موفقیت بزرگ در درمان آلزایمر و پارکینسون
در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد، درمان های در دسترس می توانند به طور موقت باعث کاهش علایم زوال عقل و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا شوند.
خبرگزاری میزان -
جزء اصلی یک ویروس است که به M13 ارجاع دارد و اگر موفقیت آمیز باشد، حتی ممکن است آغاز پایان بسیاری از بیماری های عصبی باشد. یکی از فرم های ویروس، می تواند به تنهایی باکتری ها را آلوده کند و باکتری خوار یا باکتری فاژ نام دارد. این باکتری خوارها بیش از سه بیلیون سال سن دارند و در همه جای این سیاره یافت می شوند.
M13 یک باکتری خوار است که فقط یک نوع از باکتری ها، اشرشیا کولی (ای کولی یا E.Coli ) که در روده پستانداران یافت می شود را آلوده می کند. هدف این باکتری خوار این است که ژن ها را منتقل کند. برای این منظور یک ابزار که امکان نفوذ را فراهم می کند، توسعه داده اند و باکتری های میزبان را از بین می برند.
دانشمندان یک آزمایش بر روی یک گروهی از موش های آزمایشگاهی انجام دادند و به مهندسی ژنتیک بر روی این موش ها پرداختند. آن ها پلاک بیماری آلزایمر را در مغز توسعه دادند تا ببینند که آیا آنتی بادی های ساخت انسان که از طریق بینی حیوان وارد بدن او شده است می تواند به سد خونی مغزی نفوذ کند و پلاک های بتا آمیلوئید در مغز آن ها حل می شود یا خیر؟
موش ها عملکرد شناختی خوبی از خود نشان دادند. در واقع پس از بررسی مغز موش ها، دانشمندان کشف کردند که پلاک ها به خوبی حل شده اند.
بعد از یک دوره آزمایش ها که یک سال به طول انجامید، دانشمندان متوجه شدند که موش هایی که با باکتری خوار تحت درمان قرار گرفتند، تا ۸۰ درصد پلاک های کمتری نسبت به دیگر موش ها داشتند. اما چگونه این اتفاق رخ داده است؟
گرچه دانشمندان مطمئن نبودند، ولی می دانستند که نتایجی که آن ها بدست آوردند بسیار مهم است. دانشمندان به ثبت اختراع خواص درمانی M13 پرداختند. در نهایت در سال ۲۰۰۷ فرزند یکی از دانشمندان به همراه چند پژوهشگر دیگر به سرمایه گذاری در داروسازی نوروفاژ پرداختند و اولین کسب و کار خود را به کشف خواص درمانی M13 اختصاص دادند.
پژوهشگران نروفاژ چیزی کشف کردند که اصلا قابل پیش بینی نبود. ویروس M13 قادر به حل کردن دیگر مجموعه های آمیلوئید بود.این مجموعه آمیلوئید تنگل های تاو نام دارد که در آلزایمر پیدا می شود و همچنین پلاک های آمیلوئیدی به دیگر بیماری ها مثل آلفا سینوکلین (پارکینسون)، هانتینگتین (بیماری هانتینگتون) و سوپر اکسید دیسموتاز (اسکلروز آمیوتروفیک جانبی) نیز مرتبط هستند.
این باکتری خوار در برابر آمیلوئید ها در بیماری پریون قوی است. پریون یک کلاس از بیماری ها شامل کروتسفلد جاکوب است.
دانشمندان دانشگاه MIT، این یافته خود را ابتدا در لوله های آزمایشگاه و سپس بر روی یک سری از حیوانات آزمایشگاهی مورد بررسی قرار دادند. آن ها نشان دادند که ویروس M13 دارای خواص درمانی پان یا Pan therapy است. به این معنا که مانند یک اکسیر است که قبلا شیمیدان کریس دابسون بر این باور بود که این اکسیر می تواند دارای خواص درمانی برای پارکینسون باشد و می تواند به مبارزه با آلفا سینوکلین و همچنین آمیلوئید ناشی از بسیاری از بیماری های پروتئین بد تاخورده برود.
آن ها خیلی زود متوجه شدند که قابلیت باکتری خورهای M13 ، یک مجموعه از پروتئین ها که در قله ویروس قرار دارند و GP3 نام دارند را درگیر می کنند.
پژوهشگران انواع مختلفی از باکتری خوارها را با و یا بدون پروتئین های قله مورد آزمایش قرار دادند. آن ها دریافتند که هر زمان اطراف قله پروتئین را آلوده می کنند، با کاهش توانایی باکتری خوار برای پیوستن به آمیلوئید روبرو می شوند.
تا اینجا، کلیدهای M13 نه تنها قفل ای کولی را باز کرده بود، بلکه پژوهشگران بر روی انبوهی از پروتئین های بد تاخورده نیز کار کردند و معتقد بودند که احتمال اینکه این اتفاق ها شانسی رخ داده باشد ناچیز است. ویروس ها ویژگی های بدیعی در مکانیسم های مولکولی خود دارند، آن ها در حال رقابت با یکدیگر هستند. پلاک های آمیلوئیدی باعث بسیاری از بیماری های روزگار ماست، وارد شدن به باکتری ها و اتصال به این پلاک ها می تواند نتایج خوبی به همراه بیاورد.
گام بعدی پژوهشگران این بود که ببینند آیا می توانند توانایی باکتری خوار را برای خرد کردن آمیلوئید در بیماران بیشتری مشاهده کنند یا نه. بنابراین آن ها آنتی بادی جدیدی ساختند که دارای پروتئین GP3 مورد نیاز برای حل کردن پلاک های آمیلوئید بود.
تا سال ۲۰۱۳، داروسازی نوروفاژ ترکیب جدید را مورد آزمایش قرار داد و آن NPT088 نامیدند. این آزمایش ها را در لوله های آزمایشگاهی و بر روی حیوانات پستاندار انجام دادند و متوجه شدند که این ترکیب نتیجه فوق العاده خوبی می دهد.
بنابراین یک سوال بزرگ در ذهن باقی ماند: آیا این ترکیب بر روی انسان نیز کار می کند؟
اگر چه NPT088 از مولکول های بزرگ ساخته شده است، ولی هنوز به سد خونی مغزی نفوذ ضعیفی دارد. به هر حال، چون دارو چندین هفته در بدن وجود دارد، دانشمندان معتقدند که با گذشت زمان، می تواند در مغز نفوذ کرده و پلاک ها را حذف کنند.
امید است که تا زمانی که مورد نیاز است، تهیه آنتی بادی در بدن بیماران به مدت یک یا دو بار در ماه از طریق انفوزیون داخل وریدی انجام شود. اگر همه چیز به خوبی پیش برود، بدون شک این کشف می تواند دنیا را تغییر دهد.
همچنین با فعالیت های دیگری که در زمینه درمان بیماری آلززایمر می شود، احتمال می رود به زودی دانشمندان به نتایج موفقیت آمیزی در درمان قطعی بیماری های مغزی و بخصوص آلزایمر و پارکینسون برسند.
به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از کلیک،دانشمندان توانسته اند به یک موفقیت بزرگ در زمینه درمان آلزایمر و دیگر بیماری های مغز دست یابند. این کشف در یک کلاس درس، هنگام بررسی عوامل ضد بیماری آلزایمر رخ داد.
جزء اصلی یک ویروس است که به M13 ارجاع دارد و اگر موفقیت آمیز باشد، حتی ممکن است آغاز پایان بسیاری از بیماری های عصبی باشد. یکی از فرم های ویروس، می تواند به تنهایی باکتری ها را آلوده کند و باکتری خوار یا باکتری فاژ نام دارد. این باکتری خوارها بیش از سه بیلیون سال سن دارند و در همه جای این سیاره یافت می شوند.
M13 یک باکتری خوار است که فقط یک نوع از باکتری ها، اشرشیا کولی (ای کولی یا E.Coli ) که در روده پستانداران یافت می شود را آلوده می کند. هدف این باکتری خوار این است که ژن ها را منتقل کند. برای این منظور یک ابزار که امکان نفوذ را فراهم می کند، توسعه داده اند و باکتری های میزبان را از بین می برند.
دانشمندان یک آزمایش بر روی یک گروهی از موش های آزمایشگاهی انجام دادند و به مهندسی ژنتیک بر روی این موش ها پرداختند. آن ها پلاک بیماری آلزایمر را در مغز توسعه دادند تا ببینند که آیا آنتی بادی های ساخت انسان که از طریق بینی حیوان وارد بدن او شده است می تواند به سد خونی مغزی نفوذ کند و پلاک های بتا آمیلوئید در مغز آن ها حل می شود یا خیر؟
موش ها عملکرد شناختی خوبی از خود نشان دادند. در واقع پس از بررسی مغز موش ها، دانشمندان کشف کردند که پلاک ها به خوبی حل شده اند.
بعد از یک دوره آزمایش ها که یک سال به طول انجامید، دانشمندان متوجه شدند که موش هایی که با باکتری خوار تحت درمان قرار گرفتند، تا ۸۰ درصد پلاک های کمتری نسبت به دیگر موش ها داشتند. اما چگونه این اتفاق رخ داده است؟
گرچه دانشمندان مطمئن نبودند، ولی می دانستند که نتایجی که آن ها بدست آوردند بسیار مهم است. دانشمندان به ثبت اختراع خواص درمانی M13 پرداختند. در نهایت در سال ۲۰۰۷ فرزند یکی از دانشمندان به همراه چند پژوهشگر دیگر به سرمایه گذاری در داروسازی نوروفاژ پرداختند و اولین کسب و کار خود را به کشف خواص درمانی M13 اختصاص دادند.
پژوهشگران نروفاژ چیزی کشف کردند که اصلا قابل پیش بینی نبود. ویروس M13 قادر به حل کردن دیگر مجموعه های آمیلوئید بود.این مجموعه آمیلوئید تنگل های تاو نام دارد که در آلزایمر پیدا می شود و همچنین پلاک های آمیلوئیدی به دیگر بیماری ها مثل آلفا سینوکلین (پارکینسون)، هانتینگتین (بیماری هانتینگتون) و سوپر اکسید دیسموتاز (اسکلروز آمیوتروفیک جانبی) نیز مرتبط هستند.
این باکتری خوار در برابر آمیلوئید ها در بیماری پریون قوی است. پریون یک کلاس از بیماری ها شامل کروتسفلد جاکوب است.
دانشمندان دانشگاه MIT، این یافته خود را ابتدا در لوله های آزمایشگاه و سپس بر روی یک سری از حیوانات آزمایشگاهی مورد بررسی قرار دادند. آن ها نشان دادند که ویروس M13 دارای خواص درمانی پان یا Pan therapy است. به این معنا که مانند یک اکسیر است که قبلا شیمیدان کریس دابسون بر این باور بود که این اکسیر می تواند دارای خواص درمانی برای پارکینسون باشد و می تواند به مبارزه با آلفا سینوکلین و همچنین آمیلوئید ناشی از بسیاری از بیماری های پروتئین بد تاخورده برود.
آن ها خیلی زود متوجه شدند که قابلیت باکتری خورهای M13 ، یک مجموعه از پروتئین ها که در قله ویروس قرار دارند و GP3 نام دارند را درگیر می کنند.
پژوهشگران انواع مختلفی از باکتری خوارها را با و یا بدون پروتئین های قله مورد آزمایش قرار دادند. آن ها دریافتند که هر زمان اطراف قله پروتئین را آلوده می کنند، با کاهش توانایی باکتری خوار برای پیوستن به آمیلوئید روبرو می شوند.
تا اینجا، کلیدهای M13 نه تنها قفل ای کولی را باز کرده بود، بلکه پژوهشگران بر روی انبوهی از پروتئین های بد تاخورده نیز کار کردند و معتقد بودند که احتمال اینکه این اتفاق ها شانسی رخ داده باشد ناچیز است. ویروس ها ویژگی های بدیعی در مکانیسم های مولکولی خود دارند، آن ها در حال رقابت با یکدیگر هستند. پلاک های آمیلوئیدی باعث بسیاری از بیماری های روزگار ماست، وارد شدن به باکتری ها و اتصال به این پلاک ها می تواند نتایج خوبی به همراه بیاورد.
گام بعدی پژوهشگران این بود که ببینند آیا می توانند توانایی باکتری خوار را برای خرد کردن آمیلوئید در بیماران بیشتری مشاهده کنند یا نه. بنابراین آن ها آنتی بادی جدیدی ساختند که دارای پروتئین GP3 مورد نیاز برای حل کردن پلاک های آمیلوئید بود.
تا سال ۲۰۱۳، داروسازی نوروفاژ ترکیب جدید را مورد آزمایش قرار داد و آن NPT088 نامیدند. این آزمایش ها را در لوله های آزمایشگاهی و بر روی حیوانات پستاندار انجام دادند و متوجه شدند که این ترکیب نتیجه فوق العاده خوبی می دهد.
بنابراین یک سوال بزرگ در ذهن باقی ماند: آیا این ترکیب بر روی انسان نیز کار می کند؟
اگر چه NPT088 از مولکول های بزرگ ساخته شده است، ولی هنوز به سد خونی مغزی نفوذ ضعیفی دارد. به هر حال، چون دارو چندین هفته در بدن وجود دارد، دانشمندان معتقدند که با گذشت زمان، می تواند در مغز نفوذ کرده و پلاک ها را حذف کنند.
امید است که تا زمانی که مورد نیاز است، تهیه آنتی بادی در بدن بیماران به مدت یک یا دو بار در ماه از طریق انفوزیون داخل وریدی انجام شود. اگر همه چیز به خوبی پیش برود، بدون شک این کشف می تواند دنیا را تغییر دهد.
همچنین با فعالیت های دیگری که در زمینه درمان بیماری آلززایمر می شود، احتمال می رود به زودی دانشمندان به نتایج موفقیت آمیزی در درمان قطعی بیماری های مغزی و بخصوص آلزایمر و پارکینسون برسند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *