لوپز، قهرمانی که برای جاودانگی با فقر و بدن فرسوده جنگید/ مأموریت غیرممکن برای پنجمین طلای المپیک

اسطوره ۴۱ ساله کشتی فرنگی در حالی به پاریس رفت که بسیاری پایان دورانش را قطعی می‌دانستند، اما لوپز با بدنی فرسوده و اراده‌ای آهنین، مأموریت غیرممکن را ممکن کرد و نخستین پنج‌طلایی تاریخ کشتی جهان شد.

قهرمان کوبایی با وجود ۴۱ سال سن، ۳ سال دوری از تشک، اضافه‌وزن ۲۰ کیلوگرمی و زانو‌های فرسوده، در المپیک پاریس ۲۰۲۴ پنجمین مدال طلای خود را گرفت آن‌هم پس از شبی بی‌خواب، دویدن با زانو‌های متورم و جنگیدن با بدن خسته، اما روحی شکست‌ناپذیر بود.

اگر اراده‌ی پولادین «میخاین لوپز» نبود، شاید هرگز به پنجمین طلای المپیکش نمی‌رسید، چیزی که بسیاری از مردم از آن بی‌خبرند.

در سال ۲۰۲۱، این غول نامدار کوبایی با فتح چهارمین طلای المپیک خود در کشتی فرنگی، تاریخ را از نو نوشت و از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد. آن زمان پنج عنوان قهرمانی جهان نیز در کارنامه داشت. بسیاری او را هم‌ردیف اسطوره‌ای، چون «الکساندر کارلین» می‌دانستند، هرچند برخی معتقد بودند هنوز یک پله پایین‌تر از اوست.

اما با نزدیک شدن المپیک پاریس، خبر غافلگیرکننده‌ای منتشر شد: بازگشت لوپز به تشک. تا آن زمان او بیش از سه سال از رقابت‌ها دور مانده بود و در همین فاصله، چهره‌ای تازه در سنگین‌وزن ظهور کرده بود، امین میرزازاده از ایران. با توجه به جوانی، آمادگی بدنی و عنوان قهرمان وقت جهان، بسیاری میرزازاده را بخت نخست قهرمانی می‌دانستند.

چالش بزرگ برای بازگشت از بازنشستگی با ۲۰ کیلو اضافه‌وزن

دشواری کار لوپز تنها در حضور رقیب جوان خلاصه نمی‌شد. او در دوران بازنشستگی وزنش را به ۱۵۰ کیلوگرم رسانده بود، در حالی که برای حضور در المپیک باید زیر ۱۳۰ کیلوگرم می‌بود. یعنی لازم بود بیست کیلو وزن کم کند آن‌هم در ۴۱ سالگی، پس از ۳۱ سال حضور مداوم در سطح حرفه‌ای. فرسودگی عضلات، مفاصل و بدنش غیرقابل انکار بود.

با این حال، لوپز مأموریت غیرممکنش را انجام داد و خود را به فرم مطلوب رساند. در جدول رقابت‌ها، او رودرروی میرزازاده قرار گرفت، حریفی ۱۶ سال جوان‌تر. مبارزه‌ای سخت و فشرده شکل گرفت که در نهایت با پیروزی سخت‌کوشانه‌ی لوپز پایان یافت. او سپس کشتی‌گیر آذربایجانی را شکست داد و راهی فینال شد.

بحران نیمه‌شب پیش از دیدار فینال

فینال‌ها روز بعد برگزار می‌شدند و طبق مقررات، کشتی‌گیران باید پیش از شروع فینال نیز دوباره وزن‌کشی می‌شدند.

شب پیش از نبرد نهایی، لوپز روی ترازو رفت و شوکه شد: سه کیلوگرم اضافه وزن داشت.

او می‌دانست اگر صبح حتی ۱۰۰ گرم بیش از حد مجاز وزن داشته باشد، فوراً از رقابت حذف و مدالش به حریف شکست‌خورده‌ی آذربایجانی تعلق می‌گیرد.

در ساعت ۲:۳۰ نیمه‌شب از هتل خارج شد تا وزن کم کند، اما زانوهایش از التهاب ورم کرده بود. تنها دو گزینه داشت: یا با درد شدید بدود و شانس را زنده نگه دارد، یا در اتاق گرمش بماند و همه‌ی رؤیاهایش را از دست بدهد.

وی بعد‌ها گفت: شب قبل از فینال خودم را وزن کردم و دیدم سه کیلوگرم اضافه دارم. ساعت حدود دو و نیم شب بود. برای دویدن بیرون رفتم، اما زانوهایم ورم کرده بود سال‌ها تمرین آنها را فرسوده کرده بود. باید آخرین توانم را خرج می‌کردم، شاید آخرین تلاش دوران ورزشی‌ام بود.

با وجود درد طاقت‌فرسا، توانست نیمی از وزن اضافی را کم کند. ساعت چهار صبح به هتل بازگشت تا اندکی بخوابد. تنها یک ساعت بعد بیدار شد و دوباره به دویدن ادامه داد. با تلاشی معجزه‌آسا باقی وزن را نیز کاهش داد و موفق شد از مرحله‌ی وزن‌کشی عبور کند.

طلای پنجم، شکوه نهایی یک اسطوره/ کشتی را با پای برهنه آغاز و به پایان رساند

لوپز پس از عبور از وزن‌کشی، در فینال مقابل یسمانی آکوستا با اقتدار کشتی گرفت و پیروز شد.

بدین ترتیب، او به نخستین کشتی‌گیر تاریخ در تمام سبک‌ها تبدیل شد که موفق به کسب پنج مدال طلای المپیک می‌شود، رکوردی بی‌سابقه در تاریخ کشتی جهان.

او پس از پایان مسابقه، کفش‌های کشتی خود را در میانه‌ی تشک گذاشت. خبرنگاری از او درباره‌ی این حرکت پرسید و پاسخ لوپز یکی از زیباترین جملات تاریخ ورزش بود: من کشتی را پابرهنه آغاز کردم، آن زمان کفش نداشتم. پس چرا نباید پابرهنه از آن خداحافظی کنم؟

بدنی فرسوده، زانو‌هایی متورم، سنی فراتر از اوج و شب‌هایی بی‌خواب نتوانستند این قهرمان را متوقف کنند.

میخاین لوپز، مردی که از فقر تا جاودانگی جنگید، حالا در تاریخ کشتی به‌عنوان نماد اراده‌ی انسانی ماندگار شده است.

انتهای پیام/