دلمان بدجوری برای طنین صدای کویتیپور و آهنگران تنگ شده...
: نوجوان که بودم در روزهایی مثل همین روزها که در و دیوار شهر سیاه پوش حماسه کربلاست، طنین صدای کویتی پور و آهنگران همه جا بود و چه حال و هوای روحانی نه تنها به من که همه دوستانم و هم محلی هایم دست می داد...
به گزارش هنرمندان بزرگی که بویژه در دهه اول انقلاب و در دوران جنگ تحمیلی در دل و ذهن مردم بودند و با نوای "کاروان" و "ممد نبودی" آنها آرامش روحی و غلیان دفاع از خاک و ناموس به مردم وارد می شد این روزها دیگر کم کار که هیچ بیکار شده اند.
این هنرمندان که فضای موسیقی آئینی و عاشورایی و مطالبات مخاطبان و عاشورایی ها را بدرستی می شناختند دیگر فعالیتی ندارند و اگر هم دارند در حد مجالس محدود و برای عده ای محدود.
کویتیپورها و صادق آهنگران ها از نسلی آمده اند که خود یا خاطرههایشان را در جبهههای جنگ جا گذاشتهاند، اما سعی دارند سالم زندگی کنند و سالم نفس بکشند. برای پول نخوانند و صدایشان نانآور خانه و کاشانهشان نباشد.
کویتی پور: در دوران دفاع مقدس 6 سال مربی آموزشی بودم
کویتی پور در یکی از گفتگوهای خود با رسانه ها گفته بود: در دوران دفاع مقدس ۶ سال مربی آموزشی بودم و به نیروهای بسیجی آموزش میدادم تا آماده و ورزیده شده و به خط مقدم اعزام شوند.
وی با جوانان ارتباط خوبی برقرار کرده بود و خود وی دراین باره می گوید: در عزاداریها جذب جوانان مهمترین اولویت است و اتفاقا این قشر با کارهای من ارتباط برقرار میکنند. جذب جوانها برایم مهم است. یک بار یکی از نوجوانان مسیحی آمد به دوستانم گفت: من شلوار جین پوشیدهام با لباس تنگ؛ فقط میخواهم با حاجآقا عکس بگیرم. حاج آقا میگذارند؟ دوستم گفته بود: اتفاقا حاج آقا مثل خودتان است و شما را دوست دارد. کمکم آن نوجوان به مراسم عزاداری آقا اباعبدالله آمد و بعد از مدتی مسلمان شد و حالا کسی است که میاندار یکی از هیئتهای بزرگ است.
اما این مداح اهل بیت و حماسه خوان این روزها کمتر در عرصه هنر دیده می شود و آثاری دلنشین چون "غریبانه" وی که با همه نسل ها و طیف های سیاسی ارتباط برقرار کرده بود دیگر مشابهی ندارد و شنیده نمی شود.
امروز تهاجم فرهنگی از زمین و آسمان می ریزد
صادق آهنگران حماسه خوان و مداح حماسه عاشورا که با نوای خوش عشق به اهل بیت و حماسه سازان عاشورا را در دل های پیرو جوان زنده می کرد و اینک کمتر دیده می شود می گوید: فضا و شرایط دوران گذشته را نمیتوان با فضا و شرایط امروز جامعه ایران قیاس کرد. در آن زمان از یک سو یک فضای انقلابی، معنوی و غیر قابل توصیف بر جامعه حاکم بود و از سوی دیگر تهاجم فرهنگی به این شکل و با این حجم وسایل و امکانات ارتباطی از قبیل ماهواره، اینترنت، موبایل و غیره وجود نداشت.
امروز تهاجم فرهنگی از زمین و آسمان بر سر جوانان ما میبارد. امروز جوانانی که پای این انقلاب و آرمانهای شهدا ایستادهاند و در راهپیماییها، مساجد، یادوارههای شهدا و غیره حضور مییابند، کار بسیار بزرگی را انجام میدهند. این جوانان کمتر از مجاهدان دوران دفاع مقدس نیستند.
نیازمند تفکری خلاق و همراه با پشتوانه غنی
به هر روی برای زنده نگهداشتن فرهنگ ایثار و مقاومت ، از خودگذشتگی و مردم دوستی و برای ماندگاری سرودهای حماسی نیازمند تفکری خلاق، همراه با پشتوانه غنی علمی و پژوهشی متولیان این سبک از موسیقی هستیم.
تا زمانی که هنرمندان حماسه خوان و عاشورایی ما که با نسل های مختلف ارتباط خوبی برقرار کرده بودند، خود را به روز نکنند، نمیتوان از ماندگاری و جاودانگی یک اثر حرف زد. در عرصه کنونی که دشمنان با راهاندازی جنگ نرم سعی در هویتزدایی جوانان این مرزوبوم دارند، بیش از گذشته به امثال صادق آهنگران و غلام کویتی پور بها دهیم.