صادرات چند میلیون دلاری آب بر‌ها ادامه دارد

به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، بررسی صادرات محصولات کشاورزی نشان می‌دهد که هرساله ارز قابل توجهی از این راه نصیب کشور می‌شود به طوریکه صادرات بخش کشاورزی و غذا در فروردین سال جاری به ۷۰۹.۲۹ هزار تن رسید که براساس آن ۴۵۳.۳۴ میلیون دلار درآمد ارزی نصیب کشور شد.

این درحالی است که در میان اقلام صادراتی کشاورزی، محصولات آب بر به عنوان یکی از مهمترین اقلام، حجم قابل توجهی از صادرات را به خود اختصاص داده و ارز قابل توجهی را نصیب کشور می‌کنند.

در این میان خربزه یکی از محصولاتی است که با وجود آب بر بودن با حجم بالایی به کشور‌های مختلف جهان صادر می‌شود.

به طوریکه برخی از کارشناسان با درنظر گرفتن ارزش آب مصرفی برای تولید محصولات با نیاز آبی بالا در کشور معتقدند صادرات محصولات آب بر در بحران کم آبی فعلی در کشور توجیه اقتصادی ندارد.

این نکته حائز اهمیت است که معمولا در مناطق نسبتا کویری که دارای تابستانی طولانی و گرم و غیر رطوبتی است می‌توان کشت خربزه را انجام داد و براساس آخرین آمار‌ها سطح زیر کشت خربزه سالیانه به حدود ۷۰ هزار هکتار می‌رسد.

بررسی‌ها نشان می‌دهد خراسان جنوبی مهمترین استان در کشت خربزه محسوب می‌شود و بعد از آن اصفهان، زنجان، قزوین و قم نیز سهمی در تولید این محصول دارند.

در این میان اغلب استان‌هایی که با کمبود منابع آبی روبرو هستند و در برخی موارد برای تامین آب شرب خود هم با مشکل روبرو هستند حجم قابل توجهی از تولید محصول آب بری، چون خربزه را انجام می‌دهند.

بررسی آمار گمرک در ۱۲ ماهه سال ۹۶ نشان می‌دهد که در این مدت بیش از ۸۶ هزار و ۱۵۲ تن خربزه از ایران به کشور‌های مختلف جهان صادر شده است.

لازم به ذکر است که با صادرات این حجم خربزه درآمد ۳۰ میلیون و ۹۳ هزار و ۶۵۲ دلاری نصیب کشور شد که رقم ریالی آن بیش از ۱۰۰ میلیارد تومان در آمار گمرک به ثبت رسیده است.

در این میان خربزه‌های صادراتی به ۲۵ کشور جهان از جمله آلمان، انگلستان، چین، ترکیه، سوئیس، دانمارک و مالزی صادر شده است.

گفتنی است هر کیلو خربزه صادراتی با درنظر گرفتن رقم ریالی و حجم صادر شده در سال ۹۶ حدود هزار و ۱۶۶ تومان قیمت داشته است.

با این تفاسیر در بحران کم آبی فعلی باید فکری به حال مصرف آب در بخش کشاورزی که بیشترین هدر رفت آب را به خود اختصاص داده، شود و در این مورد حداقل کاری که می‌توان کرد جایگزین کردن کشت محصولات کم آب بر به جای محصولات با نیاز آبی بالا و استفاده از روش های نوین آبیاری و کشت گلخانه ایست.