افسانه آزادی بیان در آمریکا؛ ترامپ جنگ تاریخی علیه رسانهها را آشکار کرد
چهلوهفتمین رئیسجمهور آمریکا، جنگ تاریخی این کشور علیه آزادی بیان را بهصورت آشکار پیش میبرد.
خبرگزاری میزان -
دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا جنگ آشکاری را علیه آزادی بیان آغاز کرده است و رسانهها در کانون اهداف این جنگ قرار دارند؛ جنگی که پیش از این اگرچه همواره وجود داشت، اما پردههای انکار و ادعا آن را تا حد زیادی از دید عموم دور نگه میداشت.
در حالی که مقامهای دولت ترامپ ادعا میکنند که اطلاعات نادرست و نفرتپراکنی منجر به خشونت سیاسی میشود و به همین دلیل باید با آنها مقابله کرد، وی نهادهای رسانهای جریان اصلی و مخالفان سیاسی خود را بهصورت آشکار تهدید میکند.
چهلوهفتمین رئیسجمهور آمریکا در سخنرانیهای اخیر خود بهصراحت هدفش از این اقدامها را اعلام کرد؛ اکنون کاملا آشکار است که هدف ترامپ مبارزه با نفرتپراکنی نیست، بلکه هدفش مبارزه با سخنانی است خودش از آنها متنفر است: انتقادهای جدی به ترامپ و دولتش.
رئیسجمهور آمریکا در همین چارچوب خواستار استفاده از قوانینی هدف قراردهنده اوباش برای تحت پیگرد قرار دادن معترضانی شد که در یک رستوران بر سر او فریاد زدند؛ وی همچنین خواستار لغو پخش چندین برنامه طنز شد که او را مسخره میکردند؛ ترامپ تهدید کرد که پخش برنامههای تلویزیونی را مدعی بود رویکردی ناعادلانه به وی دارند، متوقف خواهد کرد؛ وی از نیویورکتایمز به دلیل ادعای آسیب رساندن به اعتبارش شکایت کرد؛ ...
تاریخ جنگ روسای جمهور آمریکا با آزادی بیان
روسای جمهور آمریکا از نخستین سالهای تاسیس این کشور با مرزهای آزادی بیان دستوپنجه نرم کردهاند و همواره تلاش داشتند این مرزها را تا حد ممکن کاهش دهند.
به گزارش نیویورک تایمز، ترامپ تنها رئیسجمهور آمریکا نیست که با مخالفان یا برخی از پوششهای خبری بهشدت برخورد میکند؛ با وجود این، تاریخنگاران میگویند که در دوران مدرن هیچیک از روسای جمهور آمریکا تا این اندازه از قدرت خود برای مقابله با نهادها و مخالفان رسانهای استفاده نکرده است.
جان آدامز در طول آنچه شبهجنگ با فرانسه نامیده میشد، قانون فتنه را امضا کرد و مدعی شد که قصد دارد با انتقادهای دروغین، رسواکننده یا بدخواهانه را که دولت یا مقامهای آن را به تحقیر یا بیاعتباری میانداخت، مبارزه کند؛ این اقدام برای هدف قرار دادن روزنامهنگاران برجسته مورد استفاده قرار گرفت.
آبراهام لینکلن در طول جنگ داخلی، برخی از روزنامههای ضد جنگ را تعطیل و گزارشها را سانسور کرد.
وودرو ویلسون در طول جنگ جهانی اول قانون جاسوسی را امضا کرد که برای زندانی کردن سران ضد جنگ و توقف توزیع نشریههای ضد جنگ در اداره پست استفاده شد.
هارولد هولزر، مدیر موسسه سیاست عمومی خانه روزولت در کالج هانتر در نیویورک و نویسنده کتاب «رئیسجمهور در مقابل مطبوعات» که تاریخچهای جامع در این زمینه است، گفت: دونالد ترامپ نخستین رئیسجمهوری نیست که مطبوعات را سرکوب و با این کار جنجال ایجاد میکند، اما او نخستین کسی است که این کار را در شرایطی انجام میدهد که یک وضعیت اضطراری ملی نیست.
هولزر، گفت: دستکم آدامز، لینکلن، ویلسون و فرانکلین دی. روزولت در زمان جنگ یا بحران امنیت ملی عمل میکردند؛ ترامپ چنین توجیهی ندارد.
دیگر روسای جمهور آمریکا نیز به دنبال اعمال فشار بر سازمانهای خبری به روشهای کمدامنهتر بودند؛ ریچارد ام.نیکسون سعی کرد انتشار اسناد پنتاگون را که جزئیات شکستهای دولت آمریکا در جنگ ویتنام را شرح میداد، مسدود کند و متحدانش مجوز ایستگاههای تلویزیونی متعلق به ناشر واشنگتنپست را که پوشش واترگیت آن او را خشمگین کرده بود، به چالش کشیدند.
کاخ سفید در دوران ریاستجمهوری جورج دبلیو بوش، روزنامه تایمز را برای مدتی از هواپیمای دیک چنی، معاون رئیسجمهور به دلیل ناراحتی از یک گزارش منع کرد؛ دولت باراک اوباما تحقیقات بیشتری در مورد نشت اطلاعات نسبت به همه اسلاف خود انجام داد و یک بار سعی کرد فاکسنیوز را از مصاحبه مشترک با خبرنگاران تلویزیونی محروم کند، اما وقتی دیگر شبکهها اعتراض کردند، عقبنشینی کرد.
با وجود این، کارزار ترامپ علیه رسانههای خبری بسیار فراتر از کارزار اسلاف امروزی او رفته و مدتها پیش از ترور چارلی کرک، فعال راستگرا شکل گرفته است؛ حتی قبل از آخرین شکایتش علیه تایمز، او از ABC، CBS و وال استریت ژورنال شکایت کرد و بودجه فدرال برای PBS و NPR را کاهش داد؛ وی به سمت برچیدن پخشکنندههای دولتی هم حرکت کرد.
- بیشتر بخوانید:
- جنگ ترامپ علیه دانشگاههای آمریکا؛ مککارتیسم جدید با هدف ذبح آشکار آزادی بیان
- سقوط آزاد آزادی بیان در دانشگاههای آمریکا
جنگ آشکار ترامپ علیه آزادی بیان
ترامپ از زمان روی کار آمدن برای بار دوم، کارزار تهاجمی علیه رسانهها به راه انداخته است که در تاریخ مدرن آمریکا کمسابقه بوده است؛ تاکتیکهای مورد استفاده ترامپ در تضاد کامل با ادعاهای وی و اسلافش در احترام به آزادی بیان قرار دارد.
سازمانهای رسانهای متعددی، ازجمله نیویورکتایمز، واشنگتنپست، والاستریت ژورنال و خبرگزاری رویترز، به محدودیتهای اعمالشده توسط ترامپ اضافه شدند.
در پایان هفتهای که پس از ترور چارلی کرک، فعال راستگرا، بحثهای جدی در مورد آزادی بیان در جریان بود، ترامپ دیدگاه خود را در اظهارنظری خلاصه کرد که اگر توسط هر رئیسجمهور قبلی مطرح میشد، تکاندهنده میبود؛ وی در دفتر بیضیشکل به خبرنگاران گفت: آنها یک داستان عالی را میگیرند و آن را بد میکنند؛ ببینید، من فکر میکنم این واقعا غیرقانونی است.
در عین حال، جنجالهای ترامپ، منطقهای ارائه شده توسط مقامهای خودش را تضعیف میکند؛ پم بوندی، دادستان کل آمریکا که در ابتدا ادعا میکرد حق دارد کسبوکارهایی را که از چاپ پوسترهای یادبود برای کرک خودداری کردهاند، بررسی کند، بعدا تاکید کرد که دولت بر نفرتپراکنی متمرکز است که از خط قرمز عبور کرده و به تهدید خشونت منجر میشود.
توماس بری، مدیر مرکز مطالعات قانون اساسی رابرتای. لوی در موسسه لیبرتارین کاتو، گفت: این روند ادامه دارد و ترامپ با اظهارات عمومی خود، بدترین دشمن وکلای خودش میشود.
در این میان ابیگیل جکسون، سخنگوی کاخ سفید، ادعا کرد: رئیسجمهور ترامپ حامی آزادی بیان است و حق با اوست؛ دولت بایدن در واقع با درخواست از شرکتهای رسانههای اجتماعی برای حذف پستهای آمریکاییها، به آزادی بیان حمله کرده است.
جیدی ونس، معاون ترامپ نیز به گزارشهای مربوط به درخواست بایدن برای سانسور برخی از اخبار اشاره کرد تا از اقدامهای دولت ترامپ دفاع کند؛ ونس در رسانههای اجتماعی نوشت: غر زدنها در مورد آزادی بیان پس از سالهای ریاست جمهوری بایدن، هیچکس را فریب نمیدهد.
دولت بایدن از شرکتهای رسانههای اجتماعی خواسته بود تا از تکثیر آنچه اطلاعات نادرست در مورد کووید-۱۹ میدانست، جلوگیری کنند.
ترامپ که پس از تشویق جمعی از هوادارانش که در ۶ ژانویه ۲۰۲۱ (۱۷ دی ۱۳۹۹) به ساختمان کنگره حمله کردند تا مانع انتقال قدرت شوند، از رسانههای اجتماعی توییتر و فیسبوک محروم شد، از آن زمان خود را بهعنوان قهرمان آزادی بیان معرفی کرده است و پس از بازگشت به اتاق بیضی شکل کاخ سفید، فرمان اجرایی «پایان دادن به سانسور فدرال» را امضا کرد.
کریگ شرلی، مورخ ریاست جمهوری و زندگینامهنویس رونالد ریگان، گفت: تجربه ترامپ بسیار دردناک بود؛ از آنجایی که حقوق متمم اول قانون اساسی خودش محدود شده است، حدس من این است که او بهویژه نسبت به سلب حقوق متمم اول هر کس دیگری حساس است.
جدیدترین اقدامهای ترامپ علیه آزادی بیان
در روزهای گذشته نمونههای بیشتری از اقدامهای ترامپ در جنگ علیه آزادی بیان وجود داشت؛ ترامپ گفت که از بوندی خواسته است تا طرح پروندههای RICO علیه معترضانی را که در رستوران به او فریاد زده بودند، بررسی کند، که اشاره به قانون اخاذی مورد استفاده برای پیگرد قانونی مافیا دارد.
ترامپ به جاناتان کارل از شبکه خبری ABC به خاطر پرسیدن سوال در مورد طرح بوندی برای هدف قرار دادن سخنان نفرتپراکن حمله کرد و با عصبانیت گفت که او احتمالا افرادی مثل تو را تعقیب خواهد کرد، چون با من خیلی ناعادلانه رفتار میکنی؛ رئیسجمهور آمریکا در ادامه در پاسخ به پرسش این خبرنگار در دفتر بیضی گفت: تو گناهکاری.
وی در جریان پرواز از لندن به خانه، در هواپیمای نیروی هوایی به خبرنگاران گفت که دولت او باید پوشش خبری رسانههایی را که بیش از حد نسبت به او منفی هستند، محدود کند؛ وی گفت: فکر میکنم شاید مجوز آنها باید لغو شود.
ترامپ هفته گذشته، تهدید کرد که اگر شبکه اِیبیسی علیه جیمی کیمل، مجری برنامه آخر شب به دلیل اظهار نظرش درباره اینکه «دارودسته MAGA» سعی دارد مظنون قتل کرک را «هر چیزی غیر از یکی از آن ها» توصیف کند، پیامدهایی در پی خواهد داشت.
رئیس اداره ارتباطات فدرال آمریکا ادعا کرد: این اظهارنظر از نظر واقعی اشتباه است و بخشی از تلاش هماهنگ برای دروغ گفتن به مردم آمریکا است؛ مالک اِیبیسی از درخواست ترامپ پیروی کرد و برنامه کیمل را به حالت تعلیق درآورد، اما ترامپ سپس روشن کرد که هدفی گستردهتر و شخصیتر دارد.
رئیس جمهور آمریکا در پستی در رسانههای اجتماعی، برکناری کیمل را جشن گرفت و خواستار آن شد که ۲ مجری دیگر برنامه آخر شب، جیمی فالون و ست مایرز، سرنوشت مشابهی داشته باشند.
رئیسجمهور آمریکا همچنین غولهای رسانههای اجتماعی را هدف قرار داده و ادعا کرده است که متا برنامه بررسی واقعیت خود را تا حدودی به دلیل تهدیدهای وی که شامل زندانی کردن موسس آن یعنی مارک زاکربرگ بود، متوقف کرده است.
ترامپ خبرگزاری آسوشیتدپرس را از جمع خبرنگاران کاخ سفید بیرون انداخت، زیرا از نامیدن خلیج مکزیک بهعنوان خلیج آمریکا خودداری کرد؛ در عین حال، کاخ سفید کنترل جمع خبرنگاران را بهطور کامل به دست گرفت و تعیین کرد که کدام سازمانهای خبری اجازه ورود به دفتر بیضی یا هواپیمای ویژه رئیسجمهور را برای پرسش از او دارند، کاری که هیچ رئیسجمهور دیگری در آمریکا انجام نداده است.
پنتاگونِ ترامپ نیز به همین ترتیب با حذف برخی رسانهها از فضای کاریشان و محدود کردن دسترسی به ساختمان، درپی محدود کردن خبرنگاران متخصص در پوشش مسائل دفاعی بوده است؛ وزارت دفاع آمریکا جمعه گذشته پا را فراتر گذاشت و اعلام کرد که روزنامهنگاران باید موافقت کنند که به دنبال اطلاعات غیرمجاز نباشند تا اعتبارنامههایشان برای پوشش اخبار نظامی از دست نرود.
