چرا "مردم افغانستان" از سینما متنفر هستند؟
با وجود پیشینه فعالیت سینماهای زیاد در افغانستان اما به دلیل پخش فیلمهای مبتذل که با فرهنگ، دین، اخلاق اجتماعی و منافع ملی سنخیتی ندارد، این مکان که میتواند به ابزاری برای افزایش منافع ملی تبدیل شود اما نزد مردم مطرود شده است.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش سرویس بین الملل با وجود پیشینه فعالیت سینماهای زیاد در افغانستان اما به دلیل پخش فیلمهای مبتذل که با فرهنگ، دین، اخلاق اجتماعی و منافع ملی سنخیتی ندارد، این مکان که میتواند به ابزاری برای افزایش منافع ملی تبدیل شود اما نزد مردم مطرود شده است.
سینما مأمن فرهنگ کشورها است، اما با وجود پیشینه فعالیت سینما در افغانستان این مکان نتوانسته به مرکز پخش و ترویج فرهنگ اصیل افغانستان و دین برحق اسلام تبدیل شود.
سینما در کشورهای مختلف دنیا مکانی است که بهترین فیلمهای آن کشور و یا کشور هم فرهنگ و هم کیش آن کشور در پرده آن به نمایش در میآید و به این صورت سبب میشود تا ساکنان آن کشور با فرهنگ اصیل خود اُنس گرفته و از پذیرش فرهنگهای بیگانه دوری جویند.
با این وصف سینماهای افغانستان تاکنون نتوانستهاند مأمن و مروج فرهنگ افغانستان و مکانی برای سرگرمی خانوادهها و کودکان و توجه مردم شود.
چرایی دوری مردم از سینما
اما دلیل اینکه چرا سینماهای افغانستان نتوانسته مورد توجه ساکنان این مرز و بوم قرار گیرد به دوری مردم و کمرنگی حضور افغانستانیها به سینماها باز میگردد.
نخست، از دیر زمان این فکر به نوجوانان و نسلنو این کشور از سوی خانوادهها تزریق شده که گویا سینما مکانی برای حضور افراد سالم جامعه نیست و به همین دلیل اکثر کسانی که اکنون حتی به سنین 30 تا 40 سال رسیدهاند در سینماها حضور پیدا نمیکنند.
این بدبینی نسبت به سینما به پیشینه منفی آن بازمیگرد زیرا از زمان که سینماها در افغانستان فعال شده، به مکانی برای پخش فیلمهای مبتذل تبدیل شده که سنخیت و همسویی با فرهنگ بومی با کشور نداشته است.
دوم، با وجود برپایی و تداوم نظام جدید و مردمسالار در 14 سال گذشته افغانستان، روند پخش فیلمهای این سینماها نهتنها که اصلاح نشده حتی با بیتوجهی گسترده مقامات و مسئولان همراه بوده است.
اکنون هماندست فیلمها که پیش از حضور طالبان در پرده سینماها به نمایش گذاشته میشد، به نمایش گذاشته میشود و به این صورت اگر فرد سالم وارد سینما شود، حتی تا پایان فیلم حاضر به تماشای آن نیست.
فاصله طولانی راهها میان یک سینما تا سینمای دیگر، گرانی بلیت و عدم پخش فیلمهای افغانستانی از دیگر دلائلی است که مردم در سینماها حضور نمییابند و سبب کمرنگی نقش سینما و رسالت آن در جامعه شدهاند.
تمدید حیات سینماها با چه هدفی؟
اگر مشکلات فوق در سینماهای این کشور موجود و پُررنگ نبود، احتمال این وجود داشت تا سینماها با حضور پُررنگ مردم مکانی برای ترویج فرهنگ اصیل افغانستانی، تبلیغ دین و منافع ملی میشد اما اکنون که این روند ادامه دارد و اگر هم این چنین ادامه داشته باشد، هیچ سودی برای افغانستان نخواهد داشت.
در سینماهای افغانستان دقیقاً فیلمهای پخش میشود که مبتذلتر از فیلمهای پخش شده در اکثر تلویزیونهاست و این خود تنها عیب این فیلمها نیست، بلکه زمانی که مردم پوسترهای تبلیغاتی فیلمهایی که قرار است در سینماها پخش شود را میبینند از تماشای آن فیلمها نهتنها منصرف میشوند بلکه همانند گذشته سینما مکان مطرود نزد آنها خواهد بود.
با این وجود تفاوت زیادی بین سینماهای افغانستان تا سینماهای سایر کشورها بهویژه کشورهای اسلامی همانند ایران وجود دارد که تأثیرگذاری آن نیز متفاوت است، زیرا زمانی که فیلمهای بومی و ساخته شده در این مکان پخش شود مردم از آن استقبال کرده اما زمانی که فیلمهای مبتذل پخش شود، هیچ فرد سالم، دیندار و با فرهنگ حاضر به تماشای آن نخواهد بود.
سینما؛ مروج فرهنگ، دین منافع ملی و اخلاق اجتماعی
اما راه چاره چیست و چه باید کرد؟ پاسخ به این پرسش مشکلی است که با اجرای چند نکتهای زیر از سوی دولت افغانستان و مسئولان حل خواهد شد.
نخست، پخش فیلمهای که با فرهنگ و دین مردم سر سازگاری ندارد همانند فیلمهای ترکیهای، آمریکایی و سایر کشورهایی که همفرهنگ با افغانستان نیست، متوقف شود، زیرا این اصلیترین مانع حضور مردم در سینماها شده است.
زمانی که این فیلمها پخش نشود به صورت خودکار فیلمهای دیگر جایگزین فیلمهای مبتذل میشود که خود عامل کَشندهای برای مردم خواهد بود.
دوم، پخش فیلمهای افغانستانی میتواند راه بُرونرفت سینماها از وضع بحرانی باشد، زیرا فیلمهای افغانستانی در کنار اینکه کموبیش با فرهنگ اصیل و دین اسلام همسویی دارد، مردم دوستدار تماشای آن هستند که این خود علاوه بر سودرسانی به سینماها، حمایت بزرگی برای شرکتهای فیلمساز این کشور خواهد بود.
سوم، نبود فیلم کافی و کمی تولیدات شرکتهای تولید فیلم افغانستانی بر همگان معلوم است و اگر قرار باشد تا سینماها تنها به فیلمهای افغانی تخصیص یابد، در این صورت مشکلات سینماها بیشتر از پیش خواهد شد، زیرا یا باید پخش فیلمهای خود را کاهش دهد یا اینکه فیلمها را تکراری پخش کنند.
بدون شک، بهترین راه بُرونرفت از این معضل نشر و پخش فیلمهای کشورهایی است که با فرهنگ و دین افغانستان نهتنها که در تقابل قرار ندارد بلکه باید همسو و حتی مشترک باشد.
در این میان بهترین گزینه پخش فیلمهای تولید شده در ایران است، زیرا فرهنگ، دین و حتی اخلاق اجتماعی ایرانیها با افغانستانیها نهتنها نزدیک نیست، بلکه هیچ تفاوتی ندارد.
با عملی شدن این راه سینماهای افغانستان میتواند مأمن و مروج فرهنگ، دین و اخلاق شده که بدون شک از تبلیغات فرهنگهای بیگانه جلوگیری و مردم تحت تأثیر قرار گرفتن دینهای ناحق در امان بوده و اخلاق اجتماعی آنها نیز سالم باشد.
/
به گزارش سرویس بین الملل با وجود پیشینه فعالیت سینماهای زیاد در افغانستان اما به دلیل پخش فیلمهای مبتذل که با فرهنگ، دین، اخلاق اجتماعی و منافع ملی سنخیتی ندارد، این مکان که میتواند به ابزاری برای افزایش منافع ملی تبدیل شود اما نزد مردم مطرود شده است. سینما مأمن فرهنگ کشورها است، اما با وجود پیشینه فعالیت سینما در افغانستان این مکان نتوانسته به مرکز پخش و ترویج فرهنگ اصیل افغانستان و دین برحق اسلام تبدیل شود.
سینما در کشورهای مختلف دنیا مکانی است که بهترین فیلمهای آن کشور و یا کشور هم فرهنگ و هم کیش آن کشور در پرده آن به نمایش در میآید و به این صورت سبب میشود تا ساکنان آن کشور با فرهنگ اصیل خود اُنس گرفته و از پذیرش فرهنگهای بیگانه دوری جویند.
با این وصف سینماهای افغانستان تاکنون نتوانستهاند مأمن و مروج فرهنگ افغانستان و مکانی برای سرگرمی خانوادهها و کودکان و توجه مردم شود.
چرایی دوری مردم از سینما
اما دلیل اینکه چرا سینماهای افغانستان نتوانسته مورد توجه ساکنان این مرز و بوم قرار گیرد به دوری مردم و کمرنگی حضور افغانستانیها به سینماها باز میگردد.
نخست، از دیر زمان این فکر به نوجوانان و نسلنو این کشور از سوی خانوادهها تزریق شده که گویا سینما مکانی برای حضور افراد سالم جامعه نیست و به همین دلیل اکثر کسانی که اکنون حتی به سنین 30 تا 40 سال رسیدهاند در سینماها حضور پیدا نمیکنند.
این بدبینی نسبت به سینما به پیشینه منفی آن بازمیگرد زیرا از زمان که سینماها در افغانستان فعال شده، به مکانی برای پخش فیلمهای مبتذل تبدیل شده که سنخیت و همسویی با فرهنگ بومی با کشور نداشته است.
دوم، با وجود برپایی و تداوم نظام جدید و مردمسالار در 14 سال گذشته افغانستان، روند پخش فیلمهای این سینماها نهتنها که اصلاح نشده حتی با بیتوجهی گسترده مقامات و مسئولان همراه بوده است.
اکنون هماندست فیلمها که پیش از حضور طالبان در پرده سینماها به نمایش گذاشته میشد، به نمایش گذاشته میشود و به این صورت اگر فرد سالم وارد سینما شود، حتی تا پایان فیلم حاضر به تماشای آن نیست.
فاصله طولانی راهها میان یک سینما تا سینمای دیگر، گرانی بلیت و عدم پخش فیلمهای افغانستانی از دیگر دلائلی است که مردم در سینماها حضور نمییابند و سبب کمرنگی نقش سینما و رسالت آن در جامعه شدهاند.
تمدید حیات سینماها با چه هدفی؟
اگر مشکلات فوق در سینماهای این کشور موجود و پُررنگ نبود، احتمال این وجود داشت تا سینماها با حضور پُررنگ مردم مکانی برای ترویج فرهنگ اصیل افغانستانی، تبلیغ دین و منافع ملی میشد اما اکنون که این روند ادامه دارد و اگر هم این چنین ادامه داشته باشد، هیچ سودی برای افغانستان نخواهد داشت.
در سینماهای افغانستان دقیقاً فیلمهای پخش میشود که مبتذلتر از فیلمهای پخش شده در اکثر تلویزیونهاست و این خود تنها عیب این فیلمها نیست، بلکه زمانی که مردم پوسترهای تبلیغاتی فیلمهایی که قرار است در سینماها پخش شود را میبینند از تماشای آن فیلمها نهتنها منصرف میشوند بلکه همانند گذشته سینما مکان مطرود نزد آنها خواهد بود.
با این وجود تفاوت زیادی بین سینماهای افغانستان تا سینماهای سایر کشورها بهویژه کشورهای اسلامی همانند ایران وجود دارد که تأثیرگذاری آن نیز متفاوت است، زیرا زمانی که فیلمهای بومی و ساخته شده در این مکان پخش شود مردم از آن استقبال کرده اما زمانی که فیلمهای مبتذل پخش شود، هیچ فرد سالم، دیندار و با فرهنگ حاضر به تماشای آن نخواهد بود.
سینما؛ مروج فرهنگ، دین منافع ملی و اخلاق اجتماعی
اما راه چاره چیست و چه باید کرد؟ پاسخ به این پرسش مشکلی است که با اجرای چند نکتهای زیر از سوی دولت افغانستان و مسئولان حل خواهد شد.
نخست، پخش فیلمهای که با فرهنگ و دین مردم سر سازگاری ندارد همانند فیلمهای ترکیهای، آمریکایی و سایر کشورهایی که همفرهنگ با افغانستان نیست، متوقف شود، زیرا این اصلیترین مانع حضور مردم در سینماها شده است.
زمانی که این فیلمها پخش نشود به صورت خودکار فیلمهای دیگر جایگزین فیلمهای مبتذل میشود که خود عامل کَشندهای برای مردم خواهد بود.
دوم، پخش فیلمهای افغانستانی میتواند راه بُرونرفت سینماها از وضع بحرانی باشد، زیرا فیلمهای افغانستانی در کنار اینکه کموبیش با فرهنگ اصیل و دین اسلام همسویی دارد، مردم دوستدار تماشای آن هستند که این خود علاوه بر سودرسانی به سینماها، حمایت بزرگی برای شرکتهای فیلمساز این کشور خواهد بود.
سوم، نبود فیلم کافی و کمی تولیدات شرکتهای تولید فیلم افغانستانی بر همگان معلوم است و اگر قرار باشد تا سینماها تنها به فیلمهای افغانی تخصیص یابد، در این صورت مشکلات سینماها بیشتر از پیش خواهد شد، زیرا یا باید پخش فیلمهای خود را کاهش دهد یا اینکه فیلمها را تکراری پخش کنند.
بدون شک، بهترین راه بُرونرفت از این معضل نشر و پخش فیلمهای کشورهایی است که با فرهنگ و دین افغانستان نهتنها که در تقابل قرار ندارد بلکه باید همسو و حتی مشترک باشد.
در این میان بهترین گزینه پخش فیلمهای تولید شده در ایران است، زیرا فرهنگ، دین و حتی اخلاق اجتماعی ایرانیها با افغانستانیها نهتنها نزدیک نیست، بلکه هیچ تفاوتی ندارد.
با عملی شدن این راه سینماهای افغانستان میتواند مأمن و مروج فرهنگ، دین و اخلاق شده که بدون شک از تبلیغات فرهنگهای بیگانه جلوگیری و مردم تحت تأثیر قرار گرفتن دینهای ناحق در امان بوده و اخلاق اجتماعی آنها نیز سالم باشد.
/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *