سهم بالای مردان بومی از آمار قربانیان قتل در کانادا
بررسی‌ها نشان دهنده رشد سهم مردان و پسران بومی از قربانیان قتل در کانادا در سال‌های اخیر است.
خبرگزاری میزان – اگرچه موضوع زنان و دختران بومی مفقود شده و به قتل رسیده در کانادا از موضوعاتیست که با وجود تکرار از سوی دولت کانادا مغفول مانده، موضوع سهم قابل توجه مردان و پسران بومی از قربانیان قتل در این کشور حتی چندان مورد توجه عمومی و رسانه ای قرار نمی‌گیرد.
به گزارش «استار»، در سال 2020، سهم بومیان کانادا از آمار قتل در سراسر این کشور رقم 201 نفر بود که 81 درصدشان مرد بودند.
یک مرد بومی در کانادا در مقایسه با یک زن بومی تقریبا چهار برابر بیشتر و در مقایسه با یک مرد غیر بومی هفت برابر بیشتر در معرض خطر قربانی قتل شدن قرار دارد.
تعداد مردان بومی قربانی قتل در کانادا طی سال‌های گذشته رشد قابل ملاحظه ای داشته و در سال 2020 به بالاترین حد خود از سال 2014 رسید.
از سال 2014 تا 2019، احتمال مرگ مردان و پسران بومی در کانادا در اثر قتل سه برابر بیشتر از زنان بومی بوده است؛ با وجود این موضوع کشته شدن این افراد به ندرت مورد توجه و همدردی رسانه‌ها و مردم قرار می‌گیرند.
بومیان در کانادا در مجموع پنج درصد جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند اما سهم این افراد از قربانیان قتل معادل 25 درصد است.
اسفبار این که با وجود آغاز تحقیقات فدرال در مورد علل ریشه ای خشونت سیستماتیک علیه زنان و دختران بومی در سال 2018، موضوع مردان و پسران بومی مفقود شده و به قتل رسیده به اندازه موضوع دختران و زنان بومی مفقود شده و به قتل رسیده مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
کارشناسان می‌گویند که اگرچه تفاوت‌های جدی در مورد نحوه تجربه خشونت توسط مردان و زنان بومی در کانادا وجود دارد، اما علت وقوع این خشونت یکسان است.
آن‌ها از استعمار به عنوان علت اصلی خشونت علیه بومیان در کانادا یاد می‌کنند که سبب اختلال در عملکرد خانواده، سوءمصرف مواد مخدر، تبعیض و فقر شده است.
یک دانشجوی جرم شناسی دانشگاه «سایمون فریزر» پس از انجام یک بررسی گسترده درباره مردان و پسران بومی گفت: یافته غالب من این بود که مردان بومی به طور کلی قربانیانی هستند که به همراه جوامع بومی و والدینشان مقصر خوانده می‌شوند؛ مقالات موجود در مورد مردان بومی ناپدید یا کشته شده، اغلب بر این موضوع تمرکز می‌کنند که آیا آن‌ها مرتکب جنایات شده‌اند، مواد مخدر مصرف کرده‌اند، یا در زمان مرگ خود بی خانمانی یا بحران سلامت روانی را تجربه کرده‌اند.
وی افزود: آن‌ها از این عوامل استفاده می‌کنند تا قربانیان را برای خشونتی که متحمل شده اند، سرزنش کنند؛ در واقع مردان بومی به اندازه دیگر گروه‌های جمعیتی مورد توجه رسانه‌ها قرار نمی‌گیرند.
یک کارشناس خدمات کودک و خانواده در استان «مانیتوبا» کانادا می‌گوید: دلیل این‌که مردان و پسران بومی در کانادا از نرخ بالاتر خشونت رنج می‌برند، همان دلیلی است که سبب می‌شود مردم بومی در این کشور بالاترین میزان خودکشی، اختلال مصرف مواد، دلهره و حبس را تجربه کنند؛ این موضوع مستقیما با آسیب‌های بین نسلی ایجاد شده توسط استعمار و سیستم مدارس شبانه روزی منجر به از هم پاشیده شدن خانواده‌های بومی از طریق جداسازی اجباری کودکان از والدینشان بازمی‌گردد.
وی در ادامه اظهار کرد: این امر در حضور بیش از حد کودکان بومی در بخش مراقبت‌های دولتی و همچنین نرخ نامتناسب زندانی شدن مردان و زنان بومی تداوم دارد.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
