فعال کشمیری: حل بحران "کشمیر" درگرو عزم دهلی نو و اسلام آباد است
جاوید کاکرو معاون کارزار بینالمللی صدای کشمیر انگلیس با اشاره به بحران انسانی در کشمیر هند تصریح کرد: حل بحران در این منطقه در گرو عزم دولت های هند و پاکستان و حمایت جامعه بین الملل است.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش سرویس بین الملل کاکرو بیان داشت: ما در ابتدا بایستی علت مشکلاتی را که مردم کشمیر در آن گرفتار هستیم درک کنیم. مردم کشمیر نمیخواهند که بخشی از هند و یا پاکستان باشند. در حالی که هند، پاکستان و جامعه جهانی به مردم کشمیر اطمینان دادهاند که از حقوق آنها حمایت خواهند کرد اما هیچکدام از این وعدهها عملیاتی نشده است.
وی افزود: تاکنون یکصد هزار نفر از مردم کشمیر کشته، کودکان کور و زنان مورد تجاوز قرارگرفتهاند. همه اینها به این خاطر است که مردم کشمیر خواهان حقوق اولیهشان هستند که از آنها گرفته شده است.
این فعال مدنی ادامه داد: من واقعاً نمیدانم که جامعه جهانی تا کی میخواهد شاهد مصائب مردم کشمیر باشد.
وی گفت: مشکل اینجاست که همیشه بحران کشمیر از دید مشکل هند و پاکستان مورد بررسی قرارگرفته و جامعه جهانی از زاویه اقتصادی به این مساله نگریسته است. آنها کاری به فجایع انسانی در کشمیر ندارند، بلکه تنها نگران روابط اقتصادیشان با هند و پاکستان هستند و به همین خاطر درک صحیحی از واقعیت مشکلات در این منطقه ندارند. بنابراین تاکنون اقدام مؤثر و عملی در این رابطه صورت نداده است.
کاکرو در ادامه دهلینو را مقصر اصلی بحران انسانی کشمیر خواند و گفت: اگر از زاویه وعدههای داده شده به قضیه نگاه کنیم هند و پاکستان هر دو مقصر هستند. اما اگر خشونتها و نقض قوانین بینالمللی را مورد توجه قرار دهیم، هند مقصر است.
وی افزود: اگر پاکستان ادعا میکند که قطعنامه سازمان ملل متحد در خصوص کشمیر بایستی اجرا شود، در بخشهایی از این قطعنامه گفته است که پاکستان بایستی نیروهای مسلحش را از کشمیر خارج سازد. اما آیا پاکستان آمادگی چنین اقدامی را دارد؟ آیا هندوستان نیز این شرط را میپذیرد؟ نه بعید میدانم.
این فعال مدنی در پاسخ به این سؤال که راهحل بحران کشمیر را چگونه ارزیابی میکند گفت: راهحلهای زیادی وجود دارد. اما ابتداییترین سؤال اینجاست که آیا تمام طرفها حاضر به پایبندی به قطعنامههای سازمان ملل هستند؟ چون در غیر صورت سالها این بحران ادامه پیدا خواهد.
وی گفت: هند و پاکستان بایستی نشان دهند که آماده اجرای تعهداتشان در چارچوب قطعنامه سازمان ملل هستند. زمانی که آنها این آمادگی را از خودشان نشان دهند و اختلافها را کنار بگذارند راهحلهای زیادی خواهد بود که موردپذیرش مردم کشمیر میباشد.
این فعال مدنی اضافه کرد: متأسفانه دیدگاه جهان نسبت به تمام موضوعات اقتصادی شده است. زمانی که کشمیر نفتی تولید نمیکند و یا معدن طلایی در اختیار ندارد، دنیا کاری به کارش ندارد و میگوید که این مشکلی دوجانبه میان هند و پاکستان است.
وی بابیان اینکه این مساله بایستی میان هند، پاکستان و کشمیر حلوفصل شود، افزود: تنها در این صورت طرفها میتوانند به توافق و راهحل برسند.
کاکرو ادامه داد: البته انگلیس در این جریان نیز مسئول است چون این بحران میراث استعمار انگلیس است و بایستی برای حل آن کاری صورت دهد.
وی ادامه داد: زمانی که هندوستان و پاکستان در سال 1947 از یکدیگر جدا شدند، کشمیر یک منطقه مستقل بود. اما بعداً به گروگان میان دو کشور بدل گشت.
این فعال مدنی با تأکید بر اینکه بحران کشمیر میراث انگلیسیها است افزود: آنها اکنون مسئول هستند تا این بحران را حل و آنچه را که مردم کشمیر مستحق اش هستند به آنها بازگرداند.
کشمیر تنها ایالت هند با اکثریت مسلمان است و براساس برخی از گزارش های منتشر شده درگیری میان مسلمانان کشمیر و نیروهای امنیتی هند از سال 1989 تاکنون 68 هزار کشته برجا گذاشته است.
بخشی از خاک کشمیر در خاک هند و بخش دیگر در خاک پاکستان است، ولی هر دو کشور ادعای مالکیت بر کل کشمیر را دارند و همین موضوع یکی از علل اصلی مناقشه دیرینه میان دهلی نو و اسلام آباد از زمان استقلال پاکستان از هند در سال 1947 است.
هند همیشه مسلمانان کشمیر را متهم به همکاری با پاکستان میکند و مدعی است که آنها میخواهند کشمیر به پاکستان ملحق شود، درحالی که کشمیریها امیدوارند با تداوم مبارزاتشان کشوری مستقل تشکیل دهند.
به گزارش سرویس بین الملل کاکرو بیان داشت: ما در ابتدا بایستی علت مشکلاتی را که مردم کشمیر در آن گرفتار هستیم درک کنیم. مردم کشمیر نمیخواهند که بخشی از هند و یا پاکستان باشند. در حالی که هند، پاکستان و جامعه جهانی به مردم کشمیر اطمینان دادهاند که از حقوق آنها حمایت خواهند کرد اما هیچکدام از این وعدهها عملیاتی نشده است. وی افزود: تاکنون یکصد هزار نفر از مردم کشمیر کشته، کودکان کور و زنان مورد تجاوز قرارگرفتهاند. همه اینها به این خاطر است که مردم کشمیر خواهان حقوق اولیهشان هستند که از آنها گرفته شده است.
این فعال مدنی ادامه داد: من واقعاً نمیدانم که جامعه جهانی تا کی میخواهد شاهد مصائب مردم کشمیر باشد.
وی گفت: مشکل اینجاست که همیشه بحران کشمیر از دید مشکل هند و پاکستان مورد بررسی قرارگرفته و جامعه جهانی از زاویه اقتصادی به این مساله نگریسته است. آنها کاری به فجایع انسانی در کشمیر ندارند، بلکه تنها نگران روابط اقتصادیشان با هند و پاکستان هستند و به همین خاطر درک صحیحی از واقعیت مشکلات در این منطقه ندارند. بنابراین تاکنون اقدام مؤثر و عملی در این رابطه صورت نداده است.
کاکرو در ادامه دهلینو را مقصر اصلی بحران انسانی کشمیر خواند و گفت: اگر از زاویه وعدههای داده شده به قضیه نگاه کنیم هند و پاکستان هر دو مقصر هستند. اما اگر خشونتها و نقض قوانین بینالمللی را مورد توجه قرار دهیم، هند مقصر است.
وی افزود: اگر پاکستان ادعا میکند که قطعنامه سازمان ملل متحد در خصوص کشمیر بایستی اجرا شود، در بخشهایی از این قطعنامه گفته است که پاکستان بایستی نیروهای مسلحش را از کشمیر خارج سازد. اما آیا پاکستان آمادگی چنین اقدامی را دارد؟ آیا هندوستان نیز این شرط را میپذیرد؟ نه بعید میدانم.
این فعال مدنی در پاسخ به این سؤال که راهحل بحران کشمیر را چگونه ارزیابی میکند گفت: راهحلهای زیادی وجود دارد. اما ابتداییترین سؤال اینجاست که آیا تمام طرفها حاضر به پایبندی به قطعنامههای سازمان ملل هستند؟ چون در غیر صورت سالها این بحران ادامه پیدا خواهد.
وی گفت: هند و پاکستان بایستی نشان دهند که آماده اجرای تعهداتشان در چارچوب قطعنامه سازمان ملل هستند. زمانی که آنها این آمادگی را از خودشان نشان دهند و اختلافها را کنار بگذارند راهحلهای زیادی خواهد بود که موردپذیرش مردم کشمیر میباشد.
این فعال مدنی اضافه کرد: متأسفانه دیدگاه جهان نسبت به تمام موضوعات اقتصادی شده است. زمانی که کشمیر نفتی تولید نمیکند و یا معدن طلایی در اختیار ندارد، دنیا کاری به کارش ندارد و میگوید که این مشکلی دوجانبه میان هند و پاکستان است.
وی بابیان اینکه این مساله بایستی میان هند، پاکستان و کشمیر حلوفصل شود، افزود: تنها در این صورت طرفها میتوانند به توافق و راهحل برسند.
کاکرو ادامه داد: البته انگلیس در این جریان نیز مسئول است چون این بحران میراث استعمار انگلیس است و بایستی برای حل آن کاری صورت دهد.
وی ادامه داد: زمانی که هندوستان و پاکستان در سال 1947 از یکدیگر جدا شدند، کشمیر یک منطقه مستقل بود. اما بعداً به گروگان میان دو کشور بدل گشت.
این فعال مدنی با تأکید بر اینکه بحران کشمیر میراث انگلیسیها است افزود: آنها اکنون مسئول هستند تا این بحران را حل و آنچه را که مردم کشمیر مستحق اش هستند به آنها بازگرداند.
کشمیر تنها ایالت هند با اکثریت مسلمان است و براساس برخی از گزارش های منتشر شده درگیری میان مسلمانان کشمیر و نیروهای امنیتی هند از سال 1989 تاکنون 68 هزار کشته برجا گذاشته است.
بخشی از خاک کشمیر در خاک هند و بخش دیگر در خاک پاکستان است، ولی هر دو کشور ادعای مالکیت بر کل کشمیر را دارند و همین موضوع یکی از علل اصلی مناقشه دیرینه میان دهلی نو و اسلام آباد از زمان استقلال پاکستان از هند در سال 1947 است.
هند همیشه مسلمانان کشمیر را متهم به همکاری با پاکستان میکند و مدعی است که آنها میخواهند کشمیر به پاکستان ملحق شود، درحالی که کشمیریها امیدوارند با تداوم مبارزاتشان کشوری مستقل تشکیل دهند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *