نقد لیگ برتری که «برتر» نیست!/ مقایسه‌ای جالب بین دستمزد بازیکنان ایران با ستاره‌های بزرگ جهان/ وقتی فدراسیون هم تیم‌داری می‌کند هم مصلحت‌اندیشی!

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، لیگ برتر والیبال ایران در حالی از فردا آغاز خواهد شد که همچنان با مشکلات زیادی روبروست. مشکلاتی که در سال‌های گذشته هم وجود داشته و با وجود این که مسئولان فدراسیون والیبال هر ساله عنوان می‌کنند که درصدد حل این مشکلات هستند اما نه تنها این اتفاق رخ نمی‌دهد که وضعیت آن نسبت به گذشته هم بدتر هم می‌شود.

از چند ماه گذشته منوچهر پورحسن، سرپرست سازمان لیگ والیبال بارها و در مصاحبه‌های مختلف صحبت‌های زیادی درباره قانون‌مداری مطرح کرد. اتفاقاتی که در فصل گذشته لیگ برتر والیبال رخ داده بود باعث شد بسیاری از اهالی والیبال  نسبت به عدم تکرار آنها در فصل جدید ناامید باشند. اولین جرقه از این اتفاقات را تیم شهرداری ورامین زد. در فصل گذشته بود که پس از کنار گذاشته شدن صالحین ورامین از لیگ، هواداران این تیم کمپین «فروش کلیه» راه انداختند و با تحت فشار گذاشتن فدراسیون والیبال، موفق شدند تیم‌شان را به لیگ برگردانند. شبیه این اتفاق برای تیم پارسه هم رخ داد. تیمی که بسیاری از بازیکنانش را سربازها تشکیل می‌دادند و به دلیل عدم انجام تعهدات مالی‌اش در چند مسابقه اجازه بازی پیدا نکرد اما باز هم با مصلحت‌اندیشی فدراسیون والیبال، بازی‌های این تیم که با باخت فنی همراه شده بود برگزار شد.امسال هم در فاصله یک روز مانده تا آغاز لیگ برتر والیبال، مشخص نیست تیم شهرداری ورامین اجازه بازی خواهد داشت یا خیر.

کنار رفتن تیم عمران ساری از لیگ برتر والیبال، یکی دیگر از اتفاقات فصل جدید بود. در فاصله چند روز به آغاز لیگ برتر، این تیم منحل شد تا ضربه‌ای دیگر به وجاهت و اعتبار لیگ برتر والیبال ایران زده شود. این که چگونه یک تیم می‌تواند به همین راحتی از لیگ کنار بکشد را باید مسئولانی توضیح بدهند که اجازه حضور چنین تیم‌هایی را در لیگ می‌دهند. هر چند باید خوشحال بود که این اتفاق پیش از آغاز لیگ رخ داد و اگر در میانه فصل تیم عمران از لیگ کناره‌گیری می‌کرد وضعیت به مراتب بغرنج‌تر می‌شد.

تیم‌داری فدراسیون هم بر مشکلات عدیده لیگ برتر والیبال افزوده است. تیم شمس که همان تیم والیبال نوجوانان است در لیگ برتر والیبال بازی خواهد کرد. این ابتکار فدراسیون والیبال را در گذشته هم شاهد آن بوده ایم و پاسخ این سوال که چرا این اتفاق تنها در لیگ برتر ایران رخ می‌دهد را باید تصمیم‌سازان فدراسیون والیبال بدهند.

قراردادهای سنگین دو تیم متمول لیگ، یعنی بانک سرمایه و پیکان هم به یک معضل جدی برای والیبال ایران تبدیل شده است. شاید برخی‌ها تصور کنند این اتفاق باعث شود ستاره‌های والیبال ایران در تیم‌های داخلی بازی کنند و در نهایت سطح لیگ برتر بالا می‌رود اما می‌توان دلایلی زیادی آورد که این قراردادهای سنگین و نجومی را زیر سوال می‌برد. در حال حاضر شنیده می شود در این دو تیم قراردادهایی بین یک تا 2 میلیارد تومان بسته می شود. آن هم تنها برای لیگی که در 5 ماه برگزار می‌شود. در مقایسه رقم قرارداد بازیکنان داخلی با رقم قرارداد ستاره‌های بزرگ جهان اختلاف بسیار کمی وجود دارد. چه بسا این که برخی از این ستاره‌ها از بازیکنان کشورمان دستمزد کمتری دریافت می‌کنند. این در حالیست که ستاره‌های مطرح والیبال جهان در لیگ‌های دشواری مثل لیگ روسیه، ایتالیا و لهستان بازی می‌کنند.

در ادامه دستمزد سالیانه برخی بازیکنان بزرگ والیبال جهان را مشاهده می‌کنید:

برونو رزنده: 2 میلیارد و 600 میلیون تومان

متئو اندرسون: 2 میلیارد و 300 میلیون تومان

عثمانی خوانتورینا: یک میلیارد و ششصد میلیون تومان

میکا کریستنسون: 850 میلیون تومان

اروین انگاپت: 700 میلیون تومان

مقایسه دیگری که می‌توان انجام داد نسبت دستمزد این بازیکنان با حداقل دستمزد مردم است. یعنی اگر در ایران حداقل دستمزد یک میلیون تومان باشد در کشورهای صاحب والیبال، این رقم بین 10 تا 15 میلیون تومان است.  به عنوان مثال بازیکنی همچون انگاپت حدود پانصد برابر یک فرد عادی در ایتالیا دستمزد می‌گیرد اما دستمزد یک بازیکن طراز اول والیبال حداقل هزار و پانصد برابر یک کارگر ایرانی که حداقل دستمزد را در دریافت می‌کند است.

تمام این مقایسه‌ها نشان می‌دهد دستمزدی که در دو تیم بانک سرمایه و پیکان پرداخت می‌شود هیچ انطباقی با لیگ برتر والیبال ایران و همچنین وضع جامعه کشور ندارد. ضمن این که اگر در آینده این دو تیم منحل شوند یک چالش بزرگ برای والیبال کشور رخ می‌دهد. زیرا توقعات بازیکنان بالا رفته و تیم‌های دیگر از پرداخت چنین مبالغی عاجز هستند.

با توجه به شرایط موجود به نطر نمی‌رسد لیگ برتر والیبال ایران حداقل در آینده‌ای نزدیک دارای ساختاری درست و قانونمند شود. لیگی که همچون یک بادکنک در حال بزرگ شدن است اما باید ترسید از روزی که این بادکنک بترکد.