بخش زیادی از شعر دینی را مرثیه تشكیل می‌دهد/ شعر امروز به جنبه‌های دراماتیك حضرت علی(ع) پرداخته است

به گزارش گروه فرهنگی ، حمیدرضا شكارسری با بیان اینكه در ادبیات معاصر، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با توجه به گفتمان دینی كه بر جامعه ما حكم فرما شد، زمینه برای سرایش اثر برای مولا علی (ع) فراهم شد و امروزه اینكه تنها شعر شهریار را درباره حضرت علی (ع) داشته باشیم یك افسانه بیشتر نیست. ما امروز هزاران اثر در رابطه با حضرت مولا داریم كه منبعی عظیم و غنی است.

این شاعر و منتقد ادبی همچنین گفت: ستایش حضرت علی (ع) را نه تنها در میان شاعران شیعی بلكه در شاعران اهل سنت هم می‌بینیم. به طور مثال مولانا را داریم كه غزل‌ها و مثنوی‌های معروفی درباره حضرت مولا دارد و یا فردوسی كه منسوب به اهل تسنن است، می بینیم كه اثر معروف را در رابطه با حضرت علی (ع) سروده است.

وی تصریح كرد: از سوی دیگر ما داستان زندگی حضرت علی (ع) را خیلی دراماتیك درمی‌یابیم و برای پرداخت روایی و شاعرانه بسیار مساعد  است. به همین خاطر شما تحت عنوان غدیریه‌ها و معراج‌نامه‌ها می بینید كه نام و توصیف حضرت علی (ع)  ذكر می‌شود. به دلیل اینكه زندگی آن بزرگوار به شدت داستانی استپ؛ شاعران، به روش های مختلف، همچون مدح، مرثیه و ... وارد شده‌اند.

شكارسری با تاكید بر اینكه بخش عظیمی از اشعار كشورمان (متاسفانه یا خوشبختانه) مرثیه است، عنوان كرد: اینكه بخش عظیمی از اشعار كشورمان مرثیه است و مثبت و منفی بودن این موضوع قابل بحث است. اما بخش مهمی از شعر دینی ما را مرثیه تشكیل می دهد و بخش عظیمی از اشعار علوی را مربوط به شرح حادثه شهادت حضرت علی (ع) می بینیم.

وی اظهار داشت: می‌توان شعرهایی را كه درباره ولادت حضرت اباعبدالحسین (ع) آمده با شعرهایی كه در توصیف شهادت آن حضرت آمده است مقایسه كرد. درباره دیگر امامان و معصومین (ع) هم همین گونه است و همه نشان می‌دهد كه شعرمذهبی كشورمان، به سوگ سروده بیش از مولودی توجه دارد. حتی نسبت به شعری كه به زندگی و فلسفه فكری بزرگان دینی بپردازد، سوگ‌سروده‌ها بیشتر هستند. مرثیه‌های سروده شده درباره حضرت علی (ع) هم خیلی بیش‌ر و پرشمارتر از گونه‌های دیگر است.

این شاعر همچنین در مقایسه اشعار كلاسیك با آثار شاعران امروز كه درباره شخصیت‌هایی همچون حضرت علی (ع) سروده شده، گفت: شعر گذشته ما شعری معناگرا و محتواگرا بوده است. به همین دلیل زمینه برای اینكه مباحث معرفتی در آن مطرح شود، فراهم تر بوده است. از این منظر ، شعر معاصر ما، شعری است كه عینی‌گرا و فرم‌گرا است و بیشتر به جنبه‌های دراماتیك ماجرا تا جنبه‌های فلسفی آن نگاه می‌كند. فكر می‌كنم مقایسه این دو مقطع، مقایسه درستی نیست. اما اگر بخواهیم چنین مقایسه ای انجام دهیم، باید بپذیریم شعر گذشته به خاطر محتواگرا و ذهنی بودنش، بیشتر به جنبه‌های فكری و اندیشگی حضرت علی (ع) پرداخته و شعرهای امروز، بیشتر به جنبه‌های عینی و دراماتیك مولا پرداخته اند.