کدام کشورها ویزای شینگن دارند؟
به گزارش گروه فضای مجازی، ویزای شینگن نمایندهی مجموعهای از ۲۶ کشور اروپایی است که با یکدیگر تصمیم به حذف پاسپورت و کنترل مهاجرت در مرزهای مشترک خود گرفتهاند. شهروندان کشورهای اروپایی که در حال حاضر جزو حوزهی شینگن هستند، میتوانند کاملا آزادانه در این محدوده سفر کنند؛ این حوزه به صورت یک کشور واحد حقوق بینالمللی برابری برای سفر دارد. شهروندان کشورهای حوزهی شینگن حقوق مهاجرت بینالمللی را بدون هرگونه محدودیت میدانند که بر مبنای یکی از حقوق بنیادی بشر یعنی جابجایی آزادانه است.
کشورهای عضو حوزهی شینگن
اتریش - بلژیک - جمهوری چک - دانمارک - استونی - فنلاند - فرانسه - آلمان - یونان - مجارستان - ایسلند - ایتالیا - لتونی - لیتوانی - لوکزامبرگ - مالت - هلند - نروژ - لهستان - پرتغال - اسلواکی - اسلوونی - اسپانیا - سوئد - سوییس - لیختن اشتاین
شینگن توافقنامهای است که در ۱۴ ژوئن ۱۹۸۵ میان پنج کشور از ده کشور ِعضو اتحادیه اروپا امضا شد. البته رسیدن به توافقی میان تمامی اعضای اتحادیه برای حذف کنترلهای مرزی غیرممکن بود، به همین دلیل شینگن ابتدا خارج از اتحادیهی اروپا صورت گرفت.
پس از پنج سال کشمکش، پیمان شینگن با طرح حذف مرزهای درونی و سیاست دوسویهی صدور ویزا به برنامهی اتحادیه افزوده شد. این توافق قوانین جدیدی به همراه داشت که کاملا متضاد با قوانین موجود در اتحادیهی اروپا تا آن زمان بود.
حوزهی شینگن نیز در ۲۶ مارس ۱۹۹۵ به صورت پراکنده شکل گرفت. نام این پیمان از روستایی کوچک به نام شینگن در لوکزامبرگ گرفته شده است که توافقنامه ابتدا در آنجا امضا شد. با افزایش بیش از پیش تعداد کشورهایی که به حوزهی شینگن وارد میشدند، مانند کشورهایی که در حال حاضر نیز برای ملحق شدن به حوزهی شینگن کاندید میشوند، این توافقنامه و معاهدات مربوط به آن در قوانین اتحادیهی اروپا گنجانده شده و سریعا در سال ۱۹۹۹ به اجرا در آمد.
معایب توافقنامهی شینگن و معاهدات مربوط به آن، کنترل شدید مرزهای خارجی مشترک با کشورهای غیر اروپایی در نتیجهی کاهش بروکراسی در میان کشورهای حوزهی شینگن و نداشتن حقی در اصلاحات یا قانونگذاری در قانون اروپا در صورت عدم عضویت در این پیمان است. تحت توافقنامهی شینگن، سفر از یکی از کشورهای عضو توافقنامه به دیگر کشورهای عضو بدون پاسپورت و کنترل مهاجرتی و یا هرگونه کاغذبازیهای مرسوم اداری انجام میشود. البته حوزهی شینگن و اتحادیه اروپا دو حوزهی کاملا متفاوت هستند و نباید آنها را یکسان بدانیم.
حوزهی شینگن از ۲۲ کشور عضور اتحادیه اروپا و همچنین چهار کشور عضو اتحادیهی تجارت آزاد اروپا (EFTA اتحادیهای از ده واردکننده تجاری در نه کشور اروپایی یعنی اتریش، بلژیک، فرانسه، آلمان، ایتالیا، هلند، اسپانیا، سوییس و بریتانیا) تشکیل شده است. اتحادیه EFTA به صورت غیررسمی در سال ۱۹۸۷ توسط برخی از واردکنندههای بزرگتر و سابق تشکیل شد. در سال ۱۹۹۰ این اتحادیه به رسمیّت در آمد. اتحادیه EFTA در هلند مستقر بوده و دارای نشریهای با عنوان «Dutch Articles of Association» است.
کشورهای عضو اتحادیهی اروپا
اتریش (۱۹۹۵) | بلژیک (۱۹۵۲) | بلغارستان (۲۰۰۷) | کرواسی (۲۰۱۳) | قبرس (۲۰۰۴) | جمهوری چک (۲۰۰۴) | دانمارک (۱۹۷۳) | استونی (۲۰۰۴) | فنلاند (۱۹۹۵) | فرانسه (۱۹۵۲) | آلمان (۱۹۵۲) | یونان (۱۹۸۱) | مجارستان (۲۰۰۴) | ایرلند (۱۹۷۳) | ایتالیا (۱۹۵۲) | لتونی (۲۰۰۴) | لیتوانی (۲۰۰۴) | لوکزامبرگ (۱۹۵۲) | مالتا (۲۰۰۴) | هلند (۱۹۵۲) | لهستان (۲۰۰۴) | پرتغال (۱۹۸۶) | رومانی (۲۰۰۷) | اسلوواکی (۲۰۰۴) | اسلوونی (۲۰۰۴) | اسپانیا (۱۹۸۶) | سوئد (۱۹۹۵) | بریتانیا (۱۹۷۳)
کشورهای کاندید و در مسیر عضویت ِ اتحادیهی اروپا
ایسلند | مونتهنگرو | صربستان | جمهوری سابق یوگوسلاوی مقدونیه | ترکیه | آلبانی
کاندیداهای احتمالی
بوسنی و هرزوگوین | کوزووو
شش کشور از اعضای اتحادیهی اروپا هنوز عضو حوزهی شینگن نیستند؛ همچنین قلمروهای دولتی نیز هنوز عضو توافقنامهی شینگن نیستند. از شش کشوری که عضو شینگن نبوده چهار مورد آنها به زودی به این حوزه خواهند پیوست، یعنی بلغارستان، کرواسی، قبرس و رومانی؛ درحالی که دو کشور ایرلند و بریتانیا مستقل باقی میمانند (به طور کلی، قانون اتحادیه اروپا در تمامی ۲۸ کشور عضو اتحادیه معتبر است، با این حال، گاهی کشورهای عضو در رابطه با اجرای مستقل بعضی قوانین یا معاهدات اتحادیه اروپا مذاکره میکنند که در این صورت مجبور به اجرای سیاستهای مشترک حوزه نیستند).
جدا از کشورهای اشاره شده در بالا، قلمروهای دیگری در اتحادیه اروپا هستند که هنوز عضو شینگن نشدهاند که شامل قلمروهای فرانسوی گویان فرانسه، گوادلوپه، مارتینیک، رئونیون، مایوت، سنت بارتلمی و سنت مارتین است. از طرفی دیگر، چهار کشوری که عضو اتحادیه اروپا نبوده اما عضو EFTA هستند همراه با بیست و دو کشور دیگر اتحادیه اروپا عضو حوزهی شینگن هستند: لیختناشتاین، نروژ، هلند و ایسلند. شهروندان کشورهای EFTA اگرچه که عضو اتحادیه اروپا نیستند، اما به سیاستهای جابجایی آزادانه صرفنظر از ملیت خود احترام میگذارند. سرزمینهای کوچک اروپایی مانند سنماریو، موناکو و واتیکان که اندازهای بزرگتر از شهر و کوچکتر از یک کشور دارند، کنترل مرزی را لغو کرده و قانون جابجایی آزادانه که بین کشورهای عضو شینگن رایج است را پذیرفتهاند؛ به این وضعیت غیررسمی (دوفاکتو) تحت قانون شینگن (یعنی لزوما در قانون مقرر نشده اما اجرا میشود) میگویند.
منبع: کجارو
