خبرگزاری میزان – بیخانمانی در کانادا معظلی است که عواملی از جمله همهگیری ویروس کرونا و هزینههای بالای مسکن بر آن تاثیر بسیاری گذاشته است.
به گزارش «سیبیسی»، تعدادی از محققان با 120 جوان بیخانمان در اطراف «انتاریو» مصاحبه کردهاند.
تعدادی از این افراد بیخانمان در اطراف شهر «انتاریو» بیخانمانی را تجربه میکنند و نمیدانند با فرا رسیدن فصلهای سرد باید همچنان در چادر زندگی خود را بگذرانند یا موفق خواهند شد تا سرپناهی را برای خود تهیه کنند.
«جورج»، جوان 34 ساله کانادایی که در حاشیه شهر با بیخانمانی دستوپنجه نرم میکند، در این باره میگوید «مسکن یک بحران مطلق است و مطلقا هیچ اقدامی برای حل آن وجود ندارد.»
«ناتاشا پی» یکی از مدیران موسسه حقوق بشری «تاماراک» بر این نکته تاکید میکند که بیخانمانی در شهرهای کانادا دیگر موضوعی پنهان نیست.
«پی» میگوید «ما شاهد ظهور چادرهای بیشتر و بیخانمانهای بیشتر در مناطق روستایی هستیم؛ در گذشته، بیخانمانی بیشتر پنهان بود، به طوری که مردم در ماشین میخوابیدند یا در ساختمانهای بدون گرما یا آب جاری زندگی میکردند.»
وی تاکید کرد «شیوع ویروس کرونا مشکلات از قبل موجود را آشکار و آنها را بدتر کرد، مانند افزایش اجارهبها، اعتیاد، کمبود مسکن متنوع، افزایش تقاضای سلامت روان و موانع حمل و نقلی که جوامع روستایی با آن روبرو هستند.»
«ارین سکولی»، ناظر برنامه بیخانمانها در شهر «هورون»، گفت «به نظر می رسد که اخراجهای زیادی از سوی مالکان روی میدهد و این امر برای افرادی که ممکن است آسیب پذیرتر باشند یا به هر نحوی در معرض خطر باشند، بسیار پیچیده است.»
«کوین فیتزموریس»، مدیر مرکز عدالت اجتماعی و سیاست دانشگاه «لورنشن»، گفت که او و تیمش در حال مصاحبه با 120 جوان بین 13 تا 30 ساله هستند که بیخانمانی را تجربه کردهاند؛ این مصاحبهها بخشی از یک پروژه تحقیقاتی سه ساله به نام ایجاد تغییر است.
او گفت که تحقیقات اندکی بر روی جوانان بی خانمان متمرکز شده است و اطلاعات موجود به جای جلوگیری از بیخانمانی، بر واکنش به بحران متمرکز است.
«موریس» گفت «بسیار مهم است اذعان کنیم که جوانان به ویژه در برابر بیخانمانی آسیبپذیر هستند و به ویژه هنگامی که مراکز مراقبتهای سازمانی را ترک میکنند.»
