصد داشت آن را تصرف کند و به یک مستعمره مهاجران آلمانی تبدیل کند، تشخیص داده شد.

استعمار شهرک‌نشین‌ها سیاست ثابت آمریکا، انگلیس، فرانسه، ایتالیا و دیگر امپراتوری های استعماری اروپایی بود؛ آمریکا مدل مورد علاقه‌ای بود که آنها از آن وام گرفتند.

ناتو و آفریقا: رابطه خشونت استعماری و برتری ساختاری سفید پوستان

با توجه به توجه رسانه‌های عمومی و نگرانی در مورد گسترش احتمالی سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، شایسته است تاریخ خونین ناتو در آفریقا مورد تاکید قرار گیرد.

ناتو در سال 1949 پس از جنگ جهانی دوم در زمانی تأسیس شد که کشورهای آفریقایی هنوز در زیر سلطه استعمار بودند؛ در واقع بیشتر بنیانگذاران اولیه ناتو، استعمارگران اصلی آفریقا مانند انگلیس، فرانسه، پرتغال، بلژیک، ایتالیا و آمریکا به عنوان سازمان‌دهنده اصلی ناتو و شریک مسلط بودند.

• بیشتر بخوانید:
•  استانداردهای دوگانه غرب؛ فریاد عدالت‌خواهی در قبال اوکراین و فراموشی کامل درباره افغانستان
•  مرگ ۱۰ میلیون نفر بر اثر جنایات استعماری بلژیک در کنگو

این سازمان به عنوان دفاع دسته جمعی در برابر شوروی سابق با این شرط (ماده 5) تأسیس شد که «هرگونه حمله به یکی از اعضای آن حمله به همه آنها تلقی می‌شود و بنابراین مستلزم واکنش جمعی است.»

از آنجایی که ناتو با هدف ظاهرا توقف تجاوزات احتمالی شوروی تأسیس شد، به نظر می‌رسد که پس از فروپاشی شوروی دیگر نیازی به ناتو وجود نداشت. با این حال، از آن زمان، ناتو از دوازده کشور تأسیسی به 30 کشور عضو در حال حاضر گسترش یافته است که بسیاری از آنها کشورهای اروپای شرقی و متحدان پیمان «ورشو» هستند.

آفریقای استعمار شده به عنوان پایگاه ناتو

نیازی به گفتن نیست که در دهه 1950، زمانی که اکثر آفریقایی‌ها هنوز تابع استعمار بودند، آنها مطلقا هیچ کنترلی بر استفاده از خاک خود برای اهداف نظامی نداشتند. تقریباً کل شمال آفریقا به حوزه عملیاتی برای ناتو تبدیل شد.

قدرت‌های استعماری در اوایل دهه 1950 کنفرانس‌های نظامی را در شهرهای آفریقایی مانند داکار و نایروبی برگزار کردند و از سفیدپوستان آفریقای جنوبی و رودزیا و دولت آمریکا دعوت کردند.

انتهای پیام/