سال آینده اولین فیلم بلندم را می‌سازم/می‌خواهم تخیل را وارد سینمای ایران کنم

السا فیروزآذر بازیگر سینما و تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی ، درخصوص فعالیت‌های خود در سال 97 گفت: امسال پیشنهادات متفاوتی از سینما، تئاتر و تلویزیون داشته‌ام اما می‌خواهم اولویت و تمرکزم را روی ساخت چندین فیلم کوتاه بگذارم تا بتوانم سال آینده اولین فیلم بلندم را بسازم.

وی درباره تصمیم جدید خود مبنی بر ساخت فیلم بلند سینمایی تاکید کرد: من از ۲۳ سالگی ساخت فیلم را با فیلم کوتاه "گفتم نه که نه" آغاز کردم و از همان موقع حدوداً هفت فیلم کوتاه دیگر را کارگردانی کردم. البته این تولیدات کمی پراکنده بود و هم اکنون تصمیم گرفتم بسیار متمرکز‌تر به ساخت فیلم بپردازم. سال جدید خود را با فیلم کوتاه "راهی به راهی" آغاز کرده ام. این فیلم بیست و دو بازیگر داشت و عوامل فیلم به ۳۰ نفر می‌رسید که به سرانجام رسیدن آن با یکدلی و همکاری تمامی اعضای گروه میسر شد.

بازیگر فیلم "ملی و راه‌های نرفته‌اش" درباره نوع و شیوه کارگردانی خود در سینما اضافه کرد: هر فیلمساز باید راه ذهنی خود را برود و به دیدگاه خودش وفادار باشد. از نظر من الگوی ساخت یا همان امضای کارگردانی هر کارگردان ناخودآگاه و به مرور زمان در آثار وی شکل خواهد گرفت. در تجربه هایی که تا به امروز داشته ام نکته ای که نظرم را به خود جلب کرد حضور راوی ذهنی در فیلمهای کوتاه و فیلمنامه های بلند داستانی ام است. به صورتی که با استفاده از شخصیت هایم روایت تعریف می شود و نه با اتفاقات بیرونی.

وی نقطه هدف خود از ورود به سینما را اینگونه توصیف کرد: گاهی شما از ورود به هنر نتیجه ای اجتماعی و بازخوردی این چنین را توقع دارید اما گاهاً صرفاً به سینما به صورت هنری نگاه می کنید. از نظر من یک فیلم حتماً نباید تاثیری دگرگون کننده در اجتماع داشته باشد.

بازیگر نمایش مانوس درباره ژانر مورد علاقه خود در فیلمسازی افزود: من دوست دارم تخیلی تازه را به سینما وارد کنم. تخیلی که در عین زیبایی در گیشه هم بتواند مخاطب را جذب کرده و فروش خوبی داشته باشد. از موفقیت ترین این آثار در سینما می توان به فیلم "تلقین" ساخته کریستوفر نولان اشاره کنم که بهترین الگو در این سبک است. از نظر من فیلم باید انواع و اقسام سلیقه ها را پوشش داده و از لحاظ تجاری هم موفق باشد.

فیروز آذر درباره احتمال دوری خود از بازیگری خاطرنشان کرد: هدفم برای فیلمسازی بدون شک عاملی برای توقف حضورم در عرصه بازیگری نیست. از نظر من برای ورود حرفه ای به سینما بازیگری به شدت کمک می کند. در کنار این مقوله تحصیلات آکادمیک نیاز اصلی محسوب می شود و در کل برای موفقیت در سینما نیاز به پکیج کاملی از توانایی های یک بازیگر وجود دارد.