سوادآموزی بیش از ۶۸۰ هزار نفر از اتباع خارجی
رئیس سازمان نهضت سواد آموزی گفت: بیش از ۶۸۰ هزار نفر از اتباع خارجی تحت پوشش سواد آموزی قرار گرفتند.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش گروه جامعه ،علی باقرزاده در همایش ماهانه «توسعه و عدالت آموزشی» که در دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف برگزار شد، اظهاركرد: سواد عبارت است از توانایی خواندن و نوشتن متون فارسی و حساب کردن در حد چهار عمل اصلی و روخوانی قرآن، در حد دوره سواد آموزی یا سوم ابتدایی.
رئیس سازمان نهضت سواد آموزی به روش های شمارش افراد بی سواد در کشور اشاره و تصریح كرد: تا سال ۱۳۹۰ مبنای شمارش افراد بی سواد در کشور نتایج سرشماری بود که بنا به دلایلی مانند خوداظهاری و عدم دسترسی به اطلاعات اسمی افراد، جای خود را به استفاده از آمارهای ثبتی در این زمینه داد و در حال حاضر نیز طرح ملی سوادسنجی در دستور کار نهضت سوادآموزی قرار دارد.
وی به آموزش سواد به اتباع خارجی اشاره کرد و افزود: در سال ۱۳۹۴ نزدیک به ۲۵ هزار نفر از اتباع سواد آموزی از خدمات سوادآموزی بهره مند شده اند که بیش از ۷۸ درصد آنان زن و ۲۲ درصد مرد بودند.
باقرزاده خاطرنشان كرد: جمهوری اسلامی ایران در طول سال های ۱۳۶۳ تا ۱۳۹۰ با هزینهای حدود ۱.۸ میلیارد دلار، بیش از ۶۸۰ هزار نفر از اتباع خارجی و به خصوص افغانی را تحت پوشش قرارداده و درصد باسوادی آن ها را از حدود ۶ درصد به ۶۲ درصد رسانده است.
رئیس سازمان نهضت سواد آموزی به میزان همکاری و تعامل نهاد های بین المللی نیز در این زمینه پرداخت و افزود: کمک های نهادهای بین المللی برای سواد آموزی اتباع بیگانه به طور میانگین در طول سال های اجرای برنامه کمتر از ۵ درصد منابعی است که دولت جمهوری اسلامی اختصاص داده است.
وی با بیان این كه در طول سال های ۹۰ تا ۹۴، تعداد ۵۲ هزار و ۳۵۱ نفر از اتباع خارجی تحت پوشش فعالیت های سوادآموزی قرار گرفته اند، افزود: برای آموزش آنها بیش از ۲۶.۲ میلیارد تومان هزینه شده است که حدود ۶ درصد هزینه ها را کمیساریای عالی پناهندگان تامین کرده است.
باقرزاده افزود: دولت تدبیر و امید در مصوبه اسفند سال ۹۳، سازمان نهضت سوادآموزی را موظف کرد بخشی از اعتبارات خود را برای آموزش اتباع خارجی هزینه کند.
رئیس سازمان نهضت سواد آموزی چالش ها و موانع موجود در سوادآموزی اتباع خارجی را در چند محور مانند فقدان پایگاه اطلاعاتی دقیق از مشخصات اتباع بی سواد و کم سواد، کافی نبودن حمایت های بین المللی از آموزش اتباع خارجی، مقررات موجود و محدود کردن آموزش اتباع به استانهایی خاص، محدودیت در تولید محتوای آموزشی متناسب با نیازها و ویژگی های زبانی، محدودیت منابع مالی در تامین هزینه های آموزشی دسته بندی کرد.
به گزارش گروه جامعه ،علی باقرزاده در همایش ماهانه «توسعه و عدالت آموزشی» که در دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف برگزار شد، اظهاركرد: سواد عبارت است از توانایی خواندن و نوشتن متون فارسی و حساب کردن در حد چهار عمل اصلی و روخوانی قرآن، در حد دوره سواد آموزی یا سوم ابتدایی. رئیس سازمان نهضت سواد آموزی به روش های شمارش افراد بی سواد در کشور اشاره و تصریح كرد: تا سال ۱۳۹۰ مبنای شمارش افراد بی سواد در کشور نتایج سرشماری بود که بنا به دلایلی مانند خوداظهاری و عدم دسترسی به اطلاعات اسمی افراد، جای خود را به استفاده از آمارهای ثبتی در این زمینه داد و در حال حاضر نیز طرح ملی سوادسنجی در دستور کار نهضت سوادآموزی قرار دارد.
وی به آموزش سواد به اتباع خارجی اشاره کرد و افزود: در سال ۱۳۹۴ نزدیک به ۲۵ هزار نفر از اتباع سواد آموزی از خدمات سوادآموزی بهره مند شده اند که بیش از ۷۸ درصد آنان زن و ۲۲ درصد مرد بودند.
باقرزاده خاطرنشان كرد: جمهوری اسلامی ایران در طول سال های ۱۳۶۳ تا ۱۳۹۰ با هزینهای حدود ۱.۸ میلیارد دلار، بیش از ۶۸۰ هزار نفر از اتباع خارجی و به خصوص افغانی را تحت پوشش قرارداده و درصد باسوادی آن ها را از حدود ۶ درصد به ۶۲ درصد رسانده است.
رئیس سازمان نهضت سواد آموزی به میزان همکاری و تعامل نهاد های بین المللی نیز در این زمینه پرداخت و افزود: کمک های نهادهای بین المللی برای سواد آموزی اتباع بیگانه به طور میانگین در طول سال های اجرای برنامه کمتر از ۵ درصد منابعی است که دولت جمهوری اسلامی اختصاص داده است.
وی با بیان این كه در طول سال های ۹۰ تا ۹۴، تعداد ۵۲ هزار و ۳۵۱ نفر از اتباع خارجی تحت پوشش فعالیت های سوادآموزی قرار گرفته اند، افزود: برای آموزش آنها بیش از ۲۶.۲ میلیارد تومان هزینه شده است که حدود ۶ درصد هزینه ها را کمیساریای عالی پناهندگان تامین کرده است.
باقرزاده افزود: دولت تدبیر و امید در مصوبه اسفند سال ۹۳، سازمان نهضت سوادآموزی را موظف کرد بخشی از اعتبارات خود را برای آموزش اتباع خارجی هزینه کند.
رئیس سازمان نهضت سواد آموزی چالش ها و موانع موجود در سوادآموزی اتباع خارجی را در چند محور مانند فقدان پایگاه اطلاعاتی دقیق از مشخصات اتباع بی سواد و کم سواد، کافی نبودن حمایت های بین المللی از آموزش اتباع خارجی، مقررات موجود و محدود کردن آموزش اتباع به استانهایی خاص، محدودیت در تولید محتوای آموزشی متناسب با نیازها و ویژگی های زبانی، محدودیت منابع مالی در تامین هزینه های آموزشی دسته بندی کرد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *