تبلیغات گوبلزی!
گفته بودیم حال و هوای انتخاباتی حال برخی ها را خراب می کند و باعث می شود برخی ها خود را بیشتر نشان دهند. اصلاً انگار برای این برخی ها فضای انتخاباتی برای همین است که خود را بیشتر نشان دهند و ماهیت خود را برای جامعه آشکارتر کنند.
خبرگزاری میزان -
به گزارش گروه سیاسی ، جمعه همین هفته، 7 اسفند ماه 1394 زمان برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری است. این دو انتخابات در شرایط کنونی از دوره های پیشین خود مهمتر و حساس تر است.
همه شرایط و بحران هایی که در منطقه ایجاد شده، هدف نهایی آن ایران است. دشمنان منطقه ای و فرامنطقه ای از دل این بحران ها، می خواهند ایران را هدف قرار دهند.
چنین شرایطی ایجاب می کند که درون کشور از انسجام، همراهی و همبستگی بیشتری برخوردار باشد. برای این که چنین فضایی تقویت شود، گروه های سیاسی موجود در کشور بیشترین سهم را دارند چرا که اکنون انتخابات در پیش است و رعایت برخی مسائل و موازین لازمه فضای انتخاباتی کشور است.
هنگامی که گروه ها و طیف های سیاسی، اخلاق سیاسی و حزبی را رعایت نمی کنند و در بحبوجه یک اتفاق سیاسی اجتماعی برای به دست آوردن چند رأی بیشتر، خود را تطهیر و دیگری را تخریب می کنند، آیا می توان از مردم عادی کوچه و بازار توقع داشت که رفتارهای سیاسی اجتماعی به هنجاری داشته باشند؟ گرچه اکثریت مردم شعور سیاسی بالایی دارند.
اما رفتارهای افراد، اشخاص و گروه ها و احزابی که هنگام انتخابات که می شود حضورشان هم پررنگتر می شود، درخور شأن و جایگاه نظام اسلامی نیست و مراقبت بسیار بیشتری را می طلبد.
بخواهیم یا نخواهیم، سخنان، مواضع و نوع تبلیغاتی که از سوی گروه های سیاسی و اشخاص وابسته به آنها هنگام انتخابات بیان می شود، مردم را تحت تأثیر قرار می دهد. اگر رویکرد و جنس این سخنان و مواضع انتخاباتی اخلاق مدار باشد و چارچوب های قانونی را رعایت کرده باشد می تواند الگویی آموزنده برای دیگران به ویژ رقیب و اقشار مردم باشد.
حتی اگر یک نفر هم به خاطر رفتارهای ناهنجار این گروه های سیاسی تحت تأثیر منفی آن قرار بگیرد، اتفاق خوبی نیست. دروغ گویی و بزرگنمایی و با زبان عامیانه و تمثیلی خودمان یک کلاغ چل کلاغ کردن، تنها بخشی از رفتارهای ناهنجاری است که برخی شخصیت های سیاسی هنگام انتخابات از خود بروز می دهند.
چنین افرادی قرار است بشوند نماینده مجلس شورای اسلامی، خبرگان رهبری یا رئیس جمهوری، آیا چنین افراد یا گروه هایی صلاحیت ورود به مراکز و نهادهای دولتی و حاکمیتی را دارند؟
چنین اقداماتی برای فریب افکار عمومی انجام می شود و برخی در فضای انتخاباتی سعی می کنند با زیر پا گذاشتن پیش پا افتاده تریم مبانی اخلاقی طرف مقابل را تخریب کنند.
«پاول یوزف گوبلز» وزیر تبلیغات هیتلر بود. او در مدت 12 سال خدمات بزرگی را به هیتلر کرد. گوبلز جمله معروفی دارد. او گفته است؛ «دروغهایی که از رسانهها پخش میشوند، باید تا حد امکان بزرگ باشند. در این صورت مردم قسمتی از آن را باور خواهند کرد.»
گوبلز درست گفته است، هنگامی که دروغ بسیار بزرگی در جامعه طرح می شود، مردم ابتدا نسبت به آن متعجب می شوند، شگفت زدگی در چهره آنها موج می زند، مگه میشه؟! نه! باور نکردنیه! و جملاتی دیگر، واکنشی است که مردم نسبت به آن دروغ و شایعه از خود بروز می دهند.
اما این پایان کار نیست، بلکه یواش یواش این دروغ در ذهن مردم می نشیند. شاید ابتدا سعی کنند که نسبت به آن واکنش تند و مخالفتی نشان دهند اما با خود می گویند تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها؟! که البته همین استدلال غلط هم به غلط وارد فرهنگ تمثیلی ما شده است.
به این خبر توجه کنید که از زبان یکی از سیاسیون یک طیف سیاسی بیان شده است؛ «اصولگرایان تصمیم دارند از روستاهای دورافتاده کشور جمعیتی حدود یکمیلیون نفر را در روز انتخابات به تهران بیاورند تا میزان رأی آنها در تهران در برابر اصلاحطلبها بالا برود!»
خواننده و شنونده این خبر، با خود چه فکری می کند؟! آن را دروغ می پندارد؟ یا می پذیرد؟ شاید هم اندکی درباره این سخن تحقیق کند تا درستی و نادرستی آن را به دست آورد؟
اما هر کدام از این گزینه های بالا، ریزش هایی هم دارد. در هر سه مرحله امکان ریزش هایی هم دیده می شود. یعنی برخی از افراد جامعه ممکن است تخت تأثیر این ادعا قرار بگیرند و نسبت به آن طیف سیاسی بدبین شوند.
اما تنها کافی است که اندکی تأمل کرد تا به این نتیجه رسید امکان انتقال یک میلیون نفر به تهران برای این که میزان رأی اصولگرایان بیشتر شود، وجود ندارد. هر اتوبوس را اگر با ظرفیت 45 نفر حساب کنیم، این 1 میلیون نفر که قرار است از شهرها و روستاهای اطراف، به تهران آورده شوند نیاز به بیش از 22 هزار اتوبوس است. آیا ناوگان حمل و نقل ما چنین ظرفیتی دارد؟
تعداد اتوبوس های بین شهری که اکنون فعال است 20 هزار و 500 دستگاه است. که اگر همه این ناوگان را برای ادعای فردی که گفته قرار است یک میلیون نفر از شهرها و روستاهای اطراف، به تهران منتقل شوند تا به اصولگرایان رأی دهند، باز هم برای انتقال آنها اتوبوس کم می آید. البته چنین وضعیتی در حالی است که سیستم حمل و نقل بین شهری تعطیل شود و در اختیار انتقال این یک میلیون نفر قرار بگیرد.
انتقال این یک میلیون نفر یک طرف ماجراست، خورد و خوراک و اقامت آنها هم ماجرایی دیگر که هزینه ای سنگین دارد و شدنی نیست.
این ادعا را از همان دست دروغ هایی باید دانست که گوبلز آن را مطرح کرده است. کمی اخلاق و انصاف و منطق هم چاشنی تبلیغات انتخاباتی کنند به جایی بر نمی خورد.
انتهای پیام/
همه شرایط و بحران هایی که در منطقه ایجاد شده، هدف نهایی آن ایران است. دشمنان منطقه ای و فرامنطقه ای از دل این بحران ها، می خواهند ایران را هدف قرار دهند.
چنین شرایطی ایجاب می کند که درون کشور از انسجام، همراهی و همبستگی بیشتری برخوردار باشد. برای این که چنین فضایی تقویت شود، گروه های سیاسی موجود در کشور بیشترین سهم را دارند چرا که اکنون انتخابات در پیش است و رعایت برخی مسائل و موازین لازمه فضای انتخاباتی کشور است.
هنگامی که گروه ها و طیف های سیاسی، اخلاق سیاسی و حزبی را رعایت نمی کنند و در بحبوجه یک اتفاق سیاسی اجتماعی برای به دست آوردن چند رأی بیشتر، خود را تطهیر و دیگری را تخریب می کنند، آیا می توان از مردم عادی کوچه و بازار توقع داشت که رفتارهای سیاسی اجتماعی به هنجاری داشته باشند؟ گرچه اکثریت مردم شعور سیاسی بالایی دارند.
اما رفتارهای افراد، اشخاص و گروه ها و احزابی که هنگام انتخابات که می شود حضورشان هم پررنگتر می شود، درخور شأن و جایگاه نظام اسلامی نیست و مراقبت بسیار بیشتری را می طلبد.
بخواهیم یا نخواهیم، سخنان، مواضع و نوع تبلیغاتی که از سوی گروه های سیاسی و اشخاص وابسته به آنها هنگام انتخابات بیان می شود، مردم را تحت تأثیر قرار می دهد. اگر رویکرد و جنس این سخنان و مواضع انتخاباتی اخلاق مدار باشد و چارچوب های قانونی را رعایت کرده باشد می تواند الگویی آموزنده برای دیگران به ویژ رقیب و اقشار مردم باشد.
حتی اگر یک نفر هم به خاطر رفتارهای ناهنجار این گروه های سیاسی تحت تأثیر منفی آن قرار بگیرد، اتفاق خوبی نیست. دروغ گویی و بزرگنمایی و با زبان عامیانه و تمثیلی خودمان یک کلاغ چل کلاغ کردن، تنها بخشی از رفتارهای ناهنجاری است که برخی شخصیت های سیاسی هنگام انتخابات از خود بروز می دهند.
چنین افرادی قرار است بشوند نماینده مجلس شورای اسلامی، خبرگان رهبری یا رئیس جمهوری، آیا چنین افراد یا گروه هایی صلاحیت ورود به مراکز و نهادهای دولتی و حاکمیتی را دارند؟
چنین اقداماتی برای فریب افکار عمومی انجام می شود و برخی در فضای انتخاباتی سعی می کنند با زیر پا گذاشتن پیش پا افتاده تریم مبانی اخلاقی طرف مقابل را تخریب کنند.
«پاول یوزف گوبلز» وزیر تبلیغات هیتلر بود. او در مدت 12 سال خدمات بزرگی را به هیتلر کرد. گوبلز جمله معروفی دارد. او گفته است؛ «دروغهایی که از رسانهها پخش میشوند، باید تا حد امکان بزرگ باشند. در این صورت مردم قسمتی از آن را باور خواهند کرد.»
گوبلز درست گفته است، هنگامی که دروغ بسیار بزرگی در جامعه طرح می شود، مردم ابتدا نسبت به آن متعجب می شوند، شگفت زدگی در چهره آنها موج می زند، مگه میشه؟! نه! باور نکردنیه! و جملاتی دیگر، واکنشی است که مردم نسبت به آن دروغ و شایعه از خود بروز می دهند.
اما این پایان کار نیست، بلکه یواش یواش این دروغ در ذهن مردم می نشیند. شاید ابتدا سعی کنند که نسبت به آن واکنش تند و مخالفتی نشان دهند اما با خود می گویند تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها؟! که البته همین استدلال غلط هم به غلط وارد فرهنگ تمثیلی ما شده است.
به این خبر توجه کنید که از زبان یکی از سیاسیون یک طیف سیاسی بیان شده است؛ «اصولگرایان تصمیم دارند از روستاهای دورافتاده کشور جمعیتی حدود یکمیلیون نفر را در روز انتخابات به تهران بیاورند تا میزان رأی آنها در تهران در برابر اصلاحطلبها بالا برود!»
خواننده و شنونده این خبر، با خود چه فکری می کند؟! آن را دروغ می پندارد؟ یا می پذیرد؟ شاید هم اندکی درباره این سخن تحقیق کند تا درستی و نادرستی آن را به دست آورد؟
اما هر کدام از این گزینه های بالا، ریزش هایی هم دارد. در هر سه مرحله امکان ریزش هایی هم دیده می شود. یعنی برخی از افراد جامعه ممکن است تخت تأثیر این ادعا قرار بگیرند و نسبت به آن طیف سیاسی بدبین شوند.
اما تنها کافی است که اندکی تأمل کرد تا به این نتیجه رسید امکان انتقال یک میلیون نفر به تهران برای این که میزان رأی اصولگرایان بیشتر شود، وجود ندارد. هر اتوبوس را اگر با ظرفیت 45 نفر حساب کنیم، این 1 میلیون نفر که قرار است از شهرها و روستاهای اطراف، به تهران آورده شوند نیاز به بیش از 22 هزار اتوبوس است. آیا ناوگان حمل و نقل ما چنین ظرفیتی دارد؟
تعداد اتوبوس های بین شهری که اکنون فعال است 20 هزار و 500 دستگاه است. که اگر همه این ناوگان را برای ادعای فردی که گفته قرار است یک میلیون نفر از شهرها و روستاهای اطراف، به تهران منتقل شوند تا به اصولگرایان رأی دهند، باز هم برای انتقال آنها اتوبوس کم می آید. البته چنین وضعیتی در حالی است که سیستم حمل و نقل بین شهری تعطیل شود و در اختیار انتقال این یک میلیون نفر قرار بگیرد.
انتقال این یک میلیون نفر یک طرف ماجراست، خورد و خوراک و اقامت آنها هم ماجرایی دیگر که هزینه ای سنگین دارد و شدنی نیست.
این ادعا را از همان دست دروغ هایی باید دانست که گوبلز آن را مطرح کرده است. کمی اخلاق و انصاف و منطق هم چاشنی تبلیغات انتخاباتی کنند به جایی بر نمی خورد.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *