توافق سیاسی با "طالبان" تنها راه برون رفت از نابسامانی افغانستان است

به گزارش سرویس بین الملل  روزنامه پاکستانی در گزارشی نوشت برای حل بحران طالبان از یک سو پاکستان باید به مبارزه علیه طالبان ادامه داده و از سوی دیگر دولت افغانستان برای توافق سیاسی با این گروه بر سر میزه مذاکره باز گردد.
 
بعد از پایان ماموریت آمریکا و متحدان غربی‌اش در افغانستان در پایان دسامبر 2014، با افزایش قدرت طالبان،‌ وضعیت امنیتی این کشور وخیم‌تر شده است.
 
در سال 2015، بیش از 5000 پلیس محلی و سربازان ارتش افغانستان توسط طالبان کشته شده‌اند. براساس آخرین گزارش‌ها،‌ این آمار در سال جاری بدتر خواهد شد.
 
شبه نظامیان طالبان فشار زیادی بر سربازان ارتش افغانستان در بخش‌های مختلف این کشور وارد کرده و آنها در جبهه‌های مختلف در مضیقه قرار داده‌اند.
 
در آگوست،‌ خان‌آباد در شمال غربی ولایت «قندوز» موقتاً به اشغال طالبان در آمد، هرچند اندکی بعد نیروهای دولت افغانستان آن را پس گرفتند.
 
رونامه پاکستانی نیشن نوشت: گزار‌ش‌های اخیر حاکی از این است که شورشیان طالبان چند روز قبل تلاش داشتند مرکز ولایت «ارزگان»، «آرین کوت»، را تصرف کنند. اما نیروهای افغانستانی با دشواری و با رسیدن نیروهای کمکی توانستند آنها را وادار به عقب‌نشینی کنند.
 
این اتفاقات حکایت از این دارد که وضعیت امنیتی در افغانستان شکننده شده است.علاوه بر این، اختلاف بین عبدالله عبدالله و اشرف غنی موقعیت دولت وحدت ملی را در برابر طالبان ضعیف‌تر کرده است.
 
تحولات امنیتی افغانستان باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده را مجبور کرد، برنامه زمان‌بندی خروج سربازان آمریکا را به تعویق بیاندازد.براساس این تصمیم، ایالات متحده 8400 سرباز از مجموع 12000 سرباز ناتو در افغانستان را حفظ کرده است.
 
علاوه بر این اوباما تصمیم گرفته است تا نقش سربازان آمریکایی در افغانستان را برای مبارزه علیه طالبان افزایش دهد.
 
عوامل مختلفی در وخیم‌تر کردن وضعیت امنیتی افغانستان نقش داشته است:‌
 
اشتباهات فاحش آمریکا در مدیریت افغانستان بعد از حملات 11 سپتامبر، مهمترین عامل در ضعیف بودن دولت افغانستان است.
 
توافقنامه بن سال 2001، که آمریکا در آن نقش اساسی داشت،‌ حکومتی با سلطه ائتلاف شمال ایجاد کرد که در واقع طالبان و پشتون‌ها را از حقوق آنها محروم می‌کرد.
 
در سال‌های بعد آمریکا تاکید زیادی بر بعد نظامی سیاست افغانستانی خود داشت و به ابعاد سیاسی توجه چندانی نداشته است.
 
با این سیاست، با طالبان بعنوان تروریست همانند القاعده برخورد شد درحالی که علی‌رغم سلفی‌گری اندیشه‌های این گروه، آنان جز بخش مشروع سیاست افغانستان محسوب می‌شوند.
 
اما در این اواخر بود که آمریکا سیاستش نسبت به طالبان را تغییر داده و تلاش کرد تا توافقنامه صلحی بین این گروه و دولت افغانستان برقرار شده و آنها را بعنوان گروه مشروع سیاسی بشناسد.
 
اما قتل رهبر سابق طالبان، ملا اختر منصور، در خاک پاکستان نشان از سیاست متناقض آمریکا در برخورد با طالبان را آشکار کرد.
 
این عمل آمریکا کاملاً با پیشنهاد این کشور برای مذاکره با طالبان برای رسیدن به توافقنامه سیاسی تضاد دارد.
 
همیچنین این عمل نقش پاکستان در تشویق طالبان برای آغاز گفت‌وگو با دولت کابل تضعیف کرده است.
 
اگر از نگاه توافقنامه سیاسی به عمل آمریکائی‌ها نگاه کنیم،‌ این کار احمقانه‌ترین کار ممکن بود که برای از بین بردن این مذاکرات انجام شد.
 
تحولات اخیر، شروع گفت وگوها بین دولت و طالبان را در آینده نزدیک غیرممکن ساخته است و برای رهبر جدید طالبان گزینه‌ای به جز جنگ باقی نگذاشته است.
 
پاکستان هم برای مدیریت تحولات افغانستان با چالش های جدی روبرو است:
 
مبارزه با طالبان افغانستان هزینه های هنگفتی برای پاکستان داشته است.آمریکا و فرماندهان نظامی آن، بجای پذیرش ویژگی‌ بومی‌بودن طالبان و اصلاح سیاست‌های اشتباه در افغانستان، بهتر دیده‌اند که مقصر عقب نشینی و شکست در برابر طالبان را به گردن پاکستان بیاندازند.
 
بنابراین کمک ما به آمریکا و دولت افغانستان باید با این موضوع همراه شود که آمریکا از قدرت و نفوذش تنها برای وحدت ملی و ایجاد توافق سیاسی متمرکز شود.
 
متاسفانه،‌ این عمل بخاطر ترس از مجازات توسط آمریکا و ترس از انزوای منطقه‌ای و بین‌المللی بدلیل تصویر بد از طالبان بعد از حملات 11 سپتامبر انجام نشده است.
 
واشنگتن به فشارش در مورد طالبان افغانستان بر پاکستان ادامه می‌دهد و به هزینه‌های که این کشور پرداخته است، بی‌توجه بوده است.
 
علاوه براین واشنگتن به این دلیل که اسلام آباد در مورد شبکه حقانی بی‌اعتنا است از پرداخت 300 میلیون دلار جلوگیری کرد.
 
همچنین جان کری وزیر خارجه در دیداری از دهلی‌نو اعلام کرد که آمریکا، هند و افغانستان برسر موضوع طالبان در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل مذاکره خواهند کرد.
 
که این موضوع عدم تائید پاکستان و تنزل گفتگوهای چهارجانبه صلح با مشارکت آمریکا، پاکستان، چین و افغانستان را بهمراه داشته است.
 
پاسخ پاکستان به این تحولات هشدار دهنده چه می‌تواند باشد؟
 
ما باید به عملیات ضرب عضب(Zarb-e-Azb) در کشور و بدون درنظر گرفتن استثنا تمامی گروه‌های تروریستی را شکست دهیم.
 
همچنین ما باید به طالبان افغانستان اعلام کنیم که یا عملیات نظامی را ترک کنند و یا از خاک پاکستان بیرون روند.
 
هیچ توجیعی برای ماندن در خاک پاکستان با وجود خروج حجم عظیمی از سربازان آمریکایی وجود ندارد. در عوض دولت افغانستان نباید مکانی امن برای تروریست‌های که علیه پاکستان اقدام می کنند، ایجاد کند.
 
همزمان ما باید به واشنگتن و کابل اعلام کنیم که تلاش ما برای اینکه باقی مانده طالبان در پاکستان مکان امنی نداشته باشند، زمانی نتیجه لازم را خواهد داشت که دولت افغانستان تلاش‌های جدی برای گفتگو با طالبان و ایجاد توافقنامه سیاسی انجام دهد.
 
گفتگوهای فرا افغانستانی مورد علاقه دولت افغانستان و طالبان است، چون هیچ کدام از این دو قادر نیستند به تنهای در این کشور تحث شرایط صلح و آرامش حکومت کند.
 
اعلام آتش بس توسط دولت افغانستان و طالبان می‌تواند صحنه را برای آغاز گفتگوهای فراافغانستانی آماده کند.
 
سرانجام ما باید سیاست عدم دخالت در امور داخلی افغانستان را دنبال کنیم و به این کشور حداکثر کمک ممکن برای توسعه اقتصادی ارائه دهیم.
 
/