اجرای الگوی گرسنگی غرب؛ جنایت تاریخی مصون از مجازات برای تسریع نسل‌کشی در غزه

سلاح‌سازی گرسنگی در غزه به‌عنوان یکی از روش‌های رژیم صهیونیستی برای پیشبرد استراتژی نسل‌کشی در این منطقه تحت محاصره، آمار‌های هولناکی را رقم می‌زند.

به‌عنوان جدیدترین آمار، دفتر حقوق بشر سازمان ملل به‌تازگی اعلام کرد که از ۲۷ ماه مه (۶ خرداد) تا ۱۳ آگوست (۲۲ مرداد) حدود هزار و ۸۰۰ نفر در غزه در صف غذا یا در تلاش برای یافتن آن جان خود را از دست داده‌اند؛ این رقم نسبت به آمار قبلی در آغاز ماه آگوست (۱۰ مرداد) یعنی هزار و ۳۷۳ نفر، افزایش قابل توجهی را نشان می‌دهد.

۹۹۴ نفر از این افراد در مجاورت مراکز توزیع غذا به‌اصطلاح بنیاد بشردوستانه غزه GHF و ۷۶۶ نفر در امتداد مسیر‌های کاروان‌های کمک‌رسانی به شهادت رسیدند؛ براساس این گزارش، این افراد جان خود را بر اثر تیراندازی نظامیان یا نیرو‌های صهیونیست در نزدیکی مکان‌های امدادرسانی یا مسیر‌های کاروان‌های حامل کمک‌های بشردوستانه از دست داده‌اند.

گرسنگی اجباری؛ روش مورد استفاده غرب برای تثبیت سلطه

غرب در همه قرن‌ها و در همه قاره‌ها همواره از گرسنگی به‌عنوان ابزاری برای تثبیت سلطه استفاده کرده است.

محروم کردن مردم از غذا و آب در دنیای تحت سلطه غرب، همواره سلاحی سیاسی و سرمایه‌داری برای امپریالیسم و استعمار بوده است؛ غارت نیمکره غربی توسط اروپای غربی نه فقط پایه و اساس سرمایه‌داری و تلاش بی‌پایان برای سود در سراسر جهان را تشکیل داد، بلکه استفاده از قحطی، سوءتغذیه و محرومیت را به‌عنوان ابزاری برای کنترل و استثمار مردم تحت سلطه تثبیت کرد.

آمار‌های قابل توجهی در این رابطه وجود دارد؛ از قرن شانزدهم تا نوزدهم، تجارت برده در آن سوی اقیانوس اطلس، فقط بین سال‌های ۱۴۹۲ تا ۱۶۰۰ به جان باختن ۵۶ میلیون نفر از بومیان منجر شد و میانگین طول عمر اکثر ۱۲ میلیون آفریقایی که از وحشت عبور از اقیانوس اطلس جان سالم به در بردند و به نیمکره غربی رسیدند، ۷سال بود.

با وجود همه ادعا‌های بلندپروازانه غرب در مورد گسترش آزادی، رفاه و پیشرفت، جهان همچنان از بی‌ثباتی مزمن و گرسنگی گسترده آسیب دیده است؛ آمریکا در ماه گذشته به‌عنوان بخشی از کاهش کمک‌های غذایی و پزشکی بین‌المللی خود، ۵۰۰ تن کمک غذایی اضطراری را در امارات نابود کرد؛ ضمن اینکه واشنگتن بیش از ۶۰ هزار تن کمک غذایی اضطراری را در انبار‌های سراسر جهان مسدود کرده است.

در عین حال، رژیم صهیونیستی با حمایت آمریکا و اتحادیه اروپا به طور نظام‌مند نزدیک به ۲ میلیون فلسطینی باقی مانده در غزه محاصره‌شده را گرسنه نگه داشته است، که بخشی از تقریبا ۳۲۰ میلیون نفری در سراسر جهان هستند که دچار سوءتغذیه هستند یا در معرض خطر مرگ از گرسنگی در سال ۲۰۲۵ قرار دارند.

این بخشی از یک الگوی بسیار بزرگ‌تر از احتکار و گرسنگی است که ریشه در هنجار‌های غربی درباره سرمایه‌داری و استعمار شهرک‌نشینان دارد، جنایتی علیه بشریت که به‌ندرت با پیامد‌های بین‌المللی معناداری رو‌به‌رو می‌شود.

این یک جنایت منحصر‌به‌فرد نیست: ظهور غرب و آمریکا براساس احتکار گسترده منابع غذایی برای سود و استفاده عمدی از گرسنگی برای ترساندن کسانی که از قبل تحت ستم زندگی می‌کردند، بنا شده است.

در موضوع غزه، غربی‌ها و متحدانشان همگی خود را به نسل‌کشی متعهد کرده‌اند و غذا‌های مورد نیاز مردم این منطقه را کیلومتر‌ها دورتر احتکار و مسدود کرده‌اند.

نظرسنجی مرکز خانواده ویتر‌بی برای افکار عمومی و تحقیقات سیاست‌گذاری در اراضی اشغالی نشان می‌دهد که ۷۹ درصد از صهیونیست‌های ساکن اراضی اشغالی از گزارش‌های قحطی و رنج در میان جمعیت فلسطینی در غزه «چندان نگران» یا «اصلا نگران» نیستند.

تله‌های مرگ، نه مکان‌های امدادرسانی

سازمان دفاع مدنی غزه اعلام کرد که روز جمعه، ۲۳ مرداد ۱۴۰۴ دست‌کم ۳۸ نفر ازجمله ۱۲ نفر در صف دریافت کمک‌های بشردوستانه بر اثر تیراندازی نظامیان صهیونیست به شهادت رسیدند.

در حالی که رژیم صهیونیستی از تصویب طرح‌های جدید برای انجام حمله زمینی به غزه خبر داده‌اند، کارشناسان هشدار می‌دهند که اجرای این طرح‌ها نه فقط شهر غزه بلکه اردوگاه‌های آوارگان مجاور (که برخی از آن‌ها از پرجمعیت‌ترین مناطق این باریکه هستند) هدف قرار می‌دهد.

اعلام این خبر انتقاد‌های بین‌المللی متعددی را درپی داشته است؛ معترضان و منتقدان به این طرح‌ها، تاکید دارند که چنین اقدام‌هایی برنامه رژیم صهیونیستی برای گسترش جنایت نسل‌کشی است.

سازمان ملل خواستار توقف حمله به کارکنان امنیتی شد

دفتر حقوق بشر سازمان ملل در سرزمین‌های اشغالی فلسطین از ارتش رژیم صهیونیستی خواست که بلافاصله همه حمله‌ها علیه فلسطینی‌هایی را که سعی در تامین امنیت کاروان‌های بشردوستانه و دیگر تدارکات و مسیر‌های آن‌ها دارند، متوقف کرده و به تعهد‌های خود تحت قوانین بین‌المللی برای تسهیل و محافظت از تحویل کمک‌های بشردوستانه و دیگر مایحتاج زندگی به داخل و داخل غزه عمل کند.

چنین حمله‌هایی به‌طور قابل توجهی در گسترش گرسنگی در غزه نقش داشته است.

سازمان ملل اعلام کرد که از ابتدای ماه آگوست (۱۰ مرداد) ۱۱ حادثه مربوط به کارکنان امنیتی محافظت‌کننده از کاروان‌های کمک رسانی در شمال و مرکز غزه را ثبت کرده است.

براساس این گزارش، حادثه‌های یادشده به شهادت دست‌کم ۴۶ فلسطینی، عمدتا کسانی که امنیت کاروان‌های بشردوستانه و تدارکات را تامین می‌کردند، به همراه برخی از کسانی که به دنبال کمک بودند و مجروح شدن بسیاری دیگر منجر شد.

جدیدترین حادثه از این دست در ۱۳ آگوست (۲۲ مرداد) رخ داد، زمانی که طبق گزارش‌ها، حمله‌های هوایی رژیم صهیونیستی در شمال غزه دست‌کم ۱۲ فلسطینی را به شهادت رسانده و دست‌کم ۱۸ نفر دیگر را مجروح کرد. 
چند ساعت بعد، دیگر حمله هوایی رژیم صهیونیستی به کارکنان امنیتی در شمال غزه به شهادت دست‌کم ۶ نفر منجر شد.

این حمله‌ها بخشی از یک الگوی تکرارشونده است که نشان می‌دهد ارتش رژیم صهیونیستی عامدانه مردم غزه را که در تامین مایحتاج زندگی مشارکت دارند، هدف قرار می‌دهد؛ این حمله از الگوی مشابهی از حمله‌ها به نیرو‌های نظم دهنده غیرنظامی پیروی می‌کند.

براساس گزارش سازمان ملل از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲)، ده‌ها مورد از حمله ارتش رژیم صهیونیستی به غیرنظامیان مشارکت‌کننده در نظم در اطراف کاروان‌های تدارکاتی غزه ثبت شده است.

این در حالی است که براساس قوانین بین‌المللی، کارکنان غیرنظامی امنیتی و نظم‌دهنده از حمله در امان هستند؛ رژیم صهیونیستی به‌عنوان بازیگر اشغالگر، طبق قوانین بین‌المللی بشردوستانه موظف است امنیت و سلامت جمعیت در سرزمین اشغالی فلسطین را تضمین کند و حمله‌های یادشده این مسئولیت را نقض می‌کند.

فقط غذا غزه را نجات نمی‌دهد

رژیم صهیونیستی از زمان آغاز حمله به غزه در اکتبر ۲۰۲۳ (مهر ۱۴۰۲) گرسنگی را به مردم غزه تحمیل کرده است؛ این کارزار جنایت‌کارانه از مارس ۲۰۲۵ یعنی زمانی که اشغالگران صهیونیست محدودیت‌های سخت‌تری را بر کمک‌های ناچیز مجاز به غزه اعمال کردند، به‌شدت تشدید شد.

از آن زمان تاکنون صد‌ها مرد، زن و کودک بر اثر سوء تغذیه شدید جان خود را از دست داده‌اند؛ پزشکان و خبرنگاران برای انجام وظیفه‌های خود بسیار ضعیف شده‌اند؛ جمعیت غزه اکنون برای دستیابی به غذا ناچار هستند جان خود را در مراکز GHF به خطر بیندازند.

آنچه اغلب نادیده در این بحران گرفته می‌شود این است که بهبودی از گرسنگی می‌تواند به همان اندازه ویران‌گر باشد؛ این شرایط اکنون به‌عنوان سندرم تغذیه مجدد شناخته می‌شود و تغییر متابولیکی خطرناک و سریع از حالت کاتابولیک به حالت آنابولیک را توصیف می‌کند.

در صورت عدم درمان، این تغییر‌ها می‌تواند آسیب فاجعه‌باری به قلب، ریه‌ها، اعصاب و خون وارد کند و منجر به آریتمی، نارسایی تنفسی و مرگ شود.

تاکید بر این نکته مهم است که سندرم تغذیه مجدد صرفا کالری خیلی زیاد و خیلی سریع نیست، بلکه یک شوک متابولیک است؛ کنترل غذا خوردن به تنهایی کافی نیست و بیماران نیاز به درمان دقیق و برنامه‌ریزی شده دارند که با مکمل‌های الکترولیت و ویتامین قبل از شروع تغذیه شروع می‌شود؛ یک تیم ماهر و چند رشته‌ای و آزمایش‌های آزمایشگاهی معمول برای اطمینان از پیشرفت ایمن بهبودی ضروری است.

در زمینه نسل‌کشی در غزه، تصور چنین مراقبتی دلخراش است؛ زیرساخت‌های پزشکی آنجا از هم پاشیده است؛ پزشکان فقط موارد فوری را درمان می‌کنند؛ دارو‌های بیهوشی تقریبا تمام شده‌اند؛ دست و پای کودکان در حالی که کاملا به هوش هستند و درد می‌کشند، قطع می‌شود.

این سیستمی نیست که از راه دور قادر به توانبخشی ۲ میلیون نفر گرسنه باشد؛ رژیم صهیونیستی با اعمال محاصره بر تجهیزات پزشکی و هدف قرار دادن کارکنان بهداشت، آمبولانس‌ها و بیمارستان‌ها، این امر را تضمین می‌کند.

انتهای پیام/