تصویر جدید ناسا از منبع پرتوهای کیهانی

درک منابع پرتوهای کیهانی یکی از اهداف اصلی تلسکوپ فضایی فرمی است.

پرتوهای کیهانی در زمان برخورد با گاز میان‌ ستاره‌ای، پرتوهای گاما تولید می‌کنند.

تلسکوپ فرمی به ستاره‌شناسان اجازه داده تا انتشارات بقایای گازهای مختلف را در محیط‌ های متفاوت مقایسه کنند.

تلسکوپ منطقه بزرگ فرمی، پرتوهای گامای بقایای سه ابرنواختر میانسال موسوم به W51C، W44 و IC 443 را بررسی کرد که هر کدام ضایعات یک ستاره بزرگ را که بین 4000 تا 30 هزار سال پیش منفجر شده بودند، گسترش داده‌اند.

علاوه بر آن، این تلسکوپ همچنین پرتوهای گامای یک ابرنواختر موسوم به ذات‌الکرسی A را که تنها 330 سال دارد، بررسی کرد.

رصدخانه‌های زمینی که می‌توانند پرتوهای گامای هزاران برابر قدرتمندتر را نسبت به تلسکوپ منطقه بزرگ مشاهده کنند، پیش از این ذات‌الکرسی A را کشف کرده بودند.

در سال 1949، فیزیکدانی با نام "انریکو فرمی" که تلسکوپ فرمی نام خود را از وی گرفته است، اظهار کرد که پرتوهای کیهانی پر انرژی در میدان‌های مغناطیسی ابرهای گازی سرعت می‌گیرند.

در دهه‌های بعدی ستاره شناسان نشان دادند که بقایای ابرنواخترها بهترین کاندیدهای کیهانی برای این فرآیند هستند.

بقایای ابرنواخترهای جوان بنظر می‌رسد که از میدان‌های مغناطیسی قویتر و همچنین پرتوهای کیهانی پرانرژی برخوردار باشند.

میدان‌های قویتر می‌توانند به اندازه کافی ذرات پر انرژی را در موج شوک ابرنواختر نگه دارند تا سرعت آن‌ها را افزایش دهند.

رصدهای فرمی به نمایش پرتوهای گامای پر انرژی از مناطقی پرداخت که بقایای ابرنواختر با گاز سرد تعامل دارند.

این یافته‌ها در نشست انجمن فیزیک آمریکا در واشنگتن ارائه شده است.

/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.