محکومیت مادر انگلیسی به قتل کودکش و اهمال مددکاران

کاترین اسمیت و متیو رایگبی که اکنون از هم جدا شده‌اند، بارها در دادگاه مدعی شده بودند که هیچ نقشی در مرگ آیشا نداشته‌اند.

آنها چند بار روایت‌های خود را عوض کردند و هر بار یکی از آنها دیگری را آخرین نفری معرفی می‌کرد که در لحظه مرگ با آیشا بوده است.

کاترین، در اظهارات اولیه خود گفته بود آیشا پیش از مرگ تشنج داشته و آثار کبودی روی بدنش هم مربوط به افتادن او از روی کاسه توالت است.

متیو رایگبی هم گفته بود جراحات روی بدن آیشا ممکن است بر اثر تلاش او و کاترین برای انجام کمک‌های اولیه و تنفس مصنوعی و احیاء قلب در حد فاصل رسیدن اورژانس روی داده باشد.

ریکی بوث، پدر آیشا نیز گفته امیدوار است که روزی خشم‌اش فرو نشیند. همزمان، مرگ آیشا با انتقاد از سیستم مددکاری و پزشکی خدمات‌دهنده به این کودک خردسال هم همراه بوده است.

بسیاری از موسسات خیریه کودک در انگلیس مرگ آیشا را با موارد تاریخی کودک آزاری مقایسه می‌کنند. آنها می‌گویند الگویی از جراحات غیرتصادفی روی بدن آیشا در هنگام طلاق مادر و پدرش و در مدت سپردن آیشا به طور موقت به یک خانواده دیگر، باید مورد توجه پرستاران و مددکارانی که با او سر و کار داشتند قرار می‌گرفت و حساسیت آنها را بر می‌انگیخت.

آنها می‌گویند در حالی که آیشا در مدت زندگی با سرپرست موقت خود بهبود یافته بود و منحنی رشدش شتاب گرفته بود، پس از بازگرداندن او به مادرش و در هنگام مرگ، وزن آیشا به حداقل ممکن در نمودار طبیعی رشدش کاهش یافته بود و سوء تغذیه داشت.

به عقیده بسیاری، تیم پزشکی و مددکاران چند بار نشانه‌هایی که می‌توانست ناشی از کودک آزاری باشد را نادیده گرفته‌اند، از جمله سه ماه قبل از مرگ آیشا که او به علت جراحات ناشی از 'افتادن' به بیمارستان برده شده بود.

/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.