رهبر انقلاب «شهید» را شایسته لقب سید آزادگان دانستند / میراث الهام‌بخش نسل‌های آینده 

حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید علی‌اکبر ابوترابی‌فرد، مشهور به «سید آزادگان» مردی که هم در میدان مبارزه، هم در سال‌های طولانی اسارت و هم در متن جامعه پس از انقلاب، مکتب انسانیت و کرامت را زنده نگاه داشت. به همین مناسبت، خبرگزاری میزان گفت‌وگویی با حجت‌الاسلام‌والمسلمین علی‌اصغر صالح‌آبادی، از هم‌بندان و همراهان نزدیک سید آزادگان، انجام داده است؛ روایتی از منش، سلوک و مبارزات مردی که هم «چریک انقلاب» بود و هم «استاد اخلاق»؛ هم در جبهه‌ها سرباز وطن و هم در اردوگاه‌های اسارت، مرهم و پناه هزاران آزاده ایرانی بود. 

ریشه‌های خانوادگی و آغاز مسیر

صالح‌آبادی در روایت خود از گذشته سید آزادگان می‌گوید: ابوترابی در یک خانواده مذهبی و روحانی چشم به جهان گشود؛ خانواده‌ای که اجداد آن از علمای برجسته قزوین و قم بودند. او اما با وجود این پشتوانه، شخصیتی مستقل داشت و مسیر علمی و معنوی خود را با تلاش فردی پیمود. تصمیم مهم او در جوانی، انتخاب حوزه علمیه مشهد به جای قم بود؛ انتخابی آگاهانه که به دلیل حضور در جوار بارگاه امام رضا علیه‌السلام شکل گرفت. در همان آغاز، با امام هشتم عهد بست که همواره در مسیر اهل بیت علیهم‌السلام گام بردارد و در سختی‌ها از عنایت ایشان مدد گیرد. 

پیوستن به نهضت امام خمینی

رشد علمی و معنوی، ابوترابی را در سال ۱۳۴۲ به صف یاران امام خمینی (ره) رساند. صالح‌آبادی یادآور می‌شود که او در تمام مراحل آغاز نهضت و انقلاب اسلامی حضوری فعال داشت. در فاصله سال‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۷ چندین بار به‌دلیل انتقال اعلامیه‌های امام از نجف به ایران دستگیر و راهی زندان شد و طعم شکنجه‌های ساواک را چشید. هرچند خود وارد مبارزه مسلحانه نشد، اما در کنار شهید اندرزگو نقشی کلیدی در تأمین اسلحه برای مبارزان ایفا کرد. 

مبارز و استاد اخلاق

به گفته صالح‌آبادی، تجربه زندان و مبارزه، از ابوترابی شخصیتی جامع ساخت؛ او در عین حال که مبارزی انقلابی و چریک محسوب می‌شد، استادی برجسته در اخلاق بود. باور داشت که اخلاق، یکی از اصلی‌ترین اهداف پیامبر اسلام است و همواره کوشید تا کرامت انسانی را پاس بدارد. تواضع و احترام او به انسان‌ها واقعی و برخاسته از ایمان بود، نه ابزاری برای مصلحت‌جویی سیاسی. 

حضور در جبهه‌ها و تداوم مجاهدت

پس از پیروزی انقلاب و آغاز جنگ تحمیلی، سید آزادگان خود را سرباز وطن می‌دانست. او همراه برادرش به جبهه رفت و با ستاد جنگ‌های نامنظم شهید چمران همکاری کرد. صالح‌آبادی تاکید می‌کند که ابوترابی علاوه بر حضور در خط مقدم، از محضر علمی امام خمینی رضوان‌الله تعالی علیه، و نیز از اجداد و پدر بزرگوارش – که از علمای برجسته قزوین و قم بودند – بهره فراوان برده بود. این پیوند میان علم، مبارزه و ایمان، هویت جامع او را شکل داد. 

نجات‌بخش در دوران اسارت

به روایت صالح‌آبادی، همین جامعیت بود که در دوران اسارت جلوه‌گر شد. ابوترابی توانست اسیران ایرانی را از بحران‌های روحی و عملی نجات دهد و آنان را به مسیر الهی و اخلاقی رهنمون سازد. او با صداقت و ایمان خود، در سخت‌ترین شرایط، امید و آرامش را به هم‌بندانش هدیه داد و نام «سید آزادگان» را در تاریخ ماندگار کرد. 

میراثی برای امروز و فردا

صالح‌آبادی معتقد است که سبک زندگی و سیره ابوترابی می‌تواند امروز نیز مایه وحدت و انسجام در کشور باشد. به باور او، نگاه سید آزادگان به کرامت انسانی و رفتار توأم با تواضع و احترام، راهی برای ایجاد صمیمیت و اتحاد در جامعه است؛ اندیشه‌ای که فراتر از زمان، برای آینده ایران نیز الهام‌بخش خواهد بود. 

یاد و نامی ماندگار

اشاره به تقریظ رهبر معظم انقلاب بر کتاب «پاسیاد پسر خاک» نیز بخش دیگری از روایت صالح‌آبادی است. او می‌گوید: در این تقریظ، رهبر انقلاب هم از آشنایی دیرینه خود با ابوترابی و پدر بزرگوارش سخن گفته‌اند و هم بر بزرگواری و جایگاه اخلاقی این روحانی مجاهد تأکید کرده‌اند. 

در پایان روایت صالح‌آبادی، یادآوری می‌شود که گرچه سید آزادگان در جبهه به شهادت نرسید، اما در مسیر زیارت امام رضا علیه‌السلام به لقای حق شتافت و مقام معظم رهبری او را شایسته لقب «شهید» دانستند؛ لقبی که گویای مقام بلند اوست. به گفته صالح‌آبادی، راه و سیره ابوترابی چراغ هدایت نسل امروز و فردا خواهد بود.

انتهای پیام