سفری به بزرگترین آینه طبیعی ایران+تصاویر

به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، دریاچه مخرگه در 32 کیلومتری جنوب شهر بابک در استان کرمان و در دشت وسیع ریگ سفید قرار گرفته است.این دریاچه به طول حداكثر7كیلومتر و عرض حداكثر5/5 كیلومتر ، مساحتی بالغ بر 25 كیلومترمربع دارد. عمق دریاچه نیز در بیشترین مناطق در حدود ۳۰ سانتیمتر است.

این دریاچه اکوسیستمی فصلی است که با اولین بارندگی های منطقه که از آبان ماه صورت می گیرد ، آبگیری می شود و در زمانی که بارندگی منطقه در حد نرمال باشد ، آب این دریاچه تا اواخر مردادماه پابرجاست  و بعد از آن تبدیل به نمکزاری وسیع می گردد.

ازنکات جالب دریاچه مخرگه  این است که با 10 میلیمتر بارش باران می توان با حركت در هر نقطه از این دریاچه از انعكاس حیرت انگیز و زیبای تصاویر آسمان و محیط اطراف درآن لذت برد. از این لحاظ می توان آن را با شوره زار «سالار اویونی»  درکشور بولیوی، که ملقب به بزرگترین آینه روی زمین است ، مقایسه نمود.

انعکاس کوهستان ها و محیط اطراف و آسمان بر سطح این دریاچه و زلالی آب و نوع خاک بستر این دریاچه سبب شده این اکوسیستم طبیعی همچون آینه ای بسیار بزرگ در بستر دشت مسطح اطراف خودنمایی کند و اگر در بستر دریاچه قرار گیرید انعکاس مناظر اطراف در آب دریاچه منظره ای بی نظیر را ایجاد می کند.

مسطح بودن دریاچه دلیل عمده آینه گون شدن آن است ، به همین دلیل باید به آرامی روی آن گام برداشت و اجازه ورود خودرو به آن داده نشود. همچنین صدور هرگونه مجوز احتمالی برای بهره برداری از نمک دریاچه و حفاری در آن ، به کلی منظره دریاچه را تخریب خواهد کرد.لذا مسئولان باید ضمن اقدام لازم برای ثبت ملی این دریاچه زیبا جلوی هر گونه صدور مجوز احتمالی برای بهره برداری از نمک دریاچه را نیز بگیرند.

در نزدیکی این دریاچه غارهای طبیعی زیبایی نیز وجود دارد که بر دریاچه مشرف هستند.همچنین در نزدیکی این دریاچه ، بقایای یک قلعه قدیمی به چشم می خورد که هنوز هیچ گونه مطالعاتی در خصوص قدمت و دلایل تخریب بخش هایی از آن صورت نگرفته است.

دریاچه مخرگه بسیار ناشناخته است و حتی اكثر مردم شهربابك از آن آگاهی ندارند. این مکان ازجمله پتانسیل های گردشگری است که بکر و دست نخورده مانده است و شاید یکی از دلایل عدم معرفی این مکان نیز همین بوده که مردم محلی و مسئولان می خواستند آن را از دخالت های انسانی دور نگاه دارند. اغلب بازدید کنندگان دریاچه، گردشگران حرفه ای و مردم محلی هستند و مردم عادی خیلی کمتر به این منطقه سفر می کنند و همین امر هم سبب شده کمترین تخریب ناشی از حضور انسان را در این منطقه شاهد باشیم.

به نظر می رسد ، بوم گردی در بازدید از این دریاچه باید در دستور کار قرار گیرد . با توجه به بکر بودن منطقه ، هرگونه خدمات دهی به گردشگران نیز باید توسط پتانسیل های بومی منطقه به خصوص عشایر منطقه انجام شود. درحالی که در مناطق دیگر ایران سیاه چادر وجود دارد، اما عشایر این منطقه سفید چادر دارند و برای خدمات دهی به گردشگران باید سفید چادر در منطقه برپا شود.برنامه ریزی برای احداث یک اکو کمپ بومی و بهسازی راه دسترسی به دریاچه از برنامه هایی است که در دست اقدام است.