کودکان بدون همراه؛ قربانی بازنگری انگلیس در قوانین پناهندگی

شبانه محمود، وزیر کشور انگلیس از برنامه‌هایی برای بزرگ‌ترین بازنگری سیستم پناهندگی این کشور در دهه‌های اخیر خبر داده است.

برخی از شدیدترین انتقاد‌ها به این پیشنهاد‌ها از طرف لرد آلف دابز، عضو حزب کارگر و کودک پناهنده سابق که در سال ۱۹۳۹ با انتقال کودکان از پراگ به انگلیس آمد، مطرح شده است.

او گفته است که وزیر کشور انگلیس به دنبال استفاده از کودکان به‌عنوان سلاح است.

تاریخ طولانی تبدیل شدن کودکان پناهنده به سنگ محک‌های اخلاقی در بحث‌های مربوط به پناهندگی وجود دارد؛ به‌عنوان مثال، عکس‌های جسد آلان کردی، کودک نوپای سوریه‌ای، در جریان بحران پناهندگان سال ۲۰۱۵، انگیزه‌ای برای ابراز همدردی بی‌سابقه در میان رسانه‌ها، مردم و سیاستمداران این کشور بود.

در سالی که به ژوئن ۲۰۲۵ منتهی شد، بیش از ۸۸۷ هزار درخواست پناهندگی در انگلیس مربوط به بیش از ۱۱۱ هزار نفر نفر وجود داشت.

از این تعداد، بیش از ۱۵ هزار نفر تحت تکفل کودک بودند (کودکانی که در درخواست پناهندگی والدین گنجانده شده‌اند).

سایر کودکان پس از دریافت وضعیت پناهندگی از طرف والدینشان، از طریق ویزای اتحاد خانوادگی وارد می‌شوند.

در سال ۲۰۲۴، حدود ۱۱ هزار ویزای الحاق به خانواده در انگلیس به کودکان زیر ۱۸ سال اعطا شد؛ با این حال، در سپتامبر ۲۰۲۵، در مواجهه با افزایش نارضایتی عمومی از سیستم پناهندگی، دولت این کشور درخواست‌های جدید برای الحاق به خانواده از سوی پناهندگان را متوقف کرد.

طبق برنامه‌های جدید، پناهندگان مجاز به درخواست الحاق به خانواده نخواهند بود، مگر اینکه بتوانند ویزای خود را به ویزای کار یا تحصیل تبدیل کنند.

انگلیس در حال حاضر وظیفه قانونی دارد به پناهجویانی که در غیر این صورت بی‌بضاعت خواهند بود، محل اقامت ارائه دهد؛ دولت استدلال می‌کند که این امر افراد را به سفر‌های خطرناک در کانال مانش، از جمله با نوزادان و کودکان، تشویق می‌کند.

استیو رید، وزیر کار انگلیس ادعا کرده است که سیستم جدید چنین مشوق‌هایی را حذف کرده و جان انسان‌ها را نجات می‌دهد.

 این یک توجیه آشنا برای سیاست‌های محدودکننده پناهندگی است که در آن سیاستمداران استدلال می‌کنند حذف حمایت یا اعمال اقدام‌های تنبیهی، رنج را کاهش می‌دهد یا از رنج‌های آینده جلوگیری می‌کند.

وزارت کشور انگلیس می‌گوید که سیستم فعلی به افراد اجازه می‌دهد از این واقعیت که فرزند داشته‌اند و ریشه دوانده‌اند، برای جلوگیری از اخراج سوءاستفاده کنند.

• بیشتر بخوانید:
• اعمال فرهنگ خشونت زندان‌های انگلیس در بازداشتگاه‌های مهاجرتی
• تغییر‌های سیاست مهاجرتی انگلیس؛ گامی برای محروم‌کردن خودسرانه پناهجویان

در حال حاضر، خانواده‌های بی‌بضاعت دارای فرزند که درخواست پناهندگی‌شان رد شده و حقوق تجدیدنظر خود را به پایان رسانده‌اند، می‌توانند همچنان محل اقامت و حمایت مالی اولیه را دریافت کنند.

طبق طرح‌های جدید، وزارت کشور انگلیس به دنبال حذف حمایت مالی از خانواده‌هایی است که درخواست پناهندگی‌شان رد شده است، حتی اگر فرزند داشته باشند.

به نظر می‌رسد مهم‌ترین تغییر در رویکرد دولت انگلیس به اخراج‌ها باشد؛ در حال حاضر، خانواده‌ها برای اخراج در اولویت دولت قرار ندارند.

در این پیشنهاد‌ها آمده است: تردید ما در مورد بازگشت خانواده‌ها، انگیزه‌های نادرستی ایجاد می‌کند. برای برخی، منفعت شخصی قرار دادن کودک در یک قایق کوچک خطرناک، از خطرات قابل‌توجه انجام این کار بیشتر است.

طبق این طرح‌ها، افرادی که درخواست پناهندگی‌شان رد می‌شود، از جمله کودکان، در صورت عدم تمایل به ترک داوطلبانه، ممکن است اخراج شوند.

برای خانواده‌هایی که پناهندگی دریافت می‌کنند، این پیشنهاد‌ها همچنین سطح جدیدی از عدم قطعیت را ایجاد می‌کنند؛ وضعیت پناهندگی هر ۳۰ ماه یکبار مورد ارزیابی مجدد قرار می‌گیرد و در صورت امن بودن کشور مبدا، امکان بازگشت به آن وجود دارد. برخی باید به جای ۵ سال فعلی، ۲۰ سال صبر کنند تا بتوانند برای اقامت درخواست دهند.

این بدان معناست که پناهندگانی که در کودکی به انگلیس رفته‌اند، می‌توانند تمام دوران کودکی خود را در انگلیس زندگی کنند، بدون هیچ تضمینی درباره اینکه در مکانی که به‌عنوان خانه خود در نظر گرفته‌اند، باقی بمانند.

اقدام‌های خاص همچنین بر روی کودکان متقاضی پناهندگی بدون همراه تمرکز دارد؛ در سالی که به ژوئن ۲۰۲۵ منتهی شد، بیش از ۳ هزار و ۵۰۰ کودک بدون همراه درخواست پناهندگی دادند.

آنها از طرف مقام‌های محلی در مراکز نگهداری موقت یا اقامتگاه‌های نیمه‌مستقل مشترک با پشتیبانی مددکاری اجتماعی نگهداری می‌شوند.

انتهای پیام/