دولتی یا خصوصی، درمان آزاد حساب می‌شود/ در انتظار پاسخ مسئولان، پشت خط هستیم

به گزارش خبرنگار جامعه ، اجرای طرح تحول سلامت به منظور کاهش هزینه‌های درمان، وارد سال پنجم شد. طرحی که کم و بیش در سایه بیمه‌های کم منزلت مردمی، با تیتر داغ اخبار، از حرف تا عمل فاصله‌ای چند کیلومتری دارد.

قرار بر کاهش هزینه درمان از جیب مردم بود، اما جیب‌های خالی، درلفافه کدام یک از دستورالعمل‌ها تعریف می‌شود تا دربحران‌های پیش بینی نشده، حداقل نفس را از نیرو‌های امدادی نگیرد.

موارد بسیاری از درمان‌های بی سرانجام و پیگیری‌های سرسری در برخی بیمارستان‌های دولتی رخ می دهد که توجیهی جز هزینه بر بودن بیماری ندارد، اما سرخط میرسیم به پول‌های اندک که امکان حیات را از انسان‌های بی دفاع دریغ می‌کند و حتی استثنایی را برای مشاغل پرخطر قائل نیست.

در حالی که سطح درآمد اکثریت مردم، بازار بیمارستان‌های دولتی را گرم کرده است، رد پای برخی بی قانونی ها، نارضایتی در ارائه خدمات به بیماران را فریاد می‌زند، اما گوشی برای شنیدن نیست.

۲۴ مهرماه، انتشارخبر انتقال آتش نشان مصدوم از حادثه حریق در یک ساختمان واقع در شهریار، چشم اندازی از اوضاع خدمات رسانی یک بیمارستان دولتی به مرد دود زده شهر را به نمایش می‌گذارد. حوالی نیمه شب بود که آمبولانس آژیرکشان وارد بیمارستان شد. خس خس ریه‌ها در غبار سیاه رنگ لباس آتش نشان به گوش میرسد، اما صدای جیب‌های خالی از پول در حین عملیات، فضای اورژانس را پر کرده است. در حالی که نفس‌ها رو به شمارش است، تنها پرداخت ۱۱ هزار تومان اسکناس می‌تواند ریه خفه شده  در دود حریق را با اکسیژن محبوس در کپسول احیا کند و در آخر دست دست کنان به ازای گرو گرفتن دفترچه بیمه مرد آتش نشان، حیات معنا پیدا کرد.

با مراجعات پی در پی مرد آتش نشان و دریافت برگه تسویه حساب ۱۱ هزار تومانی به بیمارستان، بلاخره بعد از دو روز دفترچه بیمه  برگردانده می‌شود.

به منظور پیگیری موضوع، اندکی زمان کافی بود تا قانون حاکم در بخش اورژانس بیمارستان خیابان ولیعصر شهریار، بر اتفاقات به گوش رسیده جامه عمل پوشاند.

مرد ۲۹ ساله دست به قلب، وارد اورژانس شد. علائم حاکی از یک مشکل قلبی است. ضربان بر صفحه مانتیور،  خطوط بالا وپایین را نشان می‌دهد. دستگاه فشار خون هم از تشخیص بیماری ناکام ماند و در نهایت پزشک متخصص بر بالین مرد جوان حاضر شد و باز هم تشخیص بر سلامت قلب مرد جوان داده می‌شود. بیمار احساس درد شدیدی دارد که بنابر مصلحت دو پزشک، یک روز بستری در بیمارستان برای بیمار تجویز می‌شود.

رزروشن فرم مشخصات بیمار را پر کرد و اما نوبت به پرداخت هزینه می رسد. مرد جوان هراسان جیب‌های خود را زیر و رو می‌کند، اما عجله برای رسیدن به بیمارستان مجال برداشتن پول و دفترچه بیمه را از او گرفته بود.

پرستاری که شاهد این ماجرا است، در کمال خونسردی فرم بستری و فاکتور ۱۰ هزار تومانی را به نشانه اعتراض از مرد بیمار می‌گیرد و تنها به تزریق یک آمپول پروپرانول اکتفا می‌کند و در نهایت بیمار راهی خانه می‌شود.

شواهد حاکی از یک بی عدالتی است. ناحقی در قبال مسئولیت نسبت به جان یک انسان که به بیمارستان پناه آورده است. صدور برگه حسابداری و نرخ آزاد هزینه‌ها جای تفکر دارد و اعتبار دفترچه‌های بیمه را در بیمارستان دولتی به زیر سوال می‌برد و آرمان‌های دولت را در طرح تحول سلامت و کاهش هزینه‌های پرداخت از جیب مردم  در ناکامی رها می کند.

تجویز دارو بدون تشخیص درست پزشکی، تنها راه برای خاموش کردن ناله‌های بیمار است که در کمال خونسردی اعمال می‌شود و وجدانی را برای عواقب آن به درد نمی‌آورد.

و اما نرخ‌های کم فاکتورها، با هزینه‌های گزاف تفاوتی ندارد و تنها رنگ اسکناس‌های سبز رنگ را می‌شناسد.

در راستای پیگیری ماجرا و تشریح اوضاع بیمارستان، به سراغ رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایران رفتیم، اما با پاسخ‌های سر بالای مسئول امر روبرو شیم که حتی از صحبت با خبرنگار سر باز زدند.

و در آخر، پاسخ به سوالات : در بیمارستان‌های شلوغ دولتی وجدان چه جایگاهی در درمان بیماران دارد؟ چه کسی پاسخگوی بی قانونی در بیمارستان‌های دولتی و دست‌های رد بر سینه بیماران است؟ شاید پاسخ پشت در اتاق مسئولان راهی به جایی برد.

همچنان پیگیر پاسخ مسئولان هستیم.

گزارش از مرضیه فرزعلیان