چراغ سبز اروپا به احداث زندان‌های سری در لیبی برای شکنجه مهاجران
بحران مهاجرت ۲۰۲۱ در مرز‌های اروپا، ابعاد گسترده سیستم مهاجرتی غیرانسانی قاره اروپا را آشکار کرد.
– سیل مهاجران به سمت مرز‌های اتحادیه اروپا، قاره سبز را با بحران مهاجرتی جدی مواجه کرده که بدتر از بحران مهاجرتی ۲۰۱۵ است.
گذشته از خشونت‌های مرگبار علیه مهاجران در مرز‌های اروپایی در چند ماه گذشته، سیستم مهاجرتی در سایه اروپا، مهاجران را از سال‌ها پیش پس از دستگیری در سواحل خود به بازداشتگاه‌های بی رحمانه تحت کنترل شبه نظامیان در کشور‌های مختلف منتقل می‌کرد.
به گزارش «نیویورکر»، سیستم مهاجرتی در سایه اروپا از شش سال پیش و پس از مواجهه قاره سبز با هزینه‌های مالی و سیاسی مهاجران ایجاد شد.
یکی از زیرمجموعه‌های زندان‌های مخفی مهاجرتی اروپا، زندان «المبانی» است.
اروپا با آموزش یک گارد ساحلی مرتبط با شبه نظامیان لیبی، مهاجران را در دریای مدیترانه دستگیر و به «المبانی» منتقل می‌کنند.
زندان مخفی اروپا در لیبی با تابلوی «اداره مبارزه با مهاجرت غیرقانونی»، محل نگهداری مهاجرانی است که در سواحل اروپایی دستگیر شده اند.
دلیل استقرار بازداشتگاه‌های مخفی اروپا در لیبی این است که طبق قوانین لیبی، خارجی‌های غیرمجاز را می‌توان برای مدت نامحدودی بازداشت و با کار اجباری مجازات کرد.
اروپا مدتهاست که لیبی را برای کمک به مهار بحران مهاجرت از آفریقا تحت فشار قرار داده است.
این مرکز در حومه «طرابلس»، در ژانویه ۲۰۲۱، در انبار سیمان افتتاح شد و توسط مردان مسلحی اداره می‌شود که خود را آژانس امنیت عمومی لیبی می‌نامند.
حدود هزار و ۵۰۰ مهاجر در ۸ سلول در «المبانی» نگهداری می‌شوند؛ به ازای هر ۱۰۰ نفر تنها یک سرویس بهداشتی در این بازداشتگاه وجود داردغ ظرف‌های مشترک غذا، جای اندک برای خوابیدن (یک متر مربع برای هر سه نفر)، نبود تهویه هوا، ... از ویژگی‌های ساختمانی این مرکز است.
ضمن این که مهاجران در این بازداشتگاه در صورت سرپیچی از دستورات نگهبانان زندان یا حتی بی دلیل، با بیل، شلنگ، کابل و چوب هدف ضرب و شتم قرار می‌گیرند.
نگهبانان به مهاجران پیشنهاد می‌دهند با پرداخت ۵۰۰ دلار، آزادی خود را بخرند و برای این هدف تلفن خود را در اختیار مهاجران قرار می‌دهند؛ اما خانواده‌های مهاجران غالبا قدرت پرداخت این پول را ندارند.
مهاجرانی که در این مرکز نگهداری می‌شوند، عموما ارتباطی با جهان بیرون ندارند و غالبا کسی آن سوی دیوار‌های «المبانی» از وضعیت این مهاجران خبر ندارد.
مهاجران بازداشت شده به شکلی نامحدود در شبکه‌ای از زندان‌های سودآور برای شبه نظامیان نگهداری می‌شوند.
در مجموع تا ماه سپتامبر، حدود ۶ هزار مهاجر در بازداشتگاه‌های مخفی اروپا در لیبی نگهداری می‌شدند.
این رقم معادل نصف یا یک سوم مهاجران بازداشتی است؛ زیرا بقیه آن‌ها ناپدید شده، در هنگام فرار کشته شده یا فروخته شده اند.
آژانس‌های کمک رسانی بین المللی مجموعه‌ای از سوءرفتار‌ها و سوءاستفاده‌ها از مهاجران در این زندان‌های مخفی را ثبت کرده اند که عبارتند از: شکنجه با شوک الکتریکی، تجاوز نگهابانان به کودکان، اخاذی از خانواده مهاجران، فروش زنان و مردان برای کار اجباری، سرقت اموال و دارایی‌های مهاجران، شیوع گسترده بیماری‌های همه گیر مانند سل و کرونا.
وزیر دادگستری لیبی در سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ گفته که «اتحادیه اروپا از من خواست با ایجاد جهنمی در لیبی، مردم را از فکر مهاجرت به اروپا بازدارم.»
بحران مهاجرت اروپا از سمت آفریقا از سال ۲۰۱۰ آغاز شد.
مردم آفریقا برای فرار از خشونت، فقر و تاثیرات اقلیمی به سمت اروپا حرکت کردند.
بانک جهانی پیش‌بینی می‌کند که در پنجاه سال آینده، خشکسالی، کمبود محصولات، بالا آمدن آب دریا و بیابان‌زایی، ۱۵۰ میلیون نفر دیگر را عمدتاً از جنوب آفریقا آواره خواهد کرد و مهاجرت به اروپا و مناطق دیگر را تسریع خواهد کرد.
تنها در سال ۲۰۱۵، یک میلیون نفر از خاورمیانه و آفریقا از مسیر مهاجرتی لیبی به ایتالیا، به اروپا مهاجرت کردند.
تصاویر ماهواره‌ای از لیبی نشان می‌دهند که یک زندان مخفی مهاجران در نزدیکی سفارت ایتالیا در طرابلس وجود دارد.
زندان مخفی دیگری نیز در نزدیکی یک پایگاه نظامی در حومه شرقی طرابلس وجود دارد.
زندانیان در زندان مذکور مجبور به انجام کار‌هایی مانند تمیز کردن اسلحه، تخلیه محموله‌های نظامی، ... هستند.
تعهد اروپا به برنامه‌های ضد مهاجرتی در لیبی ثابت مانده و لیبی از ماه می گذشته، با حمایت اتحادیه اروپا، دستکم ۳.۹ میلیون دلار برای گارد ساحلی هزینه کرده است.
کمیسیون اروپا اخیرا متعهد شده که گارد ساحلی یک «مرکز هماهنگی نجات دریایی» جدید و بهبود یافته بسازد و سه کشتی دیگر را برای آن بخرد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
