فعال‌سازی اسنپ‌بک؛ تناقض اساسی در رویکرد اروپا در قبال ایران

تروئیکای اروپایی در اقدامی خلاف قانون با فعال‌سازی اسنپ‌بک، تحریم‌های سازمان ملل را درباره ایران پس از یک وقفه ۱۰ ساله بازگرداندند.

سازوکار ماشه بخشی از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) است که در سال ۲۰۱۵ از طرف ایران و ۶ کشور شامل روسیه، چین، انگلیس، فرانسه، آلمان و آمریکا تصویب شد.

این اتفاق در زمانی رخ داد که اروپا حتی قادر به انجام حداقل تعهدات خود در قبال این توافق نبود، زیرا شرکت‌های اروپایی تسلیم اقدام آمریکا شدند و کشور‌های اروپایی نتوانستند این سرسپردگی را جبران کنند.

تروئیکای اروپایی این هفته مکانیسم ماشه را علیه ایران بازگرداند و باعث فعال شدن مجدد قطعنامه‌های قبلی سازمان ملل علیه ایران شد؛ با این حال، اجرای عملی آن مستلزم به‌روزرسانی قوانین کشور‌های عضو برای امکان اجرای تحریم‌ها است؛ این موضوع به اتحادیه اروپا و انگلیس بستگی دارد تا اقدام‌های قانونی لازم را انجام دهند، اگرچه هیچ‌کدام هنوز جزئیات روند اجرا را فاش نکرده‌اند.

به گزارش المیادین، اگرچه قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل الزام‌آور هستند، اما میزان رعایت آنها در بین کشور‌ها متفاوت است؛ چین و روسیه از جمله کشور‌هایی هستند که فعال‌سازی مکانیسم ماشه را غیرقانونی می‌دانند و بنابراین بعید است که از آن پیروی کنند.

موضع ضدایرانی اروپا، پرسش‌های اساسی در مورد مبانی و ماهیت این خصومت ایجاد می‌کند، به‌ویژه از آنجایی که ایران تلاش‌های زیادی برای تثبیت روابط با اروپا انجام داده است.

با این حال این کشور‌ها بر خصومت خود با ایران اصرار دارند؛ پس مبنای واقعی خصومت ایجاد شده در اروپا علیه ایران چیست؟

۷ سال از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای می‌گذرد، خروجی‌ که نشان‌دهنده زورگویی سیاست آمریکا بود؛ اروپا از این خروج ابراز تاسف کرد، اما حتی در دوران بایدن نیز نتوانست موضع آمریکا را در این مورد اصلاح کند.

در همین حال، شرکت‌های اروپایی از ترس اینکه مشمول تحریم‌های آمریکا شوند، قرارداد‌های خود را با ایران نقض کرده‌اند؛ به‌عنوان مثال شرکت فرانسوی توتال از توافق نفتی خود با ایران خارج شد و خسارات هنگفتی را برای هر دو طرف به بار آورد.

• بیشتر بخوانید:
• سفیر روسیه در سازمان ملل: تمام فرآیند ادعایی اسنپ‌بک از اساس باطل است
• دیپلماسی چندجانبه در برابر سیاست فشار؛ پیام روشن ایران از نیویورک تا تهران

این نشان می‌دهد که آمریکا نه‌تنها برای ایران، بلکه برای اروپا نیز بحران ایجاد کرده است؛ پس چرا اروپا از سرزنش آمریکا به تنبیه ایران روی آورده است؟ و چرا حالا؟

اروپا نتوانست بر سیاست آمریکا تأثیر بگذارد، بنابراین جریان را به سمت ایران برگرداند؛ این اتفاق در زمانی رخ داد که اختلاف بین سیاست اروپا و آمریکا در مورد جنگ‌های اوکراین و غزه در حال افزایش بود؛ قرار بود این شکاف بین اروپا و ایران را کاهش دهد، اما دقیقا برعکس اتفاق افتاد.

در همین حال رژیم صهیونیستی تجاوز خود را علیه ایران آغاز کرد و ایران از خود دفاع کرد؛ قرار بود اروپا با قوانین بین‌المللی و قطعنامه‌های سازمان ملل همراهی کند یا بی‌طرفی بین دو طرف را انتخاب کند، در عوض، اروپا در کنار رژیم صهیونیستی ایستاد.

هیچ توضیح قانونی یا سیاسی برای این موضع وجود ندارد، در حالی که رژیم صهیونیستی به قتل عام غیرنظامیان در غزه ادامه می‌دهد.

از سیاست‌های اروپا در قبال رژیم صهیونیستی از یک سو و ایران از سوی دیگر، مشخص است که عوامل سیاسی و اقتصادی و حتی مرکزیت رژیم صهیونیستی در ذهن غربی، تنها عامل تعیین‌کننده اصلی خصومت اروپا با ایران نیستند.

انتهای پیام/