محمدمهدی هر شب با یکی از لباس‌های پدرش به خواب می‌رود

به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از جوان، تصویری از فرزند شهید مدافع حرم مسلم خیزاب، فرمانده گردان یا زهرا(س) لشکر 14 امام حسین(ع) در فضای مجازی منتشر شده است که بی‌هیچ حرف و کلامی، عمق دلتنگی‌های یک فرزند شهید را نشان می‌دهد. در این تصویر، محمدمهدی فرزند شهید خیزاب خود را بین بنر سالگرد شهادت پدرش پیچیده و در حالی که شمشیری به دست دارد، پدر را در آغوش کشیده است. برای اینکه بهتر با حال و هوای خانواده شهدا آن هم مدتی پس از شهادت عزیزشان آشنا شویم، به گفت‌وگو با اعظم رنجبر همسر شهید خیزاب پرداختیم که با قاطعیت بیان می‌کند: فرزند شهید یتیم نیست که بخواهیم به او ترحم کنیم.

عکس مربوط به بعد از مراسم سالگرد پدرش است که به تازگی برگزار شد. همسرم 27 مهرماه 94 به شهادت رسید و امسال بعد از مراسم سالگردش، بنر نصب شده به همین منظور را به داخل خانه آورده بودیم. محمدمهدی آن روز شمشیر رژه پدرش را برداشته بود و می‌گفت تمام دشمنان را می‌کشم و بعد شهید میشم و میرم توی بهشت پیش بابا... بعد در همان حالت خوابش برد و عکسش را انداختیم. غصه‌اش از این است که چرا بنرهای پدرم همیشه در سطح شهر نیست. می‌گوید: «مگر آنها نمی‌دانند که شهدا زنده هستند.» الان که تازه سالگرد پدرش برگزار شده، سه روز تمام گریه کرد که چرا بنر پدرم را باز کرده‌اند. بعد هم خودش بنر را وسط اتاق پهن می‌کند و با شهید حرف می‌زند.

بله، هرشب یکی از لباس‌های پدرش را می‌پوشد و می‌خوابد. یکبار یکی از لباس‌های پدرش را پوشید و گفت کاش صبح که بیدار شدم، شهید شده باشم. چند روز پیش می‌گفت خواب بابا را دیدم و گفتم: بابا چرا رفتی که من بابا نداشته باشم. بابا بهم گفت حضرت آقا پدر همه بچه‌های شهید هستند چون «ببالت» دارند که برای حضرت علی(ع) است. منظورش ولایت است و نمی‌تواند کلمه‌اش را درست تلفظ کند. یک عکس از حضرت آقا هست که ایشان در آن تصویر گریه می‌کنند. محمدمهدی می‌گوید هر موقع آقا دلش برای بچه‌های شهید تنگ می‌شود، این شکلی گریه می‌کنند. محمد‌مهدی با این عکس آقا درد دل می‌کند.

یکی از در‌ددل‌هایش که خیلی برایم جالب بود، این است که عکس حاج‌آقا شیرازی نماینده ولی‌فقیه در نیروی قدس را کنار حاج‌قاسم دیده بود و به عکس آقا می‌گفت: ناراحت نباشید، آقای شیرازی به خاطر ما رفته‌اند پیش حاج قاسم تا بهشون بگویند اونهایی را که باباهای ما را شهید کردند دستگیر کنند. تازه باباهای ما توی بهشت هستند. ولی شما باز گریه می‌کنید. چشم‌هایتان درد می‌آید و ما ناراحت می‌شویم. حاج‌آقا شیرازی اولین نفری بودند که برای عرض تبریک و تسلیت به خانه ما آمدند و چون ایشان به محمدمهدی دلداری داده بود، او هم با زبان بچگانه به حضرت آقا دلداری می‌دهد. آخر دلداری‌هایش هم به حضرت آقا می‌گوید برای آقای شیرازی و حاج قاسم دعا کنید.

این حرف خیلی از خانواده‌هاست چون ترحم و محبت دو مقوله جدا از هم هستند. گاهی برخی به پسرم می‌گویند ببین در چه سنی یتیم شده، خدا به دادش برسه. محمدمهدی هم با همان کوچکی‌اش جواب می‌دهد بچه‌های شهدا یتیم نیستند، چون شهید زنده است. از نظر من اینطور رفتارها نه تنها باری از دوش بچه‌های شهدا برنمی‌دارد، بلکه بیشتر دلشان را می‌سوزاند. پاسخ من هم این است که شما با چشم سرتان می‌بینید پدر بچه‌هایتان هستند، اما ما را خدا می‌فرماید پدر بچه‌هایتان زنده هستند و نزد ما روزی می‌خورند. (طبق آیه ۱۶۹ سوره آل عمران و ۱۵۴ سوره بقره) که می‌فرماید «نپندارید کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند مرده هستند بلکه آنها زنده هستند و نزد ما روزی می‌گیرند.» خداوند این افتخار را نصیب ما کرده است که عزیزانمان به شهادت رسیده‌اند. پس کسی نباید کاسه داغ‌تر از ‌آش شود. متأسفانه برخی فقط منتظرند تا فرزند شهیدی گریه کند و سریع از او عکس بیندازند. به جای این کارها باید ببینند شهدا چطور رفتار کرده‌اند که الان آرزوی فرزندانشان هم شهادت است، حتی در سن و سال کم.