شانس درِ خانه درخشان را زد/ معیار اصلی، عملکرد جودوکاران است

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، نمایش ضعیف و دور از انتظار جودو در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون سبب شد تا دید دوستداران ورزش به این رشته تغییر پیدا کند.

بدون تعارف هیچ گاه وارث خوبی برای نسل طلایی جودو متشکل از میراسماعیلی، حاجی آخوندزاده، رودکی، میران و ... پیدا نشد تا این رشته پرطرفدار در سال‌های اخیر همیشه در سایه درخشش سایر رشته‌های رزمی باشد اما امروز نسل جدیدی از جودوکارن در ترکیب تیم ملی حضور دارند که بی‌قرار حضور در رقابت‌های بین المللی هستند تا شاید بتوانند روز‌های خوب گذشته را تکرار کنند.

درست است که فدراسیون جودو، جوجیتسو و کوراش در سه رشته بازی‌های آسیایی شانس کسب مدال دارد و این موضوع یک شانس بزرگ برای محمد درخشان رئیس این فدراسیون محسوب می‌شود اما اگر بخواهیم با خودمان روراست باشیم باید بگوییم که هنوز هم معیار اصلی قضاوت این فدراسیون، عملکرد جودوکاران است.

اینکه جوجیتسو و کوراش در صورت کسب مدال می‌توانند کارنامه این فدراسیون را قوی‌تر از همیشه کنند را به فال نیک می‌گیریم اما نباید جودوی ایران زیر سایه این دو رشته قرار گیرد. هنوز هم نتایج جودو ویترین اصلی این فدراسیون است و نمی‌شود این موضوع را کتمان کرد.

این روز‌ها وظیفه سنگینی روی دوش اهالی خانواده جودو قرار دارد و موفقیت این رشته می‌تواند مجموعه این فدراسیون را به عرش برساند و ناکامی آن میتواند کاری کند که‌تر و خشک با هم بسوزند.

البته قصد نداریم جوجیتسو و کوراش را زیر سوال برده و موفقیت‌های آنها را نادییده بگیریم و به خوبی به ارزش مدال‌های این دو رشته واقف هستیم. قطعا ارزش مدال‌های جوجیتسو و کوراش کمتر از سایر رشته‌ها نیست اما حقیقت این است که هنوز بسیاری از مردم کشورمان این فدراسیون را به نام «جودو» می‌شناسند. جودویی که روزی گل سرسبد رشته‌های رزمی بود، حالا برای تداعی خاطرات آن روز‌های طلایی نیاز به مبارزه و تلاش دارد تا شاید بازهم نام این رشته بر سر زبان‌ها بی افتد.

به هر حال هر آنچه تاکنون بر جودو گذشته مقدمه است و مسئولان این فدراسیون باید نگاه خود را معطوف به آینده کنند تا در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ از امتیاز بزرگی که نصیبشان شده نهایت بهره را ببرند تا یکی از عناصر اصلی موفقیت ورزش ایران در جاکارتا شوند.