نظام آموزشی حوزه باید آمیخته با علوم انسانی باشد

حجت الاسلام والمسلمین علی اکبر رشاد ظهر امروز در همایش حوزه‌‎های علمیه، علوم انسانی و اسلامی اظهار کرد: هم‌اکنون فقه و اخلاق اسلامی در حاشیه جامعه قرار دارد و آنچه که در صحنه حضور دارد، علوم انسانی است اما این علوم انسانی در کشور ما وارداتی است و اقتصاد و سیاست در کشور توسط علم وارداتی مدیریت می‌شود، در نتیجه بسیاری از نزاع‌هایی که امروز در جامعه با آن درگیر هستیم مربوط به فضای علوم وارداتی است.
 
وی با اشاره به اینکه برخی با استفاده از متن دین می‌خواهند صورت‌بندی سیاسی را تبیین کنند، عنوان کرد: در عرصه حقوق کسانی که در غرب و ایران تحصیل می‌کنند یک رویکرد دارند و کسانی که تحصیلات حوزوی دارند با نگاه و رویکرد دیگری در سوی دیگر قرار گرفته‌اند، با این نگرش عملا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی علوم انسانی وارداتی ذهن جامعه ما را مهندسی می‌کند.
 
رشاد خاطرنشان کرد: هنوز متن حوزه علمیه نسبت به علوم انسانی حساسیت ندارد و تقریبا می‌توان گفت به صورت نهادینه هیچ دغدغه‌ای در حوزه نسبت به این امر مشاهده نمی‌شود، در نتیجه درک تحول بسیار پیچیده است و هنوز برای کسانی که گاها متولی این امر هستند روشن نیست و بدفهمی‌های بسیاری هم وجود دارد.
 
رئیس شورای حوزه‌های علمیه استان تهران با بیان اینکه تاسیس منطق علوم انسانی و اسلامی از ضرورت‌هاست، تصریح کرد: در چهار لایحه باید فعالیت کنیم که شامل تاسیس مبانی علوم انسانی با بهره برداری از ذخایر ارزشمند این حوزه، تاسیس و تحول در منطق، تولید گذاره‌های علم انسانی و نظام پردازی از جمله این موارد است.
 
رشاد یادآور شد: امروزه شاخه وسیعی در جهان بین همه جوامع به عنوان علوم انسانی پذیرفته شده و ما هم باید وارد عمل شویم، همچنین متاسفانه علوم انسانی در نظام آموزشی حوزه غایب است اما در متن حوزه به لحاظ قالب تبدیل به دانشگاه شده و  از اصالت خود فاصله گرفته است.
 
رئیس مرکز مدیریت حوزه علمیه استان تهران با بیان اینکه به عنوان یک طلبه مطلع می‌گویم حوزه از هویت سنتی خود به شدت در حال فاصله گرفتن است، اظهار کرد: نظام آموزشی حوزه باید آمیخته با علوم انسانی باشد.
 
وی، خطاب به جمع حاضر گفت: اسلام در صحنه است و در همه عرصه‌های جهانی با کفر و استکبار مقابله می‌کند اما حوزه در این عرصه بین‌المللی حضور ندارد و غایب است، با این رویکرد عرصه‌های فراوانی امروز متروک است که فقه در آن ورود پیدا نکرده و این نیازمند بازبینی و توجه بیشتر است.