نباید در روایت‌هایمان "ارتش بعث" را حقیر و ناچیز نشان دهیم/ ردّ شدن مستمر رزمندگان از روی مین‌ها یک تحریف صددرصد است/ اگر امروز جنگ شود جوانانمان مشارکت پُر شورتری نسبت هشت سال دفاع مقدس خواهند داشت

-گروه سیاسی: 31 شهریور سال 59 سالروز آغاز جنگ تحمیلی ارتش بعث عراق به نظام تازه شکل گرفته جمهوری اسلامی ایران در آن زمان بود؛ اکنون نزدیک یه سی و شش سال از آغاز حمله ناجوانمردانه عراق به کشورمان می گذرد؛ برهه ای تاریخی که شاید زرین ترین برگ تاریخ چند هزار ساله ایران را رقم زد.

امروز و پس از گذشت نزدیک به سه دهه از هشت سال دفاع مقدس، مسائل متنابه و متعددی پیرامون مقوله دفاع مقدس مطرح می شود؛ از خطر تحریف دفاع مقدس تا تفاوت جوانان امروزی و دیروزی در اشتیاق به جنگیدن با دشمنان؛ در همین زمینه گروه سیاسی ، با سردار محمد علی آسودی مشاور نماینده ولی فقیه در سپاه و معاون فرهنگی و تبلیغات سابق سپاه به گفت‌وگو نشست که متن این مصاحبه را در ادامه می خوانید:

اگر ما پیوسته به فرهنگ دفاع مقدس توجه کنیم و آن را مورد بهره برداری قرار دهیم، این فرهنگ هیچگاه فراموش نخواهد شد اما اگر آن را رها کرده و به آن توجه نداشته باشیم بدون شک این حماسه و اقدام مهم تاریخی ما فراموش می شود؛ با توجه به روندی که اکنون وجود دارد و رزمندگان، پیشکسوتان و فرماندهان و همچنین خانواده های شهدای دفاع مقدس امروز به عنوان الگوهای جبهه مقاومت معرفی شده اند تا حدود زیادی بعید به نظر می رسد که فرهنگ دفاع مقدس به فراموشی سپرده شود.

خطر تحریف خطری است که دفاع مقدس ما را بیش از هر چیز دیگری تهدید می کند؛ البته این خطر به نهضت عاشورا هم مربوط می شود و شهید مطهری نیز در مورد آن کتاب نوشته اند؛ وقایع 8 سال دفاع مقدس کاملا روشن و شفاف است. گاها شاهد هستیم که در بازگویی خاطرات و وقایع 8 سال دفاع مقدس غلو صورت می گیرد که این غلو کردن، خود نوعی تحریف محسوب می شود؛ ما نباید فراموش کنیم در دفاع مقدس هم پیروزی و عدم پیروزی داشتیم؛ در خصوص رزمندگان اسلام نباید زیاد غلو کرد و در طرف مقابل نباید دشمن را کوچک و ناچیز نشان داد.

این نوع تحریف عمدتا در عرصه فیلم و سینمای ما رخ می دهد که دشمن را بسیار حقیر و ناچیز نشان می دهیم؛ طبعا در نتیجه این سوال برای مردم به وجود می آید که اگر دشمن ما این همه حقیر و ناچیز بوده پس جنگ به چه دلیلی 8 سال طول کشیده است؛ دشمن روبروی ما در 8 سال دفاع مقدس بسیار قوی و تا بن دندان مسلح بود؛ نیروی زمینی و هوایی ارتش بعث عراق با پشتیبانی و حمایت های نزدیک به 50 کشور با ما می جنگدیدند و کاملا قدرتمند بودند.

از جمله تحریف های دیگری که در زمینه دفاع مقدس متاسفانه زیاد شاهد آن هستیم قدم گذاشتن داوطلبانه رزمندگان بر روی مین ها به صورت یک اقدام متناوب و همیشگی است؛ ما باید به این نکته توجه داشته باشیم که قدم گذاشتن بر روی مین و بی اثر کردن آن هیچ گاه در جنگ ما با صدام، یک اصل نبوده ولی متاسفانه اکنون در بعضی از خاطره گویی ها، داستان ها، گفت‌وگو ها و حتی فیلم های سینمایی اینگونه جا افتاده که رزمندگان برای اینکه از میدان مین عبور کنند حتما باید تعدادی از آنها دواطلبانه از روی مین ها رد می شدند و مسیر را باز می کردند.

 این یک تحریف خطرناک و صددرصد است. در دوران 8 سال دفاع مقدس دشمن روبروی ما بخاطر ترس و وحشت از رزمندگان اسلام، در مقابل خطوط روبروی خودش میادین مین و تله های انفجاری عظیمی ایجاد می کرد. در دفاع مقدس"مدیریت، عقلانیت و کارهای اطلاعاتی" وجود داشت؛ اطلاعاتی ها می گفتند در منطقه ای که قرار است عملیات انجام شود چه تعداد میادین مین در چه عرض و طولی قرار دارد، سپس گروه تخریب برنامه ریزی می کرد و با حضور بر سر این میادین مین، آنها را خنثی کرده و معابر را باز می کرد؛ شاید یکی دو مرتبه اتفاق افتاده باشد که دشمن معابر باز شده را شناسایی کرده و مجدد آنها را مین گذاری کرده باشد و ما موقعی متوجه این اقدام شده باشیم که دیگر باید عملیات انجام شود و وقت خنثی کردن مجدد مین ها وجود نداشته باشد. در این شرایط اضطرار برخی از رزمندگان با ایثار و از خودگذشتگی برای خط شکنی داوطلب می شدند؛ شاید نهایتا در 8 سال جنگ ما با رژیم بعث عراق این اتفاق دو بار تکرار شده باشد.

در دفاع مقدس همه اقشار اعم از ارتش، سپاه، شهربانی، بسیج، ادارات و سازمان ها، جهادسازندگی و همچنین کمیته انقلاب اسلامی حضور و مشارکت داشتند و هر کسی نقش مربوط به خودش را ایفا می کرد و نباید ما در روایت هایمان نقش برخی را از برخی دیگر پررنگ تر نشان دهیم؛ امروز خوشبختانه مجموعه نیروهای مسلح ما با همدیگر به تفاهم رسیده اند که عوامل و نیروهایشان در نوشتن خاطرات و بازگویی روایت ها به این نکات توجه داشته باشند.

این حرف که برخی ها می زنند یا بر اثر نادانی و یا به دلیل عدم شناخت از جوانان ماست؛ این حرف از بُن، غلط و اشتباه است؛ اگر جوانان امروزمان از جوانان دیروز بهتر نباشند، یقینا بدتر نیستند.

جوانان دهه اول انقلاب در تهاجم فرهنگی و جنگ نرم دشمن نبودند و آن زمان این همه سایت های اینترنتی و شبکه های اجتماعی و ماهواره ای علیه ما نظام مقدس جمهوری اسلامی تبلیغ نمی کرد؛ امروز استکبار جهانی، آمریکایی ها، صهیونیستها و وهابی ها دست به دست هم داده اند تا با همه ابزارهایشان، انگیزه، انقلابی گری و روحیه جهادی را در جوانان ما بکشند؛ با همه این تهاجم ها ما در مناسبتهای مختلف از جمله مراسم دعای عرفه، اعتکاف، شب های قدر، راهپیمایی ها و مراسم های مذهبی حضور بسیار پررنگ، باشکوه و تاثیرگذاری از جوانانمان را می بینیم؛ به عنوان مثال، در مراسم دعای عرفه که چند روز پیش برگزار شد، حدود یک تا دو میلیون نفر از هموطنانمان که عمدتا از جوانان بودند، برای حضور در مراسم دعای عرفه خود را به کربلای معلی رساندند؛ این حضور گسترده جوانان ما در میادین ارزشی، امروز به یک فرهنگ عمومی و از مولفه های قدرت جمهوری اسلامی تبدیل شده است.

اگر خدای نکرده امروز برای مملکت ما اتفاقی بیفتد جوانان ما در صحنه های نبرد، در قیاس با دوران هشت سال دفاع مقدس، یقینا حضور پررنگ تر، پر شورتر و موثرتری خواهند داشت؛ همانگونه که اکنون در عرصه جنگ نرم چه در پیشگیری و چه در مقابله، عمدتا جوانان کار را به دست گرفته اند.

حضور مستشاری فرماندهان، رزمندگان و پیشکسوتان دوران دفاع مقدس ما در سوریه و در محور مقاومت، قابل کتمان نیست؛ اگر امروز حزب الله در برابر صهونیست ها پیروز شده و باعث وحشت آنها شده، به آن دلیل بوده که آنها با مدل دفاع مقدس ما حرکت کرده اند.

امروز خود کشورهای جبهه مقاومت، خواستار حضور مستشاری ایران در سرزمینشان هستند؛ به دلیل آنکه در دهه 60، ما سخت ترین نبردها را در مرزهای جنوبی و غربی کشورمان انجام دادیم؛ امروز حضور ما در جبهه مقاومت، به عنوان یک دستاورد و یک مولفه قدرت نرم شناخته می شود.

از طرف دیگر بحث دفاع از حرم در کشور ما تبدیل به یک فرهنگ عمومی برای تمام مردم شده است؛ شهدای مدافع حرم همانند شهدای هشت سال دفاع مقدس برای مردم سرزمین ما عزیز، محترم و گرامی هستند؛ مردم ایران اسلامی به خوبی می دانند که مدافعان حرم، در خارج از این سرزمین، امنیت را برای آنها به ارمغان می آورند.