نیویورک‌تایمز: "پاکستان" متحدی خطرناک و دوپهلو برای افغانستان و آمریکا

 به گزارش سرویس بین الملل بعد از گذشت تقریباً 15 سال از حادثه‌ یازدهم سپتامبر، جنگ همچنان در افغانستان به‌شدت جریان دارد و بیشترین انگشت اتهام نیز به‌سوی پاکستان نشانه می‌رود.
 
نیویورک‌تایمز گزارش داد: با وجود کمک 33 میلیارد دلاری آمریکا و تلاش‌های مکرر برای احیای روابط در مسیر سازنده‌تر، پاکستان همواره به‌عنوان یک متحد خطرناک و دو پهلو برای ایالات متحده و افغانستان باقی مانده است.
 
در هفته‌های آینده  ژنرال «جان نیکلسون» فرمانده جدید نیرو‌های ناتو در افغانستان، بررسی‌هایش را از وضعیت جنگ در افغانستان ارائه خواهد کرد.
 
ظاهراً این گزارش امیدوارکننده نخواهد بود و این احتمال وجود دارد که هدف اوباما مبنی بر کاهش تعداد نیروهای آمریکایی را با چالش مواجه کند.
 
واقعیت اما این است که صرف‌نظر از تعداد نیرو‌های نظامی، تنها امیدواری برای صلح بلندمدت مذاکره با بعضی از گروه‌های طالبان بوده که کلید این گفت‌وگو‌ها نیز نزد پاکستان است.
 
سازمان اطلاعات پاکستان و ارتش قدرتمند این کشور برای حفظ منافعشان در افغانستان، سال‌ها از طالبان و شبکه‌ تروریستی حقانی حمایت کرده و با تکیه بر آن‌ها از نفوذ بیشتر هند در افغانستان جلوگیری کرده است.
 
ارتش پاکستان تحت فشار آمریکا، اخیراً عملیات نظامی را علیه طالبان در مناطق مرزی که حکومت بالای آن تسلط ندارد به‌راه انداخت.
 
اما گروه حقانی هنوز هم در امنیت نسبی در پاکستان مصروف برنامه‌ریزی عملیاتشان هستند. برخی کارشناسان بر این عقیده هستند که ارتش پاکستان در زمینه‌سازی ادغام شبکه‌ حقانی به‌رهبری طالبان کمک کرده است.
 
نیویورک‌تایمز نوشت: بازی دوگانه‌ پاکستان مقامات آمریکایی را نسبت به این کشور بی‌اعتماد کرده و این هر روز بیشتر شده است. در حال‌حاضر تلاش‌ها برای اعمال فشار بیشتر بر روی ارتش پاکستان در واشنگتن جریان دارد.
 
"باب کورکر" سناتور جمهوری‌خواه از ایالت تنسی و مسئول کمیته‌ روابط خارجی سنای ایالات متحده‌ آمریکا مانع استفاده‌ کمک واشنگتن برای خرید 8 جت جنگی F-16 برای پاکستان شد.
 
اطلاعات روز نوشت: این در حالی است که پاکستان اجازه دارد که جت‌های جنگی یادشده را خریداری کند، اما به قیمت 700 میلیون دلار نه 380میلیون دلار.
 
باب کورکر در مصاحبه با نشریه‌ «تایمز» از شبکه‌ حقانی به‌عنوان «تهدید شماره 1» برای آمریکا و افغانستان یاد کرد و گفت که وی در صورتی کمک به پاکستان را افزایش خواهد داد که این کشور عملیات شدیدتری را بالای این شبکه انجام دهد.
 
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: روابط «محمداشرف غنی» نیز با رهبران پاکستان هر روز به تیرگی می‌گراید. غنی بیشتر از یک سال متواضعانه به پاکستان رجوع کرد به این امید که ارتش پاکستان طالبان را به میز مذاکره حاضر خواهد کرد.
 
اما افزایش خشونت در افغانستان وی را مجبور کرد تا مذاکرات را توقف کند. ماه گذشته، اشرف‌غنی هشدار داد در صورتی که پاکستان از عملیات نظامی علیه رهبران طالبان در خاک خودش سرباز زند، رسماً به شورای امنیت سازمان ملل متحد شکایت خواهد کرد.
 
اعمال چنین فشارهای قابل درک است ولی قطع روابط امریکا با پاکستان قسمی که امریکا در دهه‌ی نود پس از دست‌یابی این کشور به سلاح اتمی انجام داد، عاقلانه نیست.
 
2 کشور تاکنون همکاری اطلاعاتی دارند و پاکستان به هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا اجازه می‌دهد تا رهبران شورشیان را در مناطق مرزی هدف قرار دهند.
 
طوری‌که پاکستان سریع‌ترین رشد را در سلاح هسته‌‌ای در سطح جهان داشته، آمریکا نیاز دارد تا دروازه‌ گفت‌وگو با پاکستان را باز نگهداشته و به پاکستان کمک کند تا این سلاح‌ها دور از دسترس بنیادگراها نگهداری شود.
 
نیویورک‌تایمز نوشت: سال گذشته افغانستان شاهد بیشترین آمار کشته‌شدگان افراد غیرنظامی و نظامی را بعد از سقوط طالبان در سال 2001، بود.
 
از زمان حضور غنی در کاخ ریاست‌جمهوری افغانستان در سال 2014، وی رهبر قابل اعتمادتری نسبت به پیشین خود، «حامد کرزی» بوده است. اما درگیری و تنش‌های درونی حکومت، فساد گسترده، کاهش بودجه و آمار بلند تلفات نیروهای امنیتی کشور، دولت وحدت ملی را زمین‌گیر کرده است.
 
با توجه به واقعیت ناامید‌کننده‌ی موجود اوباما گزینه‌های دشواری برای انتخاب دارد؛ وی که باید در مورد حفظ نیرو‌های نظامی حاضر و احتمال تغییر نقش نظامی آنها در جنگ مستقیم علیه طالبان تصمیم بگیرد.
 
اوباما با خوش‌بینی زایدالوصفی اعلام کرد که 16 ماه قبل طولانی‌ترین جنگ در تاریخ آمریکا به یک پایان آبرومندانه و مسئولانه نزدیک می‌شود  و این جنگ به حکومت افغانستان واگذار خواهد شد تا خودشان تصمیم بگیرند که آیا می‌توان طالبان را به مذاکرات سیاسی حاضر کرد یا نه.
 
این تنها زمانی ممکن است که دولت آمریکا راهی بیابد تا پاکستان را متقاعد کند که آتش جنگ را خاموش کند.
 
/