شیفتگان حسین؛ از کارلایل انگلیسی تا ایروینگ آمریکایی و فیشلر آلمانی
توماس کارلایل از بزرگترین نویسندگان و فیلسوفان قرن ۱۹ اروپا و انگلستان، در کتاب مشهور خود "قهرمانان"، بارها شخصیت پیامبر بزرگ اسلام و علی ع. و امام حسین ع. را ستایش میکند.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش گروه فضای مجازی ،امید خزانی- امام حسین (ع) در فرهنگ بشریت، چون قاعده زرین ادیان، فصل مشترک مذاهب و مرامهای دینی و قومی و فکری بوده است.
نور او، چون جد و پدر بزرگوارش مرزهای تاریخی و جغرافیایی را در نوردید و انسانهای روشن ضمیر از مهاتما گاندی هندی و توماس کارلایل و ادوارد گیبون انگلیسی، تا واشنگتن ایروینگ آمریکایی، توماس مان و کورت فیشلر آلمانی و توماس مازاریک اسلواک و هزاران تن دیگر را متاثر و شیفته ساخت.
توماس کارلایل از بزرگترین نویسندگان و فیلسوفان قرن ۱۹ اروپا و انگلستان، در کتاب مشهور خود "قهرمانان"، بارها شخصیت پیامبر بزرگ اسلام و علی ع. و امام حسین ع. را ستایش میکند.
جمله مشهور «علی را نمیشود دوست نداشت» از اوست.
کارلایل در توصیف حسین (ع) میگوید حسین نماد اعتقاد راسخ بر خداوند برای همیشه اثبات کرد و به آموخت، آنجا که بی عدالتی و تفرعن در برابر حقیقت و عدالت صف آرایی میکنند، تفوق نفرات و مادیات اهمیت خود را میبازد!
خون حسینع همچنان میجوشد و سفینه نجات بشریت را همچنان پیش میبرد.
هر سال انسانهای زیادی مثل مایکل محمد نایت آمریکایی-ایرلندی که در توفان تناقضات و تحریفات در انتخاب بین مسیحیت و چهره خشن اسلام وهابیسم گرفتار امده اند، سوار کشتی نجات حسین میشوند و دست دیگران را هم میگیرند.
دکتر منظور ریزوی، در کتاب «فداکاری منحصر به فرد حسین برای بشریت» داستان دهها حقیقت جوی سرگردان مانند مایکل نایت آمریکایی را نقل میکند که سوار کشتی نجات حسین شده اند.
کورت فیشلر، متفکر و نویسنده برجسته آلمانی، با کنکاش در شخصیتهای برجسته تاریخ بشری، حسین ع. را یکه و تنها ایستاده بر اوج قله ایثار مطلق در تاریخ بشری توصیف میکند که ساحتش از هر آلودگی، طمع (در قدرت دنیوی) و لجاجت قهرمانان تاریخ مبراست.
از نظر فیشلر، حسین ع. مرزهای تاریخ بشریت در حدود ایثار و از خودگذشتگی را تا ابدیت جابجا کرد و ایثارش را با حکمت آمیخت.
مهاتما گاندی، از بین بیش از هزار خدای هندی و هزاران رهبر مذهبی و سیاسی تاریخ؛ حسین ع. را به عنوان رهبر آرمان خود بر میگزیند.
او بارها میگفت که از حسین آموخته است که چگونه پیروزی را در اوج ستمدیدگی در آغوش بکشد! گاندی حسین را ساتیاگرها یا همان " نیروی حقیقت" و " و بکتی یا همان " اخلاص حقیقی" میدانست.
حسین ع در پهنای تاریخ، چون دریای معرفت بوده است که هر قومی به فراخور شناخت و ظرفیتشان از او بهرهمند شده اند.
ادوارد گیبون، نویسنده انگلیسی میگفت: «در دههها و قرون آتی روایت داستان ایثار و شهادت تراژیک حسین، باعث بیداری دل و روح بشریت در هر زمان و مکان خواهد شد.»
مسیحیان حسین را مسیح اسلام میدانند که برای نجات قوم منحرف شده پیامبر، برگزیده شد تا با رنج و مشقت هایش و کشته شدنش قومش را نجات بخشد!
توماس مازاریک، متفکر برجسته اهل چک و اسلواکی، حسین ع. را با مسیح مقایسه میکند و مصایب و ایثار و تاثیرگذاری حسین را در مقایسه با مسیح بسیار عمیقتر میداند و آن را "چون پر کاهی در برابر سیارهای عظیم " توصیف میکند.
توماس مان، متفکر آلمانی نیز در مقام مقایسه، ایثار حسین را بسی عظیمتر از عیسی ع. میداند چرا که او معتقد است عیسی ع. در مقام قربانی کردن متاع کمتری از حسین داشت. "عیسی زن و فررزندی برای قربانی کردن نداشت، اما حسین زن و فرزندان و براداران وحتی نوزادش را با نهایت حد ایثار فدا کرد! "
خورشید معرفت حسین بن علی (ع)، از پس ۱۴ قرن هزارن مایل آن طرفتر بر واشنگتن ایروینگ آمریکایی میتابد، آنجا که مرثیهای در رثای او میسراید. " حسین جان! قهرمان من! سمبل جاودانه شجاعت! روح تو در زیر آفتاب سوزان و رملهای تف دیده عراق جاودانه است! "
حسین را باید فراتر از تعصبات و مرزبندیها شناخت و خود را لایق شناخت و محبت حسین کرد و باید واقف بود که صرف داشتن محبت آن سالار قافله بشریت راه بردن به شناخت او را فراهم نخواهد کرد.
مولانا جلال الدین بلخی، حسین را فراتر از ملتها و مذهبها و میرث ماندگار بشری میدانست و معتقد بود که عزا بر خود کنیدای خفتگان! که بد مرگیست خواب گران. او معتقد بود، حسین برای بیدار کردن قافله بشریت از خواب گران عادتها و ذلتهای مادی است و سزاوار است که ما بر خود بگرییم.
طلعت سعید هالمن، مورخ و نویسنده سنی اهل ترکیه، امام حسین را شوالیه اسلام مینامید که به تنهایی همه فضایل شوالیه گری فرهنگ مسیحیت را در خود جمع کرده است یا به عبارتی آنچه خوبان همه دارند تو یکجا داری! او معتقد بود همانگونه که کیرکگارد، فیلسوف برجسته دانمارکی، حضرت ابراهیم ع. را " شوالیه ایمان" مینامید، امام حسین را نیز باید شوالیه ایمان نامید چرا که حد نهایت فداکاری در راه ایمان بوده است. هالمن معتقد است حسین (ع) میراث دار فضایل پدر بزرگوارش علی است.
شیفتگی انسانها به امام حسین (ع) در مکانها و زمانهای مختلف با اعتقادات و فرهنگهای مختلف نشانگر این است که او میتواند سمبل وحدت مسلمانان و حتی فراتر، یعنی جامعه بحران زده بشریت بر اساس ارزشهای مشترک انسانی و فراقومی باشد و ما شیعیان اولیتر به شناخت آن، ولی اعظم الهی به دور از تعصبات و مرزبندیها هستیم. خاندانی که حتی دشمنان قسم خورده شان هم به فتوت و جوانمردی و سخاوت آنها امید میبستند.
" سلام بر او، آن روز که تولّد یافت، و آن روز که میمیرد، و آن روز که زنده برانگیخته میشود"
به گزارش گروه فضای مجازی ،امید خزانی- امام حسین (ع) در فرهنگ بشریت، چون قاعده زرین ادیان، فصل مشترک مذاهب و مرامهای دینی و قومی و فکری بوده است.نور او، چون جد و پدر بزرگوارش مرزهای تاریخی و جغرافیایی را در نوردید و انسانهای روشن ضمیر از مهاتما گاندی هندی و توماس کارلایل و ادوارد گیبون انگلیسی، تا واشنگتن ایروینگ آمریکایی، توماس مان و کورت فیشلر آلمانی و توماس مازاریک اسلواک و هزاران تن دیگر را متاثر و شیفته ساخت.
توماس کارلایل از بزرگترین نویسندگان و فیلسوفان قرن ۱۹ اروپا و انگلستان، در کتاب مشهور خود "قهرمانان"، بارها شخصیت پیامبر بزرگ اسلام و علی ع. و امام حسین ع. را ستایش میکند.
جمله مشهور «علی را نمیشود دوست نداشت» از اوست.
کارلایل در توصیف حسین (ع) میگوید حسین نماد اعتقاد راسخ بر خداوند برای همیشه اثبات کرد و به آموخت، آنجا که بی عدالتی و تفرعن در برابر حقیقت و عدالت صف آرایی میکنند، تفوق نفرات و مادیات اهمیت خود را میبازد!
خون حسینع همچنان میجوشد و سفینه نجات بشریت را همچنان پیش میبرد.
هر سال انسانهای زیادی مثل مایکل محمد نایت آمریکایی-ایرلندی که در توفان تناقضات و تحریفات در انتخاب بین مسیحیت و چهره خشن اسلام وهابیسم گرفتار امده اند، سوار کشتی نجات حسین میشوند و دست دیگران را هم میگیرند.
دکتر منظور ریزوی، در کتاب «فداکاری منحصر به فرد حسین برای بشریت» داستان دهها حقیقت جوی سرگردان مانند مایکل نایت آمریکایی را نقل میکند که سوار کشتی نجات حسین شده اند.
کورت فیشلر، متفکر و نویسنده برجسته آلمانی، با کنکاش در شخصیتهای برجسته تاریخ بشری، حسین ع. را یکه و تنها ایستاده بر اوج قله ایثار مطلق در تاریخ بشری توصیف میکند که ساحتش از هر آلودگی، طمع (در قدرت دنیوی) و لجاجت قهرمانان تاریخ مبراست.
از نظر فیشلر، حسین ع. مرزهای تاریخ بشریت در حدود ایثار و از خودگذشتگی را تا ابدیت جابجا کرد و ایثارش را با حکمت آمیخت.
مهاتما گاندی، از بین بیش از هزار خدای هندی و هزاران رهبر مذهبی و سیاسی تاریخ؛ حسین ع. را به عنوان رهبر آرمان خود بر میگزیند.
او بارها میگفت که از حسین آموخته است که چگونه پیروزی را در اوج ستمدیدگی در آغوش بکشد! گاندی حسین را ساتیاگرها یا همان " نیروی حقیقت" و " و بکتی یا همان " اخلاص حقیقی" میدانست.
حسین ع در پهنای تاریخ، چون دریای معرفت بوده است که هر قومی به فراخور شناخت و ظرفیتشان از او بهرهمند شده اند.
ادوارد گیبون، نویسنده انگلیسی میگفت: «در دههها و قرون آتی روایت داستان ایثار و شهادت تراژیک حسین، باعث بیداری دل و روح بشریت در هر زمان و مکان خواهد شد.»
مسیحیان حسین را مسیح اسلام میدانند که برای نجات قوم منحرف شده پیامبر، برگزیده شد تا با رنج و مشقت هایش و کشته شدنش قومش را نجات بخشد!
توماس مازاریک، متفکر برجسته اهل چک و اسلواکی، حسین ع. را با مسیح مقایسه میکند و مصایب و ایثار و تاثیرگذاری حسین را در مقایسه با مسیح بسیار عمیقتر میداند و آن را "چون پر کاهی در برابر سیارهای عظیم " توصیف میکند.
توماس مان، متفکر آلمانی نیز در مقام مقایسه، ایثار حسین را بسی عظیمتر از عیسی ع. میداند چرا که او معتقد است عیسی ع. در مقام قربانی کردن متاع کمتری از حسین داشت. "عیسی زن و فررزندی برای قربانی کردن نداشت، اما حسین زن و فرزندان و براداران وحتی نوزادش را با نهایت حد ایثار فدا کرد! "
خورشید معرفت حسین بن علی (ع)، از پس ۱۴ قرن هزارن مایل آن طرفتر بر واشنگتن ایروینگ آمریکایی میتابد، آنجا که مرثیهای در رثای او میسراید. " حسین جان! قهرمان من! سمبل جاودانه شجاعت! روح تو در زیر آفتاب سوزان و رملهای تف دیده عراق جاودانه است! "
حسین را باید فراتر از تعصبات و مرزبندیها شناخت و خود را لایق شناخت و محبت حسین کرد و باید واقف بود که صرف داشتن محبت آن سالار قافله بشریت راه بردن به شناخت او را فراهم نخواهد کرد.
مولانا جلال الدین بلخی، حسین را فراتر از ملتها و مذهبها و میرث ماندگار بشری میدانست و معتقد بود که عزا بر خود کنیدای خفتگان! که بد مرگیست خواب گران. او معتقد بود، حسین برای بیدار کردن قافله بشریت از خواب گران عادتها و ذلتهای مادی است و سزاوار است که ما بر خود بگرییم.
طلعت سعید هالمن، مورخ و نویسنده سنی اهل ترکیه، امام حسین را شوالیه اسلام مینامید که به تنهایی همه فضایل شوالیه گری فرهنگ مسیحیت را در خود جمع کرده است یا به عبارتی آنچه خوبان همه دارند تو یکجا داری! او معتقد بود همانگونه که کیرکگارد، فیلسوف برجسته دانمارکی، حضرت ابراهیم ع. را " شوالیه ایمان" مینامید، امام حسین را نیز باید شوالیه ایمان نامید چرا که حد نهایت فداکاری در راه ایمان بوده است. هالمن معتقد است حسین (ع) میراث دار فضایل پدر بزرگوارش علی است.
شیفتگی انسانها به امام حسین (ع) در مکانها و زمانهای مختلف با اعتقادات و فرهنگهای مختلف نشانگر این است که او میتواند سمبل وحدت مسلمانان و حتی فراتر، یعنی جامعه بحران زده بشریت بر اساس ارزشهای مشترک انسانی و فراقومی باشد و ما شیعیان اولیتر به شناخت آن، ولی اعظم الهی به دور از تعصبات و مرزبندیها هستیم. خاندانی که حتی دشمنان قسم خورده شان هم به فتوت و جوانمردی و سخاوت آنها امید میبستند.
" سلام بر او، آن روز که تولّد یافت، و آن روز که میمیرد، و آن روز که زنده برانگیخته میشود"
منبع:عصر ایران
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *