ازدواج؛دروغی برای فریب

به گزارش گروه جامعه ،انسان، موجودی اجتماعی نامیده شده و همواره با همنوعانش در ارتباط بوده است. در واقع این ارتباط ریشه در نیاز او به ارتباطات اجتماعی دارد، همین نیاز سبب شکل‌گیری اجتماعات انسانی در شهرها و جوامع شده و در گذر زمان و ادوار زندگی انسان متحول گشته است. 

بشر در دوره‌های گوناگون برای تسهیل ارتباطات اجتماعی خود دست به اختراعاتی ازجمله تلفن، تلگراف، تلویزیون، ماهواره و اینترنت زده است.

شبکه‌های اجتماعی نیزدر این مقطع از زمان که برای تسهیل ارتباطات افراد بوده از این نوع است. نوجوان و جوانان بیش از دیگر گروه‌های سنی از شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند ‌اگرچه در بسیاری از موارد والدین فعالیت آنها را زیر نظر می‌گیرند، اما فرزندان هم ترجیح می‌دهند در مورد نوع فعالیت‌های خود توضیحی به آنها ندهند. این رفتارها موجب می‌شود حریم شخصی در بسیاری از موارد به خطر بیفتد.

نوجوانان و جوانان بدون آن که از عواقب فعالیت‌های اجتماعی خود در اینترنت مطلع باشند، عکس‌های شخصی خود را با دیگران به‌اشتراک می‌گذارند، درباره تاریخ سفر خود و اعضای خانواده توضیح می‌دهند، اطلاعاتی را در مورد شغل و میزان درآمد والدین منتشر می‌کنند و در مجموع مواردی را به‌صورت عمومی ارائه می‌دهند که می‌تواند عاملی برای تهدید حریم شخصی آنها باشد. 

افراد در این گونه دوستی‌ها فقط ادعا می‌کنند ارتباطشان با انگیزه ازدواج بوده و این رابطه بیشتر بر عشق‌ورزی کور استوار است و عنصر خرد ورزی و عقلانیت در تصمیم‌گیری‌های اینچنینی وجود ندارد. دوستی‌های اینترنتی نه‌تنها مشکلی را برای پسران و دختران حل نمی‌کند، بلکه اگر هم این روابط به ازدواج بینجامد، در زندگی مشترک سوءظن و بی‌اعتمادی را برای دو طرف به همراه دارد. اغلب دوستی‌های اینترنتی با انگیزه تفنن، سرگرمی و هوسرانی شکل می‌گیرد. عمر این دوستی‌ها بسیار کوتاه است و آنچه در پی آن باقی می‌ماند تعارض فکری و احساسی دختران و پسران و از دست دادن اعتماد به نفس و به وجود آمدن بدبینی در بین آنهاست. برای پیشگیری از چنین آسیب‌هایی باید خانواده‌ها به‌ نقش‌ حیاتی‌ خود در برابر فرزندان‌ آگاه‌ شوند تا بتوانند الگوهای‌ صحیح‌ رفتاری‌ را به‌ فرزندان‌ ارائه‌ دهند و آنها را در برابر آسیب‌های اجتماعی واکسینه کنند. 

در این ‌باره جامعه، خانواده و سازمان‌های مسئول می‌توانند با تقویت‌ ارزش‌های اخلاقی، معنوی و انسانی و سست‌ گردانیدن‌ معیارهای مادی در نظر جوانان، تقویت‌ و توسعه‌ مراکز ورزشی و تفریحی و برنامه‌ریزی صحیح‌ برای اوقات‌ فراغت‌ آنها، ارائه‌ خدمات‌ رفاهی و اجتماعی جهت‌ برطرف ‌کردن‌ کمبودهای عاطفی کودکان‌ و نوجوانان، پرورش‌ احساس‌ عزت‌ نفس‌ و اعتماد به ‌نفس‌ کودک و نوجوان‌ در خانواده‌ و مدرسه جلوی منزوی شدن جوانان در اجتماع و روی آوردن آنها به دوستی‌ها در فضای مجازی را بگیرند.

انتهای پیام/