آتش‌بس غزه؛ نقش رسانه‌های بین‌المللی برای ثبت جنایت‌های رژیم صهیونیستی

کارشناسان و نهاد‌های حقوق بشری ضمن تاکید بر لزوم ورود خبرنگاران و محققان بین‌المللی به نوار غزه برای مستندسازی جنایت‌های رژیم صهیونیستی، تاکید می‌کنند که عاملان این جنایت‌ها باید به دست عدالت سپرده شوند.

خبرگزاری میزان -

کارشناسان و نهاد‌های حقوق بشری می‌گویند که رسانه‌های بین‌المللی، کمیسیون‌های حقیقت‌یاب، گزارشگران ویژه سازمان ملل، بازرسان دیوان کیفری بین‌المللی و همه تیم‌های فنی متخصص باید دسترسی نامحدود به غزه داشته باشند. این امر لازم است تا نسل‌کشی مرتکب شده توسط رژیم صهیونیستی را مستندسازی شده و پاسخگویی مسئولان آن تضمین شود و از این طریق عدالت اجرا شود.

آتش‌بس بین رژیم صهیونیستی و مقاومت فلسطین که از ظهر ۱۰ اکتبر ۲۰۲۵ (۱۸ مهر) به اجرا درآمد، به احترام کامل به قوانین بین‌المللی، توقف نسل‌کشی علیه فلسطینیان در غزه و گام‌های مشخص برای رسیدگی به علل ریشه‌ای رنج آنها بستگی دارد. مهم‌ترین این موارد، پایان دادن به اشغال توسط رژیم صهیونیستی، لغو کامل محاصره غزه، برچیدن سیستم آپارتاید تحمیل شده بر فلسطینیان و تضمین حق تعیین سرنوشت آنهاست.

دیده‌بان حقوق بشر اروپا-مدیترانه (یورو-مد مانیتور) گزارش کرد: نیاز فوری به باز کردن غزه به روی خبرنگاران و تیم‌های رسانه‌ای بین‌المللی برای دسترسی میدانی نامحدود جهت پوشش فاجعه انسانی به جا مانده از این نسل‌کشی وجود دارد. اسرائیل با هدف قرار دادن رسانه‌های فلسطینی، کشتن دست‌کم ۲۵۴ خبرنگار، نابودی بیشتر موسسه‌های رسانه‌ای و ادامه ممانعت از ورود خبرنگاران بین‌المللی به این منطقه، به‌طور نظام‌مند در پی پاک کردن حقیقت بوده است.

این نهاد حقوق بشری از رسانه‌های بین‌المللی خواست که فورا تیم‌های خود را به غزه اعزام کنند تا میزان تخریب، میزان رنج غیرنظامیان و رعایت آتش‌بس را مستند کنند. به گفته این نهاد، پوشش تحولات غزه صرفا یک ماموریت حرفه‌ای نیست، بلکه یک وظیفه اخلاقی و بشردوستانه در قبال قربانیان یکی از وحشیانه‌ترین جنایت‌های دوران مدرن است.

کارشناسان می‌گویند که هرگونه محدودیت در آزادی رسانه‌ها یا عدم اجازه ورود به رسانه‌ها و سازوکار‌های تحقیقات بین‌المللی، تلاش‌ها برای پنهان کردن حقایق و عدم ارائه شواهد به عموم مردم جهان را تداوم می‌بخشد و مانع از مستندسازی مستقل نسل‌کشی و تخریب گسترده غیرنظامیان و زیرساخت‌ها می‌شود.

همچنین باید دسترسی فوری و بدون قیدوشرط به تیم‌های تحقیقات پزشکی قانونی و جنایی، با تجهیزات لازم، برای کمک به بازیابی اجساد قربانیان از زیر آوار و مناطق حمله نظامی رژیم صهیونیستی، شناسایی هویت آنها و روشن شدن سرنوشت افراد مفقود شده، اعطا شود. دسترسی سریع میدانی برای کارشناسان برای حفظ حقیقت و تضمین عدالت برای قربانیان و خانواده‌های آنها ضروری است.

بازدید‌های میدانی اولیه پس از آتش‌بس، تعداد زیادی از اجساد فلسطینی‌هایی را که در اثر بمباران رژیم صهیونیستی به شهادت رسیده بودند، نشان داد که بسیاری از آنها پس از مدت‌ها گیر افتادن در زیر آوار یا در مناطق جنگی سابق، تجزیه شده بودند. تیم‌های داوطلب نجات و دفاع مدنی ۱۳۵ جسد را که به‌طور عمده از استان غزه بودند، بازیابی کردند، درحالی که بسیاری دیگر به دلیل تخریب گسترده و فقدان تجهیزات لازم، همچنان مدفون هستند.

بازرسان کمیته‌های تحقیق مستقل سازمان ملل، دیوان کیفری بین‌المللی، گزارشگران ویژه سازمان ملل و سایر سازوکار‌های بین‌المللی باید برای اجازه به غزه را داشته باشند تا جنایت‌ها را بررسی کنند، شواهد پزشکی قانونی را جمع‌آوری و حفظ کنند و پاسخگویی در مورد تخلفات جدی، به ویژه نسل‌کشی را تضمین کنند.

کارشناسان می‌گویند که جمعیت غزه به چیزی بسیار فراتر از آتش‌بس نیاز دارند. آنها خواستار پایان کامل نسل‌کشی و تخریب و چاره‌جویی اساسی برای ریشه‌های آن از طریق لغو کامل محاصره، حرکت آزاد و ارائه کمک‌های امدادی و بازسازی با مدیریت خود فلسطینی‌ها، مبتنی بر کرامت و حق زندگی هستند.

هرگونه آتش‌بس یا توافقی باید استاندارد‌های حقوق بشر را رعایت کند و کمک‌های بشردوستانه را به ملاحظات سیاسی مشروط نکند. چنین کمکی یک حق محافظت‌شده تحت قوانین بین‌المللی بشردوستانه است که قابل چانه‌زنی یا محدودیت نیست.

همه توافق‌نامه‌ها باید توقف کامل درگیری‌ها، رفع همه محدودیت‌های جابه‌جایی مواد غذایی، دارو، سوخت و مصالح ساختمانی و احیای خدمات ضروری غیرنظامی پس از سال‌ها تخریب نظام‌مند را تضمین کنند. در این راستا، تضمین خروج فوری و کامل نیرو‌های اشغالگر رژیم صهیونیستی از غزه و بازسازی سریع زیرساخت‌های حیاتی، از جمله بهداشت، آموزش و خدمات عمومی، از اهمیت اساسی برخوردار است.

تلاش‌های رژیم صهیونیستی برای اعمال مناطق به‌اصطلاح امنیتی دائمی یا مناطق حائل در غزه باید قاطعانه رد شود، زیرا این اقدام‌ها به‌دنبال تغییر ترکیب جمعیتی و جغرافیایی نوار غزه، الحاق زمین‌های حاصلخیز به بهانه‌های امنیتی دروغین، تثبیت جداسازی و تبدیل غزه به زاغه‌نشین‌های منزوی است که امنیت غذایی و حق زندگی فلسطینیان را تهدید می‌کند.

هرگونه ترتیبات سیاسی یا امنیتی که نظارت یا حاکمیت خارجی بر غزه را تحمیل کند، حق فلسطینیان برای خودمختاری را تضعیف می‌کند و امتداد سلطه رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود. چنین اقدام‌هایی وحدت، تمامیت ارضی و وضعیت قانونی غزه را تهدید می‌کند.

نادیده‌گرفتن حقوق بشر یا اشغال مداوم در هر ابتکار سیاسی، مصونیت از مجازات را تداوم می‌بخشد و رژیم صهیونیستی را قادر می‌سازد تا بدون پاسخگویی، به‌طور مداوم مرتکب جنایت‌ها شود. نظارت دقیق بر اقدام‌های رژیم صهیونیستی در غزه برای جلوگیری از تکرار نسل‌کشی حیاتی است. جلوگیری از نسل‌کشی یک انتخاب سیاسی یا موضوع قابل مذاکره نیست، بلکه یک وظیفه قانونی و اخلاقی مطلق است که نیاز به اقدام قاطع بین‌المللی دارد.

تحمل نقض‌های جدی یا رضایت به وعده‌های موقت یا مشروط، عملا ایجاد مجدد شرایطی را که نسل‌کشی و رنج طولانی‌مدت غیرنظامیان را ممکن ساخته است، مشروعیت می‌بخشد. جامعه بین‌المللی باید سازوکار‌های پاسخگویی را فعال کند، عاملان را مجازات کند، جبران خسارت و غرامت کامل را تضمین کند، از کرامت قربانیان حمایت کند و اصل عدم مصونیت از مجازات را اجرا کند.

انتهای پیام/