منطقه ییلاقی سوباتان، طبیعت تکرار نشدنی ایران+عکس
سوباتان منطقه ییلاقی است که آب از دل زمین میجوشد و بعد دوباره در زمین فرو رود، کوهپایه که صدای گنجشکها در آن غوغا می کند.
خبرگزاری میزان -
به گزارش گروه اقتصاد ،تا به حال پای پیاده از محل سکونتتان تا دریاچه قدم زدهاید؟ در دشتهای بی پایان و سبز با گله اسبهای وحشی دویده و با گوسفندهای سفید شاخدار سلفی گرفتهاید؟ دشتهای شقایق و گلهای وحشی بهار و تابستان را لمس کردهاید؟ بوییدهاید؟نفس کشیدهاید درسبزی بیپایان دشت؟ و بعد دلتان بخواهد در آن دشت بیانتها بدوید؟... اینجا سوباتان است.
سرزمین آب، آبادی، کوه، اسبهای وحشی و روستاییهای قدیمی. اینجا سوباتان است جایی که آب و ابر و کوه و زیبایی همه جمع است. بهشتی در ارتفاعات گیلان با دشتهایی وسیع و مراتعی سرسبز و در ههایی زیبا و بیانتها. روستایی بدون دکل برق و آنتنهای موبایل. بدون صدای ماشین،بوق، ترمز و گاز. اینجا سرزمین شگفتیهاست. با هم به آن قدم میگذاریم.
سوباتان کجاست؟
سوباتان در 20 کیلومتری غرب لیسار در نزدیکی تالش در استان گیلان واقع شده است. سوباتان از شمال به رودخانه لیسارمیرسد و از شرق با جنگلهای تالش هم مرز است. این منطقه از جنوب به ییلاقهای آسبومار جوکندان و از غرب به دریاچه نئور متصل است. سوباتان با ییلاقهای اردبیل 19 کیلومتر فاصله دارد.
این روستای تاریخی، محل سکونت خانوادههای لیساری است که فقط در بهار و تابستان میتوانند در آن جا بمانند از بس که زمستانهای سردی داشته و برف سنگین در این منطقه میبارد. سوباتان در ارتفاعی بین 1900 تا 2500 متر از سطح دریا قرار دارد برای همین زمستانهایش سرد و طاقتفرساست و حتی در تابستان هم میتوان لکههای برف را در ارتفاعات دید.
خانههای چوبی هنوز نفس میکشند
به غیر از طبیعت بینظیر و کوههای سر به فلک کشیده و بوی سبزی و آبادی، اولین منظرهای که نظرها را به خود جلب میکند، خانههای چوبی است. خانههای چوبی سوباتان قسمت مهمیاز بخش سنتی و قدیمیسوباتان است.
این خانههای چوبی با سقفهای شیروانی از تکههای چوب قهوهای در تابستان هم گرما را در خود نگه میدارد و درون آن بسیار گرم است. این خانهها بیشتر از چوبهای جنگلی لیسار ساخته شده است و تنه اصلی آن از چوب بلوط است. خانههای قدیمیتر که هنوز سرپا هستند از خانهای چوبی جدید قویتر و مقاومتر به جا ماندهاند.
قدیمیها خانههایشان را با چوبهای بلوط میساختند و روی آن را با چوبهای نازکتری به نام «پلک» میپوشاندند و بعد داخل دیوارها را با کاهگل پر میکردند تا مثل یک عایق جلوی نفوذ سرما و گرما را بگیرد. خانههای قدیمی حتی پنجرههایشان هم چوبی است و با دو پاره تخته چوبی ساخته شدهاند. در کنار این خانههای چوبی اتاقکهای چوبی کوچکتری به نام «کوم» وجود دارد. كومها برای نگهداری از گاو و گوسفندها ساخته شدهاند.
چطور بروید؟
برای رسیدن به سوباتان قدیمیترین مسیر، جاده جنگلی لیسار به سوباتان است. البته قبل از رسیدن به لیسار از هر شهری که هستید باید به رشت برسید. این جاده بیشتر از طرف گردشگران حرفهای استقبال میشود.
اما اگر حرفهای نیستید و کودک زیر هفت سال همراهتان است، این جاده را انتخاب نکنید. از رشت به هشت پر بروید و از هشت پر به سمت جاده اقاولر. البته در هشت پر باید خودروهای شخصیتان را جایی پارک کنید و با نیسانهای محلی به سمت سوباتان رفته و در بازار محلی آن پیاده شوید.
اگر میخواهید ازاردبیل به سوباتان برسید اول باید به اردبیل بروید و بعد از آنجا به خلخال و سپس جاده نئور. اگر اهل پیادهروی هستید میتوانید با پیادهروی 10 ساعته و استراحتهای كوتاه بین راه به سوباتان برسید. برای سفر با اتوبوس باید از تهران به آستارا و از آنجا به هشت پر بروید و بقیه ماجرا.
