چرا دولت، بودجه حمایت از درمان جانبازان شیمیایی را نمی دهد؟

سالهای بعد از جنگ، زمانی که نشانه های بیماری شیمیایی جانبازان خودنمایی کرد، وابستگی آنها به داروهای خارجی که می‌توانست بخشی از دردشان را تسکین دهد روز‌به‌روز افزوده شد. بیشترین داروی مصرفی این افراد از کشورهايی مانند آلمان و انگلیس وارد شده و با کمترین عارضه و بیشترین تاثیر در اختیار جانبازان این مرز و بوم قرار می‌گرفت. تا اینکه با ایجاد مرکز تحقیقات جانبازان شیمیایی زنگ ساخت داروهای ایرانی به صدا در آمد ولی در این میان باز هم پزشکان توصیه می کنند که داروهای خارجی بهتر است اما در سایه تحریم ها، تعداد این داورهای خارجی در کشور محدود است و حتی برجام هم نتوانسته علی رغم شعارهای دولتی، گره ای از این مشکل باز کند و در حال حاضر تعداد زیادی از جانبازان شیمیایی به شهادت رسیده اند و آنها که مانده اند، با مشکلات متعددی دست به گریبان هستند و همچون شمعی از درون می سوزند، بی آنکه کسی آنها را درک کند.

بحث فراز و فرودهای بازار ارز و نوسانات ناگهانی قیمت دلار از یک سو و تحریم های همه جانبه از سوی دیگر قیمت دارو به ویژه داروهای بیماران خاص، بیماران سرطانی و حتی داروهای مورد نیاز جانبازان شیمیایی را افزایش داده است و باعث شده تا افزایش قیمت برند اصلی اسپری های تنفسی مورد نیاز جانبازان شیمیایی در کنار تمایل نداشتن بیمه ها برای پوشش نمونه های اصلی این داروها جانبازان شیمیایی مجبور به استفاده از نمونه های هندی و پاکستانی و ایرانی این داروها شوند که ارزان قیمت است و بیمه ها آن را پوشش می دهند اما کیفیت لازم را ندارد و نمی تواند رفع کننده دردهای یک جانبازان شیمیایی باشند.

 

غلام دلشاد جانباز70 درصد شیمیایی  دوران دفاع مقدس، در حال حاضر مدیرگروه پیگیری قربانیان سلاح های شیمیایی و عضو انجمن حمایت از جانبازان شیمیایی استان فارس است. سینه پر از آلام او فقط با "اسپری" ساخت آلمان آرام می گیرد، دقیقا همان کشوری که روزی به عراق سلاح شیمایی فروخت.وی سال 64 در عملیات والفجر8 در فاو شیمیایی شده است و اعتقاد دارد که مظلوم ترین قشر از جامعه ایثارگر، جانباز شیمیایی است چرا که یک جانباز قطع نخاع، ویلچری دارد و به هر حال که یار و یاور اوست و  به جانباز دیگر عصا کمک می کند،جانباز قطع عضو به کمک اطرافیان روزگار می گذارند اما هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند به جای جانباز شیمیایی نفس بکشد و برای او ریه باشد و این درد  قشر مظلوم ایثاگران شیمیایی است.

 

وی در گفتگویی از مشکلاتش به عنوان یک جانباز شیمیایی می گوید:دنیا شعار می دهد ولی متاسفانه عمل نمی کند، چرا که به خواسته ما گوش داده نمی شود، خواسته ما این است کسانی که زهر را ساختند حداقل پادزهر را هم در اختیار ما وقربانیان سلاح های شیمیایی بگذارند؛ هر زهری پادزهری دارد و آن کشوری  که سلاح های شیمیایی را ساخت مطمئن باشید که دارو درمان آن را هم دارد.

یادگار دوران دفاع مقدس ادامه داد: درخواست دارم اسپری هایی که در کشورهای خارجی هست را در اختیار ما بگذارند.زمانی که تحریم ها وجود داشت سایه اش بر سر جانبازان شیمیایی هم سایه افکنده بود.حداقل حالا داروها و اسپری هایی که در کشورهای خارجی در دسترس است را در اختیار ما بگذارند و متولیان امرمانند بنیاد شهید  در نظر بگیرند تا خدای نکرده به خاطر کمبود یا نبود دارو جانبازی قربانی ای پر پر نشود و مطمئن باشید در این صورت وجدان های بیدار بعدها دچار درد وجدان خواهند شد.

 

 این جانباز شیمیایی 70 درصد در ادامه تاکید کرد: خس خس گلوی بنده فقط با اسپری های ساخت آلمان آرام می گیرد اما امثال بنده، باید کفش آهنی به پا داشته باشیم و هفت خان را رد کنیم، تا این داروها را برای التیام درد خودمان تهیه کنیم.

 

به گفته این مصدوم شیمیایی، در حال حاضر بهداشت و درمان بنیاد شهید از طریق مسافرینی که قصد سفر به آلمان دارند، این داروها را تهیه می کند و از طریق کانال های دیگر، در صدد تهیه این اسپری هاست اما جوابگو نیست و شرایط تهیه این داروها در دوران تحریم و پس از برجام هم تغییری نکرده است و در حال حاضر، جانبازان شیمیایی مجبورند از نمونه ایرانی که کیفیت لازم را ندارد، استفاده کنند، در حالی که اصلا هیچ تاثیری برایشان ندارد.

 

دلشاد ادامه می دهد: کاش مسئولان به ما جانبازان شیمیایی در تهیه داروهای مورد نیازمان کمک می کردند، هر چند معاونت بهداشت و درمان قول هایی داده است اما هنوز عملی نشده است و حتی در مجلس، بودجه ای برای تهیه دارو و درمان جانبازان شیمیایی مصوب شده است و دولت موظف است که بودجه ای را در اختیار بنیاد شهید برای تحقق بخشی به این مصوبه انجام دهد، اما تا به امروز هیچ کاری نکرده است و ما از دولت توقع داریم که از ما مصدومین شمیمیایی حمایت کند، چرا که خس خس گلویمان، امانمان را بریده است و ای کاش همین مسئولان هم به این درد مبتلا بودند تا درکمان می کردند و در تهیه دارو، کمکمان می کردند.

 

عضو انجمن حمایت از قربانیان سلاح های شیمیایی استان فارس در ادامه گفت: در حال حاضر اسپری های ساخت آلمان، با قیمت 155 هزار تومان تهیه می شود اما نمونه ایرانی اش که اصلا کیفیت ندارد، 5 هزار تومان است و توقع ما این است که معاونت تهیه وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی در این ماجرا، ورود کند و حلال مشکلات ما باشد.

این جانباز شیمیایی 70 درصد در ادامه با اشاره به اینکه به فکر رساندن صدای مظلومان شیمیایی ایران در سطح جهانی هستند، می گوید:بیشتر در این فکر هستیم که جهانی کار کنیم و به جهانیان نشان بدهیم و ثابت کنیم که ما قربانیان سلاح های شیمیایی هستیم و صلح طلب هستیم و آرزو داریم جهانی عاری از سلاح های شیمیایی و میکروبی داشته باشیم.

 

به گفته این مصدوم شیمیایی،امسال که در میان بیش از 190 کشور با سندهای زنده ای که خودشان بودند؛قربانیان سلاح های شیمیایی با چشم های خردلی و با ریه های تاول زده و سرفه های پی در پی خودشان، فریاد اعتراضشان را به گوش جهانیان رساندند و اعلام کردند که قربانی سلاح های شیمیایی هستند که لازم هست در جهان استفاده از آن منع شود و از ریشه خشکانده شود.

از گفته های "غلامرضا دلشاد" می توان فهمید که تهیه داروهای با کیفیت و استاندارد جهانی برای بهبود حال جانبازان شیمیایی، یکی از خواسته های جانبازان شیمیایی است که باید مسئولان آن را در الویت خود قرار دهند و در زمینه دفاع از حقوق این جانبازان در مجامع بین المللی،مسئولین ما کارشان را می‌کنند و شکایتشان را هم در زمینه بمباران‌های شیمیایی در هشت سال دفاع مقدس به دادگاه لاهه برده‌اند. جانبازان مجروح و شیمیایی را هم گواه شهادتشان با خود برده‌اند و پرونده را دنبال می‌کنند اما آن طرف قضیه است که تشریفاتی نگاه می‌کند و هنوز هم حاضر نیست بابت خسارت‌های شیمیایی به ما غرامتی بدهد؛ اگر چه ما دنبال غرامت گرفتن نیستیم در حالی که آمار مجروحان شیمیایی و قطع نخاعی‌های ما را می‌دانند ولی هیچ کاری نمی کنند و این بی عدالتی همچنان ادامه دارد.