خصوصی سازی آموزش و پرورش حاصل تفکرات وارداتی است

وی افزود: به چند دلیل بررسی ها نشان می‌دهد که در این شیوه کنونی نه مردم و نه مدارس و موسسات غیرانتفاعی زمینه پذیرش این لایحه را ندارند و افراد کاملا جدی که این خدمت را ارائه کنند کم هستند چون خدمت سخت و سنگینی است و افرادی که بخواهند به این مدارس بیایند هنوز اطمینان کامل را ندارند و اگر مدارس دولتی خوبی باشند به جای مدارس غیردولتی بچه هایشان را به آن جا می بردند.

این کارشناس تعلیم و تربیت به مسئله ناکارآمدی لایحه اشاره کرد و گفت: بخش غیردولتی هم وظیفه تربیت انسان را بر عهده دارد اما آیا انسان فقط آن بعد حافظه محوری است و یا ابعاد دیگری هم دارد؟ به نظر می آید بسیاری از این مدارس که به روش بنگاه داری و رقابت های ناسالم کار می کنند دنبال این هستند که بچه ها را برای این موضوع تربیت کنند و از ساحت های دیگر تربیت غافل شده اند یعنی به لایه کاربرد نرسیدند و متاسفانه دانش آموزان ما مهارت و توانایی لازم را ندارند و محتاج پدر و مادر خود هستند.

نوری دیده نشدن صلاحیت های تربیتی موسسان مدارس غیردولتی را از معایب لایحه شمرد و تصریح کرد: یکی از مهم‌ترین مشکلات مدارس غیردولتی این است که نیروهایش باید در مراکز علمی و قابل قبول آموزش دیده باشند یعنی صلاحیت ها را داشته باشند زیرا معلمی شغل ویژه‌ای است و همه آن‌ها که برای این امر آموزش می‌بینند متخصص هستند و باید از این متخصصان استفاده کرد چیزی که در این لایحه چندان محل توجه نبوده است.

مدیر کل سابق دفتر برنامه و بودجه وزارت آموزش و پرورش در خاتمه اظهار کرد: منکر این نیستیم که این لایحه بخشی از بار مالی آموزش و پرورش را کاهش می‌دهد اما تبعات آن را وقتی نگاه می‌کنیم در مقایسه با نیروهایی که در آموزش و پرورش مشغول هستند و نیروهایی موسس این مراکز و تسهیلاتی و امکاناتی که به آن ها داده می‌شود متوجه می‌شویم هزینه‌ها واقعی نیست و مدارس غیردولتی هزینه های خود را غیر حقیقی ارائه می‌کنند و لایحه هم هزینه‌ها را واقع بینانه در نظر نمی‌گیرد لذا فکر می‌کنیم از نظر بودجه‌ای بار آن چنانی برداشته نخواهد شد.