احمد عزیزی خادم فرهنگ و ادب بود/ تعبیر «یاس» برای حضرت فاطمه(س) از ابداعات عزیزی بود

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ؛ به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، حسین اسرافیلی، شاعر پیش‌كسوت با بیان اینكه مرحوم احمد عزیزی با توجه به بیماری كه دچارش شد 9 سال با مرگ جنگید، اظهار كرد: ایشان از شاعران خوبی بود كه از اوایل پیروزی انقلاب اسلامی فعالیت خود را آغاز كرد و در همان دوران، همراه با یوسفعلی میرشكاك در روزنامه جمهوری اسلامی، ویژه نامه صحیفه را منتشر می كردند. او از همان اوایل انقلاب اسلامی، خادم فرهنگ و ادبیات بود و برای ادبیات كشورمان تلاش بسیاری كرد.

وی ادامه داد: مرحوم عزیزی شعرهای آیینی خوبی داشت. هر چند این شعرها كم بودند، اما همان اشعار هم از تاثیرگذاری بالایی برخوردار بود. وی در شعر انقلاب اسلامی نیز آثاری خلق كرد. عزیزی در قالب مثنوی جزو تاثیرگذارها بود و حرف تازه‌ای برای گفتن داشت و تعابیر جدیدی را برای زبان وارد حوزه شعر مثنوی كرد. تعبیر «یاس» برای حضرت فاطمه زهرا (س) از ابداعات این شاعر بود كه امروزه اغلب شاعران از این تعبیر استفاده می‌كنند.

اسرافیلی همچنین گفت: در قالب مثنوی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، علی معلم دامغانی و احمد عزیزی تاثیر بسزایی داشتند و مثنوی مرحوم عزیزی زبانزد شاعران و دوستداران ادبیات آیینی بود.

این شاعر كشور با تاكید بر اینكه مرحوم عزیزی در سرودن «شطحیات» و معرفی این قالب ادبی به شاعران جوان نیز سرآمد بود، عنوان كرد: عزیزی فی نفسه شاعر متفكر، مبدع در شعر بود؛ اما با پراختن به حاشیه‌های شعر، خودش را از این حوزه دور كرد. اگر او به سمت حاشیه‌های شعر نمی‌رفت، می توانست بسیار بیش از این بدرخشد و تاثیرگذار باشد. منوچهر آتشی زمانی درباره مرحوم منزوی گفت كه او می‌توانست شاعر بزرگ‌تری باشد، اما به حاشیه‌های شعر توجه كرد و در انزوا قرار گرفت. در رابطه با عزیزی نیز همین موضوع صادق است.

احمد عزیزی از پیشگامان شعر آیینی پس از انقلاب كه چند سال بود در بستر بیماری به سر می‌برد، روز دوشنبه 16 اسفندماه 1395 در سن 58 سالگی درگذشت.

این شاعر در سال 86 به‌علت كاهش سطح هوشیاری ناشی از تشنج، بیماری قلبی و كلیوی در بخش آی سی یو بیمارستان امام رضا (ع) كرمانشاه بستری شد. طی این مدت رهبر انقلاب در سفر به كرمانشاه با حضور در بیمارستان از این شاعر عیادت كردند.

«كفش‌های مكاشفه»، «شرجی آواز»، «خوابنامه و باغ تناسخ»، «ترجمه زخم»، «باران پروانه»، «رودخانه رؤیا»، «ناودان الماس»، «ترانه های ایلیایی»، «ملكوت تكلم»، «سیل گل سرخ»، «روستای فطرت» از آثار این شاعر هستند.