چی بخورید؟
اگر از روستا به سمت آبشار بروید یک بازار محلی سر راهتان میبینید که در رستورانها با میز و صندلیهایی که از چوب درختان جنگلی ساخته شده، سالهاست به مهمانان و گردشگران سرویس میدهند. در این رستورانها میتوانید این غذاهای محلی را سفارش بدهید. البته اگر در روستا خانه بگیرید میزبان شما هم میتواند این غذاها رابرایتان آماده کند.
سوجا دیلَه ،کباب بره، پِندیرَه ویسوج یا پنیر سرخ کرده، گوزِلی بریان یا بره بریان، قورتماج، سیرجینَه
و جِزلِق از نمونه های غذاهای محلی این منطقه است.
ماجرای سفر به روستای سوباتان به همینجا ختم نمیشود. این منطقه ملحقات زیادی دارد كه میتوانید علاوه بر لذت بردن از منطقه سوباتان،سری هم به محلههای اطراف آن بزنید.
قلعه بین یوردی: در این محله اهالی قلعه بین لیسار زندگی میکنند که حدود 70 خانوار هستند. شغل اغلب آنها دامداری است.
مِیلَه بُلاغی: اینجا محله سکونت قوم تختهای لیسار و اهالی داوان است. حدود 50 خانوار دراین مكان سرسبز زندگی میکنند که تعداد آنها در فصل تابستان بیشتر هم میشود.
بازار: اشتباه نكنید،منظورمان بازار روز نیست. این منطقه هم یكی از محلههای سوباتان است. اکثر اهالی سوباتان در این محله سکونت دارند و این محل به ساکنین روستای خاصی از لیسار اختصاص ندارد. حدود 300 خانوار در این شهرک ییلاقی زندگی میکنند.
کَلَمَر: روستایی در دره پایین دست قلعه بین یوردی است. اهالی آن قشلاقنشین هستند و محل سکونت بیش از20 خانوار از دامداران لیساری در این مكان است .
گزنههونی: اهالی این محله از قوم شاندرمن هستند. تا چند سال پیش تعدادی از دامداران بهصورت دائمی در آنجا زندگی میکردند. درگزنه هونی بیش از 50 خانوار کنار هم زندگی میکنند
هُونییَش: در این محله خانوادههایی از دامداران لیساری و اهالی لیسار محله اول و دوم و حجت محله و سوست زندگی میکنند . تعدادی از دامداران هنوز هم بهصورت دائمیدر این محل زندگی میکنند .
ماهار – علی حیدر: آخرین روستای شمال غربی سوباتان و مرز بین ییلاقهای لیسار و خطبه سرا،این منطقه است. در این محل جمعی از هره دشتی ها ، خصوصا طایفه آقاجانیها سکونت دارند. در این روستا و در مسیر بزرگترین شاخه رودخانه لیسار آبشار زیبایی قرار دارد که کمتر شناخته شده است. بهدلیل نبودن راه مناسب از سوباتان به ماهار، زیبایی این آبشار آن طور که باید مورد توجه قرار نگرفته است.
برون بالا و پایین: دو روستای جنگلی که پنج کیلومتر با سوباتان فاصله دارند به نامهای برون بالا و پایین هستند. راه لیسار به سوباتان از بین این دو روستا میگذرد. ساکنان این دو روستا دائمیهستند و زمستانها را هم در آنجا میگذرانند. روستاییهای این منطقه، مدرسه و مسجد هم دارند.
سوباتان در 20 کیلومتری غرب لیسار در نزدیکی تالش در استان گیلان واقع شده است. سوباتان از شمال به رودخانه لیسارمیرسد و از شرق با جنگلهای تالش هم مرز است. این منطقه از جنوب به ییلاقهای آسبومار جوکندان و از غرب به دریاچه نئور متصل است. سوباتان با ییلاقهای اردبیل 19 کیلومتر فاصله دارد.
این روستای تاریخی، محل سکونت خانوادههای لیساری است که فقط در بهار و تابستان میتوانند در آن جا بمانند از بس که زمستانهای سردی داشته و برف سنگین در این منطقه میبارد. سوباتان در ارتفاعی بین 1900 تا 2500 متر از سطح دریا قرار دارد برای همین زمستانهایش سرد و طاقتفرساست و حتی در تابستان هم میتوان لکههای برف را در ارتفاعات دید.
به غیر از طبیعت بینظیر و کوههای سر به فلک کشیده و بوی سبزی و آبادی، اولین منظرهای که نظرها را به خود جلب میکند، خانههای چوبی است. خانههای چوبی سوباتان قسمت مهمیاز بخش سنتی و قدیمیسوباتان است.
این خانههای چوبی با سقفهای شیروانی از تکههای چوب قهوهای در تابستان هم گرما را در خود نگه میدارد و درون آن بسیار گرم است. این خانهها بیشتر از چوبهای جنگلی لیسار ساخته شده است و تنه اصلی آن از چوب بلوط است. خانههای قدیمیتر که هنوز سرپا هستند از خانهای چوبی جدید قویتر و مقاومتر به جا ماندهاند.
