محروم‌سازی کودکان مهاجر از آب تمیز و خواب کافی در بازداشتگاه خانوادگی تگزاس آمریکا

گزارش‌ها از وضعیت نامناسب کودکان و خردسالان مهاجر در بازداشتگاه‌های اداره مهاجرت و گمرک آمریکا ICE حکایت دارند.

گروه‌های حقوق بشری و ناظر اعلام کردند که کودکان و خردسالان مهاجر در میانه بازداشت‌های طولانی مدت توسط اداره مهاجرت و گمرک آمریکا با کمبود آب تمیز و خواب کافی مواجه هستند.

به گزارش گاردین، کودکان، ازجمله کودکان بسیار کم سن (خردسالان)، هفته‌ها یا ماه‌ها را در یک مرکز بازداشت اداره مهاجرت و گمرک در منطقه‌ای دورافتاده از ایالت تگزاس آمریکا گذرانده‌اند، جایی که ناظران خارجی گزارش‌هایی از کمبود آب آشامیدنی تمیز، محرومیت مزمن از خواب و کودکانی که برای لوازم بهداشتی و مراقبت‌های پزشکی فوری تلاش می‌کنند، ارائه کرده‌اند.

این گزارش‌ها به‌تازگی در یک پرونده جدید و صریح دادگاه آشکار شده است.

کارشناسان حقوقی انبوهی از شکایت‌ها و گزارش‌ها را در مورد محرومیت‌ها، نقض استاندارد‌های اساسی بازداشت مورد توافق قانونی و نگرانی‌های بشردوستانه در تنها مرکز شناخته‌شده‌ای که در حال حاضر خانواده‌ها را در خود جای داده است، مطرح کردند.

در این مرکز در دیلی، شهری کوچک در یک ساعتی جنوب غربی سن‌آنتونیو ایالت تگزاس، کودکان و والدینشان محیطی شبیه زندان را توصیف کردند که در آن، نگهبانان آن‌ها را زندانی می‌نامند، در حالی که آن‌ها مجرم نیستند؛ این خانواده‌ها گفتند که در «تریلر‌هایی شبیه سلول» زندگی می‌کنند.

در پاسخ به گزارش انطباق دولت که به دستور دادگاه تهیه شده بود، وکلای گروه‌های حقوقی مسئول نظارت بر بازداشت کودکان از طرف مردم اظهار کردند: بازداشت خانوادگی نه تنها بی‌رحمانه و اساسا برای کودکان مضر است، بلکه غیرقابل توجیه نیز محسوب می‌شود.

این مرکز که مرکز مسکونی خانوادگی جنوب تگزاس نام دارد، توسط شرکت خصوصی اصلاح و تربیت و بازداشت کورسیویک به نمایندگی از سازمان زندان‌های آمریکا اداره می‌شود؛ این شرکت انتظار دارد دست‌کم تا مارس ۲۰۳۰ (اسفند ۱۴۰۸) سالانه ۱۸۰ میلیون دلار از این ملک درآمد داشته باشد.

توضیحات دقیق و نگران‌کننده از شرایط به‌اصطلاح غیرانسانی این بازداشتگاه که در ۱۵ سپتامبر (۲۴ شهریور) در دادگاه منطقه‌ای آمریکا ثبت شد، نتیجه بازدید‌های معمول از محل است.

خانواده‌هایی که دولت دونالد ترامپ می‌خواهد به‌عنوان بخشی از دستور کار تهاجمی ضدمهاجرتی خود اخراج کند، از جوامع سراسر کشور جدا شده و تحت نظارت دقیق در این مرکز حبس شده‌اند.

در پرونده دادگاه درباره شرایط این مرکز ویژگی‌های زیر شمرده شده است:

بازداشت طولانی‌مدت و مبهم: این بازداشت فراتر از حد قانونی عمومی ۲۰ روز برای کودکان است، با روایت‌هایی از کودکانی که به مدت ۲ یا ۳ ماه بازداشت شده و خانواده‌ای که به مدت ۴۵ روز بازداشت، آزاد و سپس به سرعت دوباره بازداشت شده است.

عدم دسترسی به آب آشامیدنی: خانواده‌ها نمی‌خواستند آب کثیف که بوی بسیار وحشتناکی دارد، مصرف کنند؛ این در حالی است که آب آشامیدنی اغلب در دسترس نیست، مگر اینکه آن را بخرند.

کمبود خواب: کودکان، به‌ویژه، از بی‌خوابی رنج می‌برند، زیرا چراغ‌ها هرگز خاموش نمی‌شوند، در حالی که مسئولان در‌ها را محکم می‌کوبند، مرتبا وارد و خارج می‌شوند و تمام شب با صدای بلند با بی‌سیم صحبت می‌کنند.

مراقبت‌های پزشکی ناکافی: یک پسر به مدت ۶ ساعت از درد حاد معده شکایت داشت تا اینکه استفراغ کرد و در نهایت برای جراحی اورژانسی آپاندیسیت به بیمارستان منتقل شد؛ ناظران مشاهده کردند که کودکان مبتلا به بیماری‌هایی مانند سرطان خون یا در طیف اوتیسم، به‌شدت از عدم دریافت درمان‌های لازم و شرایط سخت رنج می‌برند.

کمبود محصولات بهداشتی

آزار عاطفی: مادران گزارش‌های مختلفی در این باره ارائه دادند.

آموزش ضعیف: مدرسه فقط یک ساعت در روز برای هر گروه سنی برگزار می‌شود و معمولا شامل نقاشی، طراحی و کاربرگ است، اما آموزش واقعی کمی ارائه می‌شود.

خودآزاری: یکی از والدین گفت که خستگی، پریشانی و اضطراب پسرش از ادامه بازداشت باعث شد که او شروع به «پرتاب کردن خود به زمین و کبود شدن» کند.

دادگاه پرونده مرکز دیلی توسط وکلای مرکز حقوق بشر و قانون اساسی در سانتا آنا، کالیفرنیا، مرکز ملی حقوق جوانان در اوکلند، کالیفرنیا و واشنگتن دی‌سی و حقوق کودکان در نیویورک و سانفرانسیسکو تشکیل شده است؛ نویسندگان هشدار می‌دهند از دادگاه فدرال لس‌آنجلس درخواست طرحی برای اجرای استاندارد‌های قانونی مربوط به بازداشت کودکان در مرکز بازداشت اداره مهاجرت و گمرک آمریکا خواهند کرد.

بازدید‌های ناظران و پرونده‌های دادگاه، یک قرارداد حقوقی چند دهه‌ای را که دولت آمریکا در دهه ۹۰ مجبور به پذیرش آن شد، تکمیل می‌کند؛ قراردادی که به‌عنوان توافق‌نامه حل‌وفصل فلورس شناخته می‌شود و حداقل استاندارد‌های بازداشت فدرال را برای کودکان مهاجر تعیین می‌کند؛ ترامپ که به‌عنوان ابزاری حیاتی برای محافظت از سلامت و حقوق کودکان طراحی شده بود، مدت‌هاست که می‌خواهد به آن پایان دهد.

مرکز دیلی که امسال برای بازداشت خانوادگی بازگشایی شد، ظرفیت ۲ هزار و ۴۰۰ بازداشتی را دارد؛ خانواده‌های دیلی معمولا در حال گذراندن مراحل سریع اخراج هستند یا از قبل حکم دادگاه برای اخراج آن‌ها از آمریکا را دارند.

مرکز دیگری از این دست در ۱۶۰ کیلومتری (۱۰۰ مایلی) شهرستان کارنز، فقط به بزرگسالان تغییر کاربری داده است.

گزارش‌های مربوط به پیامد‌های مضر سلامتی برای کودکان در بازداشت خانوادگی مدت‌هاست که مخالفت‌هایی را در بین مدافعان، متخصصان اطفال، وکلا و کارشناسان برانگیخته است.

در سال ۲۰۱۶، کمیته مشورتی خود وزارت امنیت داخلی آمریکا (DHS) علیه آن هشدار داد.

در عین حال، بازداشتگاه‌های اداره مهاجرت و گمرک مرزی آمریکا به خانه مرگ مهاجران تبدیل شده‌اند؛ از سال ۲۰۱۹ تاکنون مرگ دست‌کم ۶۹ مهاجر در این مراکز ثبت شده است؛ این مهاجران از کشور‌هایی مانند مکزیک، گویان، کانادا، اوکراین، اتیوپی، چین، السالوادور و هائیتی بوده و در سنین ۲۷ تا ۷۵ سال قرار داشتند.

به گزارش ال پائیس، در نخستین سال مالی ریاست جمهوری ترامپ، مرگ ۱۴ مهاجر در بازداشتگاه‌های مهاجرتی آمریکا ثبت شده است؛ این در حالی است که در سال ۲۰۲۰، آخرین سال دور نخست ریاست جمهوری ترامپ شمار مرگ‌ومیر مهاجران در بازداشتگاه‌های مهاجرتی آمریکا رکورد شکست و به ۲۱ نفر رسید.

انتهای پیام/