اهمیت تشخیص زودهنگام صرع پایدار برای پیشگیری از آسیب های مغزی

به گزارش گروه فضای مجازی ، کوروش قره گزلو متخصص مغز و اعصاب در گفت و گو با ایرنا اظهار کرد: یکی از نشانه های بسیار مهم و بااهمیتی که برای تشخیص این بیماری وجود دارد، غیرعادی شدن رفتار بیمار است به گونه ای که ارتباط او با محیط و اطرافیان خود تغییر می کند.

وی افزود: در چنین شرایطی اطرافیان با دیدن رفتارهای غیرعادی باید سریعا بیمار را به مراکز پزشکی ارجاع دهند تا در کمترین زمان ممکن اقدامات تشخیصی و درمانی برای بیمار صورت گیرد. 

قره گزلو با بیان اینکه تشخیص های افتراقی برای مبتلایان به صرع پایدار بسیار بااهمیت است، ادامه داد: زمان طلایی برای انجام اقدامات درمانی برای این بیمار حدود 30 دقیقه اول بروز علائم است که در صورت اقدام به موقع می توان از رفتن بیمار به حالت کما و بروز آسیب های مغزی به او پیشگیری کرد. 

متخصص مغز و اعصاب در مورد علائم این بیماری اظهار کرد: علائم این نوع صرع برخلاف انواع دیگر صرع به صورت تشنج غیرحرکتی است؛ بیمار در این حالت با محیط اطراف و اطرافیان خود ارتباط منطقی ندارد، تنفس او تا حدی غیرعادی می شود و نمی تواند سرجای خود بایستد. 

قره گزلو ادامه داد: همچنین بیمار ممکن است کلمات نامفهوم به کار برد و گاهی ممکن است اگر سئوالات ساده ای از او پرسیده شود، با کلمات نامفهوم جواب دهد؛ بنابراین علائم این بیماری طیف نسبتا وسیعی دارد و از کم شدن ارتباط منطقی با دنیای اطراف تا رفتن به حالت کما را شامل می شود. 

وی تاکید کرد: تشخیص زودرس در این بیماری بسیار مهم است و سبب می شود که مغز بیمار، پایدار و سالم بماند اما اگر تشخیص دیر داده شود و چندین ساعت تشخیص به تعویق بیافتد یا بیمار دیر به مراکز درمانی ارجاع داده شود، ممکن است به بیمار صدمه جدی مغزی وارد شود.

پرویز بهرامی قائم مقام مدیرعامل انجمن صرع ایران و متخصص مغز و اعصاب در توضیح صرع مقاوم به درمان به خبرنگار علمی ایرنا گفت: در درمان دارویی صرع، ابتدا دو داروی مناسب برای بیمار تجویز می شود، اگر این دو دارو نتواند بیمار را درمان کند، داروی سوم نیز اضافه می شود اما اگر باز هم بیماری بهبود نیافت، به آن صرع مقاوم به درمان گفته می شود. 

وی تاکید کرد: تجویز بیش از سه دارو در درمان صرع مفید نیست و حتی ممکن است تداخلات دارویی ایجاد کرده و وضعیت بیمار را بدتر کند. 

بهرامی افزود: بیماری صرع هم درمان دارویی و هم درمان غیردارویی دارد؛ گاهی برخی از انواع صرع با استفاده از درمان های دارویی در کنار اصلاح سبک زندگی، قابل درمان هستند اما گاهی اوقات بیماری صرع نسبت به درمان های دارویی مقاومت نشان می دهد که در این موارد به تشخیص پزشک استفاده از نصب ابزارهای کمکی یا جراحی توصیه می شود. 

متخصص مغز و اعصاب و فلوشیپ صرع و نوار مغزی خاطرنشان کرد: در اصلاح سبک زندگی، بیمار مبتلا به صرع باید خواب به موقع داشته باشد، به موقع غذا بخورد و خستگی، استرس و تحریکات مفرط نداشته باشد.

وی در مورد صرع های مقاوم به درمان گفت: برای این نوع از بیماری صرع، معمولا درمان جراحی مطرح می شود که برای این منظور ابتدا باید نوع صرع به درستی تشخیص داده شود؛ از آنجایی که هر نوع صرع کانونی در مغز دارد و از قسمت خاصی از مغز ناشی می شود، نیاز به ارزیابی بیشتر ازطریق ام آر آی و بررسی های علوم اعصاب شناختی (نوروساینس) دارد پس از انجام بررسی های لازم به تشخیص پزشک، بیمار کاندید جراحی می شود. 

بهرامی ادامه داد: در مواردی از صرع مقاوم به درمان، که کانون آن در مغز منتشر است و قابل جراحی نیست، از برخی رژیم های غذایی یا رژیم فتوژنیک (بیشتر برای کودکان) برای درمان استفاده شود و اگر آن نیز موثر واقع نشد، از وسیله ای به نام 'وی ان اس' استفاده می شود که در سمت چپ قفسه سینه نصب و به عصب ها وصل می شود؛ این وسیله می تواند مقاومت صرع در مقابل روش های درمانی را کاهش دهد. 

وی گفت: با این ابزار پزشکی می توان مقاومت 10 درصد از صرع های مقاوم به درمان را در مقابل روش های درمانی کاهش داد و بیماری را تاحدودی بهبود بخشید. 

تشنج در واقع اختلال گذرای عملکرد مغزی است که در اثر تخلیه الکتریکی غیرطبیعی در سلول های عصبی مغز بروز می یابد و سبب ایجاد علائم گوناگونی مانند از دست دادن ناگهانی هوشیاری، انقباض عضلات یا تغییرات حسی و رفتاری در فرد می شود. 

زمانیکه فردی بدون عامل برانگیزاننده خاصی مانند افت قندخون، تب و کمبود کلسیم، به صورت مکرر دچار حملات تشنجی شود، می گویند دچار صرع یا اپی لپسی شده است. 

گاهی علت صرع وجود یک اختلال ساختمانی در مغز مانند تومور است اما در اغلب موارد هیچ علت خاصی یافت نمی شود. در برخی از کودکان مبتلا، حملات تشنج به دنبال یک محرک حسی مانند نورهای شدید بروز می کند و گاه هیچ عامل شروع کننده ای وجود ندارد. از علل شناخته شده صرع تومورهای مغزی و بیماری هایی که بر رگ های خونی مغز اثر می گذارند، می توان نام برد.