بیوه‌های موبایلی بیخ گوش خانواده‌ها!

به گزارش گروه فضای مجازی ، «هندزفری» پدیده نوظهوری نیست. وسیله‌ای که شاید در ابتدا بسیار نو و هیجان انگیز می‌آمد. اما به مرور زمان، استفاده از آن دچار چالش‌های بسیاری شد تا جایی که شاهد آن هستیم که فرورفتگی اقشار مختلف از کودک و جوان گرفته تا زن و مرد و میانسال این وسیله را در گوش خود می‌گذارند و اینطور می‌نماید که هشداری را به دیگران می‌دهند با این عنوان که: «مزاحم من نشوید!»
‌
می‌خوام تو حال خودم باشم!

مریم یکی از دخترانی است که گاه به گاه از هندزفری استفاده می‌کند. وی  می‌گوید: برخی مواقع لازم است که به خاطر دیدن فیلم‌های اینستاگرام و ... از هندزفری استفاده کنم. برای اینکه حواسم پرت شود و به اطراف نباشد. برخی مواقع هم آرامش به من می‌دهد. حس می‌کنم با خودم خلوت می‌کنم. اما وقتی که به مدت طولانی از هندزفری استفاده می‌کنم، سردرد می‌گیرم.

سارا می‌گوید: من بدون هندزفری نه می‌توانم درس بخوانم و نه کاری را انجام بدهم. صدای محیط اضافه است. همهمه حواسم را خیلی پرت می‌کند.

رضا، اما نظر متفاوت تری را با دیگران دارد. وی می‌گوید: من زیاد از هندزفری استفاده نمی‌کنم. شاید گاهی اوقات برای اینکه صدای محیط را نشنوم آن را در گوشم می‌گذارم. آن هم به این دلیل که صدا‌ها و حرف‌هایی را که دوست ندارم، نشنوم. گاهی اوقات هم با شنیدن موسیقی از آلودگی صوتی جدا می‌شوم. می‌توانم برای شنیدن فایل‌های آموزشی هم از آن استفاده کنم.

 علی ادامه می‌دهد: گاهی برای تغییر روحیه و باز شدن فکرم از هندزفری استفاده می‌کنم. بعضی مواقع هم شده که در زمان خواب از هندزفری استفاده کنم و به خواب بروم. یک آرامش خاصی در بعضی اوقات به من می‌دهد.

امیر حسین معتقد است: استفاده از هندزفری برایم خوب است. چون خواب را از سرم می‌پراند یا دوست دارم از آن استفاده کنم برای اینکه آهنگی را که می‌خواهم گوش کنم شاید مورد پسند دیگران نباشد و آن را دوست نداشته باشد. ضمن اینکه دیدن برخی فیلم‌ها با هندزفری برایم جذاب‌تر است. مثل فیلم‌های ترسناک که حس هیجان را به من می‌دهد. بیشتر اوقات حس و حال خوبی به من می‌دهد، چون در تفکرات خودم فرو می‌روم.

ابهری: گسست روابط عاطفی را در پیش داریم،

اما با نگاهی رفتار شناسانه می‌توان به نکات مثبت و منفی این وسیله پی برد. مجید ابهری، جامعه شناس  می‌گوید: گسترش فناوری و بروز آن به هر جامعه مستلزم بسترسازی و آموزش آن است. در غیر این صورت عوارض و آسیب‌های آن بیشتر از محاسن و فواید آن خواهد بود.

وی در ادامه می‌افزاید: یکی از این فرآیند‌ها تلفن همراه است. همچون سونامی وارد جامعه ما شد و با عنوان یک ویروس فرهنگی در دست کودکان و بزرگان دیده می‌شود. در مجلس عروسی، عزا و در مترو و اتوبوس در جلسات رسمی و غیر رسمی، مشاهده می‌شود که افراد سر در گوشی همراه برده و توجهی به اطراف خود ندارند. گسست روابط عاطفی، اصلی‌ترین پاسخ این حرکت است. علاوه بر آن در خیابان‌ها و اماکن مشاهده می‌شود، برخی از افراد، با به کار گرفتن هندزفری و نهادن آن در گوش خود، یا آهنگ گوش می‌کنند و یا فعالیت‌های دیگر می‌کنند.

این جامعه شناس تاکید می‌کند: بی توجهی به اطراف، علاوه بر بروز خطرات جانی باعث می‌شود که این اشخاص از محیط خود جدا شده و متوجه وقایع پیرامون خود نباشند. ضعف آموزش در این زمینه، باعث افزایش استفاده شده و برخی نیز برای عقب نماندن از غافله فقط برای تظاهر و خودنمایی از هندزفری استفاده می‌کنند. متاسفانه روز به روز بر تعداد اینگونه افزوده می‌شود. با توجه به اینکه نرخ سنی استفاده از این وسایل به ۸ سال رسیده، نهاد‌های فرهنگی فکری به حال این پدیده در حال شیوع کنند.

ایمانی: نمی‌خواهد صحبت کسی را بشنود!

همانطور که هر وسیله‌ای می‌تواند باعث بروز پدیده‌ای فراگیر و آموزنده باشد، اما می‌تواند تبعات منفی هم به دنبال داشته باشد. تبعاتی که نقش پررنگی را در جامعه ایفا کند و برود تا به مرحله هشدار برسد. دکتر محسن ایمانی، روانشناس می‌گوید: باید جنبه‌های مثبت فضای مجازی را هم در نظر بگیریم. می‌توانیم استفاده خوبی از هندزفری داشته باشیم و مباحث آموزشی را شروع به یادگیری کنیم. به عنوان مثال برخی افراد می‌خواهند حافظ قرآن بشوند یا زبان دومی را یاد بگیرند یا مباحثی که استاد‌ها گفته اند را می‌توانند گوش کنند. خب این وسیله برای این افراد استفاده خوبی دارد.

وی در ادامه می‌افزاید: خود فضای مجازی ما را از فضا‌های واقعی دور می‌کند و نسبت به فضای واقعی ایجاد فاصله می‌کند. جای اینکه ما با دوستان مان صحبت کنیم یا با افراد کناری مان گفت و گو کنیم، سرمان به فضای مجازی گرم است. افراط در این قضیه این آلارم را می‌دهد که نمی‌خواهیم صحبت کسی را بشنویم. بلکه دوست داریم صدایی را که می‌خواهیم، بشنویم.

 ایمانی با اشاره به افراط در هر قضیه‌ای می‌تواند باعث افزایش فاصله بین افراد شود، ادامه می‌دهد: ارتباط کلامی بین مردم و شخص کم می‌شود. در صورتی که زبان سیستم علامتی دوم هست. از طریق گفت و گو بر میزان اطلاعات مان اضافه می‌کنیم. زبان و تفکر رابطه مستقیم با هم دارند. گفت و گو می‌تواند اندیشه ساز باشد. وقتی ارتباط کلامی را قطع می‌کنیم، می‌تواند مانع رشد تفکر شود. گاهی اوقات هم مشغولیت‌هایی که مفید نیستند، می‌تواند در ما ایجاد ضرر و ناراحتی کند. یعنی به این فکر می‌کنیم که کل روزمان به بطالت گذشته است. فرصت تامل را از دست می‌دهیم. قدرت تجزیه و تحلیل از ما گرفته می‌شود. حتی زمان بررسی رفتار خودمان را هم از دست می‌دهیم. همانطور که بار‌ها شنیده ایم: در اندرون من خسته دل ندانم کیست/ که من خموشم و او در فغان و در غوغاست...

این روانشناس ادامه می‌دهد: مورد بعدی استفاده افراطی از هندزفری، خستگی‌هایی است که از افراط در شنیدن می‌تواند در ما ایجاد شود. همانطور که پژوهشگران معتقدند: آدم‌ها فربه شوند از راه گوش. وقتی گوش مشغول یادگیری است، توجهی که در دیدن باید داشته باشیم را نداریم. وقتی ما به یک حس بیش از حد توجه کنیم، از رشد بقیه حس‌ها جلوگیری می‌شود. عامل کاهش شنوایی را هم می‌تواند ایجاد کند. صدای زیاد باعث خستگی و عصبی شدن می‌شود. به خصوص موزیک‌های تند و جاز و ... آن هم با صدای بلند، شخصیت پرخاشگری می‌سازد. یکی از عوامل پرخاشگری، صدای آزاردهنده و تند هست. شخصیت‌هایی که از هندزفری استفاده می‌کنند، انزواطلب هستند. یعنی در جمع هستند، اما با آن‌ها نیستند. ما با بودن در کنار جمع احساس تنهایی می‌کنیم.

بیوه موبایلی پس از بیوه اینترنتی!

ایمانی به آثار این وسیله در فضای خانه و خانواده اشاره می‌کند و می‌گوید: نمی‌شود که موزیک را گوش کنیم، همسر و بچه‌ها را نشنویم. در فضای خانه باید وقت را در اختیار اعضای خانواده قرار دهیم. ما پیش از این بحثی را تحت عنوان «بیوه اینترنت» داشتیم. اما الان «بیوه موبایلی» را داریم یعنی آنقدر مردی یا زنی مشغول فضای خود هستند که به کار‌های دیگر نمی‌رسند. در امور زندگی گفت و گو و درددل باید وجود داشته باشد. در کتاب جامعه شناسی خانواده می‌گفتند: رسانه رفتار‌های ما را موزاییکی کرده است. یعنی آنقدر حواس شان به تلویزیون و موبایل و ... است که اصلا کاری به هم ندارند.

این روانشناس می‌افزاید: بچه‌هایی که اعتماد به نفس کمتری دارند یا در تماس‌های رودررو موفق نیستند، از این وسیله بیشتر استفاده می‌کنند. یا کودکانی که در خانواده به آن‌ها احترامی گذاشته نمی‌شود، ترجیح می‌دهند از این وسیله استفاده کنند.

منبع: برنا