دو و میدانی ناکام بزرگ ریو/ علتهای عدم موفقیت واکاوی میشوند؟
رسیدگی به ورزش مادر ایران باید در اولویت قرار بگیرد چرا که اگر شرایط به همین منوال ادامه یابد باید فاتحه ورزش را خواند.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، دوومیدانیکاران کشورمان در المپیک سی و یک نتوانستند در حد و اندازههای خود ظاهر شوند. ملیپوشان پیش از اعزام به ریو با مسائل و حواشی زیادی (از جمله نوع انتخاب در نفرات اعزامی که تلاش خبرنگاران در این خصوص تاثیر خاصش را گذاشت) همراه بودند که آنها به خوبی مدیریت نشد و در نتایج نقش قابل توجهی در رکوردها داشت.
از بین دوندههای ملی پوش کشورمان تنها احسان حدادی بود که از شرایط خوب و حرفهای و تقریبا المپیکی برخوردار بود و تمریناتش را زیر نظر مربی روس و خارج از ایران انجام میداد، همه این حمایتها برای این انجام شد که حدادی بتواند مدال نقره لندن را به طلا تبدیل و یا حداقل آن را تکرار کند اما در اوج ناباوری نه تنها این اتفاق نیافتاد بلکه وی حتی به مرحله دوم مسابقات هم راه پیدا نکرد.
حدادی بعد از کسب سهمیه المپیک ریو اظهار داشت: کسب سهمیه خوشحال کننده نیست من برای مدال برنامه دارم چون رفتنم به ریو
قطعی بود. حالا حدادی که با این قدرت و انرژی حرف میزد چطور شد که به یکباره سطح
کار خود را تا این حد کاهش داد؟
متاسفانه حدادی با دیگر دوندهها به تهران نیامد و مستقیم از ریو به آمریکا رفت، هیچ راه ارتباطی هم با وی وجود ندارد که بخواهد به همه سوالاتی که در ذهن داریم پاسخ دهد، وی در آخرین مصاحبهاش بعد از پرتاب در ریو گفت: که مصدوم بوده و با درد تمرین میکرده است و شرمنده هیچ کسی جز کیومرث هاشمی نیستم!
حدادی بعد از المپیک لندن آن چنان در دل مردم جا باز کرده بود که همه حاضر بودند هزینهای گزاف صرفش شود تا دوباره با کسب مدال آنهم در ریو خوشحال شوند اما متاسفانه مدال نقره پرتاب دیسک ایران همانطوری که حدادی گفت در تاریخ ثبت شد و در ریو تکرار نشد.
علاوه بر حدادی در این المپیک لیلا رجبی، حسن تفتیان، رضا قاسمی، حمید زورآوند، محمد ارزنده، محمدجعفر مرادی، پژمان قلعهنوعی، محمود صمیمی،کاوه موسوی دیگر نمایندههای دوومیدانیکار ایران در ریو بودند که اگر از حسن تفتیان بگذریم هیچ یک از آنها عملکرد خوبی نداشتند.
بررسی وضعیت دوندهها در ریو نیاز به نگاهی کارشناسانه دارد برای رشد و تعالی این ورزش باید همگان دست به دست هم دهند حتی کسانیکه به دلیل برخی بدرفتاریهای افراد از فدراسیون که خانه دوم آنهاست و در آن حق آب و گل دارند، دورند باید کینهها را کنار بگذارند و رئیس جوان فدراسیون را حمایت کنند تا در توکیو حتی اگر تعداد نمایندهها هم کاهش پیدا کرد اما نتایج در خور شان ورزش کشور باشد.
در شرایط بحرانی کنونی دوومیدانی نیاز به تشکیل کارگروه دارد کار گروهی که از همه نوع نگاهی در آن عضو باشد نه فقط نگاه تعریف، نگاه تمجید، نگاه ترس از دست دادن عنوان و... باید انتقادها اثربخش باشد و مسئولان هم انتقادپذیر باشند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *