روزها در آینده ۲۵ ساعتی می شوند
البته طولانی تر شدن روزهای زمین به این زودی ها اتفاق نمی افتد چرا که حدود دو میلیون قرن باید منتظر بود تا طول روزها به ۲۵ ساعت برسد.
محققان دانشگاه دورهام انگلیس اطلاعاتی مربوط به کسوف و رویدادهای آسمانی را از سال ۷۲۰ قبل از میلاد مسیح تا ۲۰۱۵ میلادی را بررسی کردند. قدیمی ترین رویداد ثبت شده در این حوزه مربوط به لوحه های گلی بابلیان بوده است. همچنین متون یونان باستان، چین، اروپا و کشورهای عرب نیز مورد مطالعه قرار گرفته اند.
دانشمندان برای آن که دریابند میزان تفاوت گردش زمین در بازه ۲۷۳۵ سال قبل چگونه بوده، سوابق تاریخی را با یک مدل کامپیوتری مقایسه کردند. این مدل کامپیوتری زمان و مکانی که افراد رویدادها را مشاهده می کردند با احتساب ثابت ماندن کره زمین، محاسبه می کند.
لسلی موریسون یکی از ستاره شناسان این گروه می گوید: هرچند این مشاهدات اطلاعات خام هستند، اما می توان اختلاف میان محاسبات و زمان و مکان دقیق مشاهده خسوف و کسوف را به دقت محاسبه کرد. منظور این است که وضعیت گردش زمین طی زمان متفاوت بوده است.
البته دانشمندان مدتهاست که می دانند سرعت گردش زمین کندتر شده است. تنها عامل مانع این روند ، «ترمز جزر و مدی» است که از تاثیر جاذبه ماه به وجود می آید. همچنین همزمان با کندتر شدن گردش زمین، مدار ماه سالانه حدود ۴ سانتی متر افزایش می یابد.
اما پدیده ترمز جزر و مد تنها عامل بازدارنده نیست. دانشمندان متوجه شده اند از زمان عصر یخبندان، بخش های خشکی زمین که زمانی زیر تکه های بزرگ یخ بودند اکنون آزاد شده اند و به مکان اصلی خود برگشته اند. این تغییر سبب شده زمین فشار کمتری به محورهای خود وارد کند. به همین دلیل مانند یک اسکیت باز روی یخ که با بازکردن دستهایش سرعت می گیرد، زمین هم با کاهش فشردگی در قطب هایش سریعتر می چرخد.
از سوی دیگر تغییرات در سطح نیروهای الکترومغناطیس و سطح دریا میان هسته زمین و پوسته صخره ای آن روی گردش زمین نیز تاثیر می گذارد.