قدیمیها خانههایشان را با چوبهای بلوط میساختند و روی آن را با چوبهای نازکتری به نام «پلک» میپوشاندند و بعد داخل دیوارها را با کاهگل پر میکردند تا مثل یک عایق جلوی نفوذ سرما و گرما را بگیرد. خانههای قدیمی حتی پنجرههایشان هم چوبی است و با دو پاره تخته چوبی ساخته شدهاند. در کنار این خانههای چوبی اتاقکهای چوبی کوچکتری به نام «کوم» وجود دارد. كومها برای نگهداری از گاو و گوسفندها ساخته شدهاند.
چطور بروید؟
برای رسیدن به سوباتان قدیمیترین مسیر، جاده جنگلی لیسار به سوباتان است. البته قبل از رسیدن به لیسار از هر شهری که هستید باید به رشت برسید. این جاده بیشتر از طرف گردشگران حرفهای استقبال میشود.
اما اگر حرفهای نیستید و کودک زیر هفت سال همراهتان است، این جاده را انتخاب نکنید. از رشت به هشت پر بروید و از هشت پر به سمت جاده اقاولر. البته در هشت پر باید خودروهای شخصیتان را جایی پارک کنید و با نیسانهای محلی به سمت سوباتان رفته و در بازار محلی آن پیاده شوید.
اگر میخواهید ازاردبیل به سوباتان برسید اول باید به اردبیل بروید و بعد از آنجا به خلخال و سپس جاده نئور. اگر اهل پیادهروی هستید میتوانید با پیادهروی 10 ساعته و استراحتهای كوتاه بین راه به سوباتان برسید. برای سفر با اتوبوس باید از تهران به آستارا و از آنجا به هشت پر بروید و بقیه ماجرا.
چی بخورید؟
اگر از روستا به سمت آبشار بروید یک بازار محلی سر راهتان میبینید که در رستورانها با میز و صندلیهایی که از چوب درختان جنگلی ساخته شده، سالهاست به مهمانان و گردشگران سرویس میدهند. در این رستورانها میتوانید این غذاهای محلی را سفارش بدهید. البته اگر در روستا خانه بگیرید میزبان شما هم میتواند این غذاها رابرایتان آماده کند.
سوجا دیلَه ،کباب بره، پِندیرَه ویسوج یا پنیر سرخ کرده، گوزِلی بریان یا بره بریان، قورتماج، سیرجینَه
و جِزلِق از نمونه های غذاهای محلی این منطقه است.
محلههای اطراف سوباتان
ماجرای سفر به روستای سوباتان به همینجا ختم نمیشود. این منطقه ملحقات زیادی دارد كه میتوانید علاوه بر لذت بردن از منطقه سوباتان،سری هم به محلههای اطراف آن بزنید.
قلعه بین یوردی: در این محله اهالی قلعه بین لیسار زندگی میکنند که حدود 70 خانوار هستند. شغل اغلب آنها دامداری است.
مِیلَه بُلاغی: اینجا محله سکونت قوم تختهای لیسار و اهالی داوان است. حدود 50 خانوار دراین مكان سرسبز زندگی میکنند که تعداد آنها در فصل تابستان بیشتر هم میشود.
بازار: اشتباه نكنید،منظورمان بازار روز نیست. این منطقه هم یكی از محلههای سوباتان است. اکثر اهالی سوباتان در این محله سکونت دارند و این محل به ساکنین روستای خاصی از لیسار اختصاص ندارد. حدود 300 خانوار در این شهرک ییلاقی زندگی میکنند.
کَلَمَر: روستایی در دره پایین دست قلعه بین یوردی است. اهالی آن قشلاقنشین هستند و محل سکونت بیش از20 خانوار از دامداران لیساری در این مكان است .
گزنههونی: اهالی این محله از قوم شاندرمن هستند. تا چند سال پیش تعدادی از دامداران بهصورت دائمی در آنجا زندگی میکردند. درگزنه هونی بیش از 50 خانوار کنار هم زندگی میکنند
هُونییَش: در این محله خانوادههایی از دامداران لیساری و اهالی لیسار محله اول و دوم و حجت محله و سوست زندگی میکنند . تعدادی از دامداران هنوز هم بهصورت دائمیدر این محل زندگی میکنند .
ماهار – علی حیدر: آخرین روستای شمال غربی سوباتان و مرز بین ییلاقهای لیسار و خطبه سرا،این منطقه است. در این محل جمعی از هره دشتی ها ، خصوصا طایفه آقاجانیها سکونت دارند. در این روستا و در مسیر بزرگترین شاخه رودخانه لیسار آبشار زیبایی قرار دارد که کمتر شناخته شده است. بهدلیل نبودن راه مناسب از سوباتان به ماهار، زیبایی این آبشار آن طور که باید مورد توجه قرار نگرفته است.
برون بالا و پایین: دو روستای جنگلی که پنج کیلومتر با سوباتان فاصله دارند به نامهای برون بالا و پایین هستند. راه لیسار به سوباتان از بین این دو روستا میگذرد. ساکنان این دو روستا دائمیهستند و زمستانها را هم در آنجا میگذرانند. روستاییهای این منطقه، مدرسه و مسجد هم دارند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *