کسب افتخار وظیفه ورزشکار است/ آقایان با کسب یک مدال مالک فدراسیون نمیشوید
متاسفانه این روزها منت گذاشتن بر سر فدراسیونها به بدعتی غلط بین برخی از ورزشکاران تبدیل شده است.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، مدتی است که برخی ورزشکاران کشورمان با کسب یک مدال، خود را تافته جدا بافته میدانند و بقولی برای فدراسیونهای خود طاقچه بالا میگذارند.
متاسفانه این حرکات کاملا اشتباه این روزها در بین ورزشکاران رزمی بیش از سایر رشتهها نمود دارد و میرود تا به یک «عادت بد» تبدیل شود.
به طور مثال احسان روزبهانی بوکسور المپیکی ایران، یکی از ورزشکارانی بود که پیش از بازیهای المپیک خود را از سایر ملیپوشان متمایز کرده بود و با مصاحبه علیه فدراسیون فشار زیادی روی مسئولان فدراسیون بوکس آورد.
یا محسن محمد سیفی که به یکباره تصمیم به خداحافظی از دنیای قهرمانی به علت مشکلات مالی گرفت تا شاید از این طریق به جایی برسد که تیرش به سنگ خورد. میتوان از جواد محجوب مرد همیشه معترض جودوی ایران هم در این خصوص نام برد که تخصص خاصی در قهر و آشتی کردن دارد.
البته افراد دیگری هستند که برای فدراسیون خود شرط تغییر سرمربی را میگذارند یا بعضا ورزشکارانی که در رقابتهای انتخابی تیم ملی به راحتی داوران را به حق خوری علیه خود متهم میکنند.
به زعم کارشناسان، برخی از قهرمانان آداب حرفهای را نمیدانند و یا هنوز توجیه نشدند که با یک گل بهار نمیشود و هیچ ورزشکاری نمیتواند با کسب یک مدال، خارج از چارچوب قوانین یک فدراسیون عمل کند.
مگر غیر از این است که کسب افتخار وظیفه این ورزشکاران است؟ پس چگونه است که عدهای خیال میکنند با کسب یک مدال برنز میتوانند برای فدراسیون خود تعیین و تکلیف کنند!
در ورزش ایران کم نبودند افرادی که دوران قهرمانی کوتاهی داشتند و در حال حاضر کمتر نامی از آنها به گوش میرسد. بهتر است برخی از قهرمانان همیشه معترض که تعداد انگشت شماری از جامعه بزرگ ورزش را تشکیل میدهند به این نکته توجه کنند که عمر دوران قهرمانی کوتاه و عمر پهلوانی همیشگی است و بهتر است بجای گلایه کردن و به این فکر باشند که تا چه اندازه میتوانند برای کشور و هموطنان همانند یک سربازفداکار عمل کنند.
در اینکه هر ورزشکار حرفهای باید به میزان تلاشی که میکند و عمری که در ورزش میگذارد پول حرفه ای بگیرد تردیدی نیست اما آیا این درست است که برخیها قصد داشته باشند ره صدساله را یک شبه طی کنند؟ آیا میشود با نردبان به آسمان رفت؟ و هزار سوال دیگر که بهتر است برخی آقایان در این خصوص تفکر کرده و به این نکته حیاتی بیاندیشند که با این حاشیه سازی خودشان متضرر شدند یا فدراسیونها؟
باید اقرار کرد این روزها هوای برخی از رشتههای ورزشی ابری است و تردیدی نیست که اگر شرایط به همین روال پیش برود شاید توقعات نابجای اندک ورزشکاران متوهم موجب شود حاشیههای مخرب بیش از پیش نمود کند.
شاید بهتر باشد مسئولان ورزش ایران برای جلوگیری از ورزشکار سالاری چارهای بیاندیشند تا دیگر کسی با کسب یک مدال خودش را مالک یک فدراسیون نداند!
انتهای پیام/
متاسفانه این حرکات کاملا اشتباه این روزها در بین ورزشکاران رزمی بیش از سایر رشتهها نمود دارد و میرود تا به یک «عادت بد» تبدیل شود.
به طور مثال احسان روزبهانی بوکسور المپیکی ایران، یکی از ورزشکارانی بود که پیش از بازیهای المپیک خود را از سایر ملیپوشان متمایز کرده بود و با مصاحبه علیه فدراسیون فشار زیادی روی مسئولان فدراسیون بوکس آورد.
یا محسن محمد سیفی که به یکباره تصمیم به خداحافظی از دنیای قهرمانی به علت مشکلات مالی گرفت تا شاید از این طریق به جایی برسد که تیرش به سنگ خورد. میتوان از جواد محجوب مرد همیشه معترض جودوی ایران هم در این خصوص نام برد که تخصص خاصی در قهر و آشتی کردن دارد.
البته افراد دیگری هستند که برای فدراسیون خود شرط تغییر سرمربی را میگذارند یا بعضا ورزشکارانی که در رقابتهای انتخابی تیم ملی به راحتی داوران را به حق خوری علیه خود متهم میکنند.
به زعم کارشناسان، برخی از قهرمانان آداب حرفهای را نمیدانند و یا هنوز توجیه نشدند که با یک گل بهار نمیشود و هیچ ورزشکاری نمیتواند با کسب یک مدال، خارج از چارچوب قوانین یک فدراسیون عمل کند.
مگر غیر از این است که کسب افتخار وظیفه این ورزشکاران است؟ پس چگونه است که عدهای خیال میکنند با کسب یک مدال برنز میتوانند برای فدراسیون خود تعیین و تکلیف کنند!
در ورزش ایران کم نبودند افرادی که دوران قهرمانی کوتاهی داشتند و در حال حاضر کمتر نامی از آنها به گوش میرسد. بهتر است برخی از قهرمانان همیشه معترض که تعداد انگشت شماری از جامعه بزرگ ورزش را تشکیل میدهند به این نکته توجه کنند که عمر دوران قهرمانی کوتاه و عمر پهلوانی همیشگی است و بهتر است بجای گلایه کردن و به این فکر باشند که تا چه اندازه میتوانند برای کشور و هموطنان همانند یک سربازفداکار عمل کنند.
در اینکه هر ورزشکار حرفهای باید به میزان تلاشی که میکند و عمری که در ورزش میگذارد پول حرفه ای بگیرد تردیدی نیست اما آیا این درست است که برخیها قصد داشته باشند ره صدساله را یک شبه طی کنند؟ آیا میشود با نردبان به آسمان رفت؟ و هزار سوال دیگر که بهتر است برخی آقایان در این خصوص تفکر کرده و به این نکته حیاتی بیاندیشند که با این حاشیه سازی خودشان متضرر شدند یا فدراسیونها؟
باید اقرار کرد این روزها هوای برخی از رشتههای ورزشی ابری است و تردیدی نیست که اگر شرایط به همین روال پیش برود شاید توقعات نابجای اندک ورزشکاران متوهم موجب شود حاشیههای مخرب بیش از پیش نمود کند.
شاید بهتر باشد مسئولان ورزش ایران برای جلوگیری از ورزشکار سالاری چارهای بیاندیشند تا دیگر کسی با کسب یک مدال خودش را مالک یک فدراسیون نداند!
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *