نگاه علم به چالشهای پیش روی تغییر اقلیم / آمریکا و روش های حل بحران ریزگردهای دره اُونز
"دره اونز" در آمریکا که بقایای دریاچه و رودخانه "اُونز" در آن قرار دارد، سالها منبع ایجاد ریزگرد در لسآنجلس آمریکا بوده است.
خبرگزاری میزان - 
در سال 2014 وزارت آب و نیرو آمریکا تصمیم گرفت تا این طرح را در تمام بستر دریاچه "اُونز" اجرا کند.
این بار علاوه بر استفاده از توپهای کلوخی از ایجاد شیارهایی به عمق 60 تا 90 سانتیمتر نیز بهره گرفته شد تا از میزان خاک رس موجود در سطح نیز کاسته شود.
این طرح سبب صرفهجویی سه میلیارد گالُنی در مصرف آب شد که این میزان در سال بعد به 10 میلیارد گالُن رسید.
هزینه اجرای این طرح یک میلیون دلار به ازای مساحت یک مایل مربعی است که نسبت به تخلیه آب در بستر دریاچه بیش از 60 درصد ارزانتر تمام میشود و عمر بیشتری نیز دارد.
در نتیجه اجزای این طرح کیفیت هوای این منطقه تا 90 درصد بهبود داشته است.
نکته جالب توجه این است که کیفیت هوای این منطقه تا پیش از اجرای این طرح در بدترین وضع ممکن در کل آمریکا بوده است و پیشبینی میشود تا پایان سال 2017 میلادی کیفیت هوای آن در آمریکا جزو بهترین مناطق باشد.
منطقه دریاچه "اُونز" در ایالت نوادا همواره شاهد بحران کمآبی و حتی جنگ بر سر آب بوده است.
در حال حاضر این منطقه با استفاده از دستگاههای پیشرفته و همچنین نظارت دوربینی تحت نظر قرار دارد و کیفیت هوای آن به صورت دائم مورد ارزیابی قرار میگیرد.
پیش از اجرای این طرح در دریاچه "اُونز" بحرانهای زیستمحیطی و سیاسی فراوانی پیرامون این موضوع به وجود آمد که با افزایش کیفیت هوا در منطقه، این مسائل نیز کم کم فروکش کردند.
انتهای پیام
به گزارش گروه
فضای مجازی ، بستر دریاچه خشک شده "اُونز"(Owens) در لسآنجلس منبع ایجاد طوفانهای ریزگردی در این ایالت بوده است و محققان آمریکایی برای مقابله با این پدیده از یک راهکار ارگانیک استفاده کردند تا بتوانند اثرات آن را کاهش دهند.
با استفاده از این روش در مخارج وزارت آب و نیرو آمریکا صرفهجویی شده و امکان فراهم شدن آب برای 150 هزار نفر از ساکنان لسآنجلس ایجاد میشود.
نکته جالب توجه این است که این روش مقابله، نیاز به آب ندارد و هزینه آن نیز نسبتا پایین است. پیش از این مسئولان با تخلیه آب در محدودهای به مساحت 110 مایل مربع از بستر دریاچه "اُونز" تلاش میکردند تا از پخش شدن ریزگردها در منطقه جلوگیری کنند؛ روشی که علاوه بر هزینهبر بودن کاملا مقطعی بوده و نمیتواند مشکل را برای مدت قابل توجهی مرتفع کند.
در این روش با استفاده از تراکتور صفحات رُسی موجود در بستر دریاچه به شکل توپ بسکتبال درمیآید و این توپهای کلوخی میتواند برای سالها از پخش شدن ریزگرد در منطقه جلوگیری کند.
این راهکار ابتدا در دهه 90 میلادی پس از وقوع بارش در این محدوده انجام شد و نتایج آن نسبتا راضیکننده بود.
با استفاده از این روش در مخارج وزارت آب و نیرو آمریکا صرفهجویی شده و امکان فراهم شدن آب برای 150 هزار نفر از ساکنان لسآنجلس ایجاد میشود.
نکته جالب توجه این است که این روش مقابله، نیاز به آب ندارد و هزینه آن نیز نسبتا پایین است. پیش از این مسئولان با تخلیه آب در محدودهای به مساحت 110 مایل مربع از بستر دریاچه "اُونز" تلاش میکردند تا از پخش شدن ریزگردها در منطقه جلوگیری کنند؛ روشی که علاوه بر هزینهبر بودن کاملا مقطعی بوده و نمیتواند مشکل را برای مدت قابل توجهی مرتفع کند.
در این روش با استفاده از تراکتور صفحات رُسی موجود در بستر دریاچه به شکل توپ بسکتبال درمیآید و این توپهای کلوخی میتواند برای سالها از پخش شدن ریزگرد در منطقه جلوگیری کند.
این راهکار ابتدا در دهه 90 میلادی پس از وقوع بارش در این محدوده انجام شد و نتایج آن نسبتا راضیکننده بود.
در سال 2014 وزارت آب و نیرو آمریکا تصمیم گرفت تا این طرح را در تمام بستر دریاچه "اُونز" اجرا کند.
این بار علاوه بر استفاده از توپهای کلوخی از ایجاد شیارهایی به عمق 60 تا 90 سانتیمتر نیز بهره گرفته شد تا از میزان خاک رس موجود در سطح نیز کاسته شود.
این طرح سبب صرفهجویی سه میلیارد گالُنی در مصرف آب شد که این میزان در سال بعد به 10 میلیارد گالُن رسید.
هزینه اجرای این طرح یک میلیون دلار به ازای مساحت یک مایل مربعی است که نسبت به تخلیه آب در بستر دریاچه بیش از 60 درصد ارزانتر تمام میشود و عمر بیشتری نیز دارد.
در نتیجه اجزای این طرح کیفیت هوای این منطقه تا 90 درصد بهبود داشته است.
نکته جالب توجه این است که کیفیت هوای این منطقه تا پیش از اجرای این طرح در بدترین وضع ممکن در کل آمریکا بوده است و پیشبینی میشود تا پایان سال 2017 میلادی کیفیت هوای آن در آمریکا جزو بهترین مناطق باشد.
منطقه دریاچه "اُونز" در ایالت نوادا همواره شاهد بحران کمآبی و حتی جنگ بر سر آب بوده است.
در حال حاضر این منطقه با استفاده از دستگاههای پیشرفته و همچنین نظارت دوربینی تحت نظر قرار دارد و کیفیت هوای آن به صورت دائم مورد ارزیابی قرار میگیرد.
پیش از اجرای این طرح در دریاچه "اُونز" بحرانهای زیستمحیطی و سیاسی فراوانی پیرامون این موضوع به وجود آمد که با افزایش کیفیت هوا در منطقه، این مسائل نیز کم کم فروکش کردند.
منبع: ایسنا
انتهای پیام
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *