حاضر نیستیم آموزش علوم پزشکی را با وزارت علوم ادغام کنیم

به گزارش گروه جامعه ،سیدحسن هاشمی در مراسم تودیع و معارفه ریاست دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: طرح تحول سلامت با اقدامات مناسب و خوبی آغاز شد و در آغاز اجرا هم منابع به خوبی تخصیص می یافت اما در ادامه مسیر، برخی افراد کم لطفی کردند و ما را تنها گذاشتند و شرکای طرح تحول سلامت، ما را اذیت کردند که همچنان هم ادامه دارد.

وی افزود: وزارت بهداشت نسبت به سایر دستگاه های اجرایی، با زندگی و درد مردم نزدیک تر است و آنها را به خوبی می فهمد. حرف و شعار در کشور راحت است اما مردم در مورد عملکرد، قضاوت می کنند.

هاشمی با بیان اینکه احترام به دانشمندان، وظیفه هر دولتمردی است و لازم است که به دانشگاه احترام گذاشته شود، خاطرنشان کرد: اگر سخن از اهمیت دانشگاه ها می گوییم، منابع مالی مورد نیاز دانشگاه ها هم مانند پرداخت به موقع و ماهانه یارانه باید به موقع تخصیص یابد.

وزیر بهداشت تاکید کرد: حاضر نیستیم آموزش علوم پزشکی را با وزارت علوم ادغام کنیم و نمی توانیم به عقب برگردیم و در سیاست های سلامت ابلاغی از سوی مقام معظم رهبری نیز در خصوص ارتقای آموزش پزشکی تاکیدات فراوانی شده است.

وی اظهار داشت: با سهمیه های جدید برای دانشگاه های علوم پزشکی مخالفیم زیرا تفاوت زیادی در رتبه های درسی در یک کلاس ایجاد می شود و روش های دیگری هم برای احترام کردن وجود دارد البته منظور من، جانبازان و خانواده های شهدا و ایثارگران نیستند و آنها روی سر ما جا دارند و رتبه های بسیار خوبی هم کسب می کنند.

هاشمی گفت: گاهی تصمیمات عوام پسند می گیریم اما جرات اینکه بگوییم اشتباه کرده ایم و آنها را اصلاح کنیم، نداریم. نمی توانیم شاهد باشیم که در رشته ای مانند داروسازی در دانشگاه علوم پزشکی تهران، رتبه های ۳ هزار و ۸۰ هزار، سر یک کلاس باشند. قطعا این تصمیم اشتباهی است و مقامات ارشد نظام و روسای قوای سه گانه هم مخالفند.

وی درباره بهداشت و درمان شهر تهران گفت: بخش بهداشت و درمان در شهر تهران، نیازمند توجه بیشتری از سوی دانشگاه های علوم پزشکی است و مردم گرفتاری های زیادی دارند.

وزیر بهداشت تاکید کرد: بنده به عنوان وزیر از اول صبح تا آخر شب باید به دنبال منابع و اعتبارات باشم در حالی که دغدغه ما باید ارتقای آموزش، پژوهش، رقابت در سطح منطقه و بین الملل باشد اما حداقل ۷۰ درصد از وقت ما صرف منابع و اعتبارات می شود.

وی گفت: وزارت بهداشت ۱۸ هزار میلیارد تومان مطالبه و ۱۵ هزار میلیارد تومان بدهی دارد و این یعنی، سیستم را درست اداره کرده ایم در حالی که در ابتدای کار، بیمارستانها ورشکسته و تراز مالی منفی داشتند.

هاشمی یادآور شد: امروز صبح یک فیلم در شبکه های اجتماعی دیدم که در آن زنی که دارای چند فرزند یتیم و صغیر بود، میراث پدری خود را در گرگان چند میلیون فروخته بود و در موسسه کاسپین در نیشابور سپرده کرده بود و می گفت کمک شما را نمی خواهم، پولم را بدهید. مردم گرفتاری های زیادی دارند و یکی از وظایف دانشگاه ها، توجه به مشکلات و گرفتاری های مردم است.

وی تاکید کرد: نمی خواهیم دانشگاه های علوم پزشکی کشور بدون توجه به مشکلات مردم، مسیر خودشان را بروند. آموزش، پژوهش و نوشتن مقالات، برای فخر فروختن نیست بلکه باید گرهی از مشکلات مردم باز کند.

وزیر بهداشت افزود: اگر افراد در مسئولیت های مختلف درست انتخاب شوند، امور هم به درستی انجام می شود در وزارت بهداشت، انتخاب وزیر، معاون، مدیر کل، رییس دانشگاه و بیمارستان و عضو هیات علمی اگر به درستی انجام شود می توان به پیشرفت امیدوار بود.

وی گفت: معدود افرادی در گروه های مختلف جامعه پزشکی فقط به منافع، قبیله، رشته و گروه خود فکر می کنند و بدون در نظر گرفتن مصالح مردم و دانشگاه، به خودشان یا رشته شان اولویت می دهند و روسای دانشگاه ها نباید در مقابل آنها کوتاه بیایند.

هاشمی اظهار داشت: تعرفه یکی از رشته های پزشکی در طول چهار سال گذشته چهار برابر شد اما هیات وزیران مصوب کرد که امسال ۲۵ درصد کاهش یابد یعنی به جای چهار برابر، سه برابر گذشته دریافت کنند؛ اما برخی دوستان چه جنجالی به پا کردند. آیا این درست است؟ در کشور ما امثال شهید حججی سر خودشان را فدا می کنند اما ما اینگونه رفتار می کنیم!

وی افزود: چرا در برخی از مناطق کشور متخصص و فوق تخصص حضور ندارد؟ چرا نباید جراح عروق در تمام استانها باشد؟ وظیفه دانشگاه است که این نیروها را تامین کند. در رشته چشم پزشکی، ۵۰ درصد کشور از فلوشیپ های چشم پزشکی بهره مند نیستند بنابراین باید روش ها را تغییر دهیم و از پول مردم که با آن دانشگاه، بیمارستان و بخش ساخته شده، ابتدا برای مردم کار کنیم نه جیب خودمان.

وزیر بهداشت اظهار داشت: اگر در جمهوری اسلامی ایران، مسئولان قدرت «نه گفتن» داشتند بهتر از پاسخ مثبت در بسیاری موارد بود و هر جا که مشکلات زیاد است به دلیل بله گفتن های بی پشتوانه است اما با وجود اینکه می دانیم ممکن است کارهایمان اشتباه باشد اما قدرت «نه گفتن» نداریم.