پیت هگزت، وزیر دفاع آمریکا از زمان تصدی این سمت رویکرد خصمانهای نسبت به شبکههای رسانهای بزرگ داشته است؛ وی دستور حذف سازمانهای خبری قدیمی مختلف ازجمله نیویورکتایمز، سیانان، پولیتیکو و انپیآر را از دفاتر اختصاصی خود در پنتاگون صادر کرده است.
دولت ترامپ تلاش کرده است تا فراتر از سازمانهای خبری، سخنرانیها را خفه کند، دانشگاهها و دیگر نهادهایی را که طرفدار تنوع هستند، جریمه کند و تهدید به ممنوعیت ورود بازدیدکنندگان خارجی که نظرهای نامطلوبی در مورد غزه یا کرک ابراز میکنند، کرده است.
در عین حال، کتابهایی در مورد موضوعهای حساس از کتابخانههای آکادمی نظامی حذف شده و اطلاعات مربوط به موضوعهایی مانند تغییرهای آبوهوایی از وبسایتهای دولتی حذف شده است.
ترامپ بهطور فزایندهای تمایل خود را برای توسل به قدرت دولتی برای تعقیب کسانی که آشکارا از وی انتقاد میکنند، نشان داده است؛ وقتی کریس کریستی، فرماندار سابق نیوجرسی، جمهوریخواه و متحد جداشده، ماه گذشته در تلویزیون گفت که ترامپ به حفظ جدایی بین دفتر خود و تحقیقات جنایی «اهمیتی نمیدهد»، رئیسجمهور با تهدید به تحقیقات جنایی از کریستی، این نکته را ثابت کرد.
به نظر میرسد که صاحبان قدرتمند رسانهها نیز تحت فشار تسلیم شدهاند؛ جف بزوس، مالک واشنگتنپست که شرکتهایش قراردادهای دولتی قابل توجهی دارند، قبل از انتخابات ۲۰۲۴، حمایت سرمقالهای از نامزد دموکرات، کامالا هریس، را لغو کرد و مانند متا، یک میلیون دلار به مراسم تحلیف ترامپ اهدا کرد.
اِیبیسی نیوز، متعلق به دیزنی نیز با ۱۵ میلیون دلار توافق برای حلوفصل یک دعوی حقوقی ترامپ موافقت کرد.
واکنشها به جنگ ترامپ علیه آزادی بیان
اقدامهای ترامپ علیه آزادی بیان در زمینههای مختلف تاکنون با واکنشها و محکومیتهای گستردهای مواجه شده است.
انجمن نویسندگان آمریکا و انجمن بازیگران سینما، ۲ اتحادیه صنفی هالیوود، تعلیق نامحدود کیمل با سابقه ۲۲ ساله اجرای برنامه را بهعنوان نقض حقوق آزادی بیان در قانون اساسی محکوم کردند.
محققان حقوقی هم اعلام کردند که متمم اول قانون اساسی آمریکا که از آزادی بیان محافظت میکند، باید مانع از لغو مجوزها توسط اداره ارتباطات فدرال FCC به دلیل اختلافهای سیاسی شود.
مایک بالسامو، رئیس باشگاه ملی مطبوعات، در واکنش به اقدام محدودکننده اخیر پنتاگون، گفت: این حمله مستقیم به روزنامهنگاری مستقل در جایی است که بررسی مستقل بیشترین اهمیت را دارد: ارتش آمریکا؛ این رویکرد باید هر آمریکایی را نگران کند.
بنیاد آزادی مطبوعات آمریکا همچنین اعلام کرد: این سیاست بهعنوان یک محدودیت قبلی در انتشار عمل میکند که جدیترین نقض آزادیهای مطبوعاتی تضمینشده توسط متمم اول قانون اساسی آمریکا محسوب میشود؛ دولت نمیتواند روزنامهنگاران را صرفا با ادعای محرمانه بودن اطلاعات عمومی، از دسترسی به آن منع کند.
برندان نیهان، دانشمند علوم سیاسی در کالج دارتموث، گفت: آنچه میبینیم، تلاش بیسابقهای برای ساکت کردن سخنان نامطلوب درباره دولت است؛ دونالد ترامپ در تلاش است تا آنچه آمریکاییها میتوانند بگویند را دیکته کند.
آلیس اندرز، تحلیلگر رسانه، گفت: اینجا دادگاه پادشاه ترامپ است و اهرم حیاتی وی اداره ارتباطات فدرال با کنترلی که بر معاملات و مجوزها دارد، است.
وی گفت: آزادی بیان دیگر به معنای آزادی بیان نیست؛ تجارت سیاسی شده است.
به نظر رابرت تامپسون، محقق رسانه در دانشگاه سیراکیوز که متخصص تاریخ تلویزیون است، نبرد بین نهادهای نظارتی دولتی و شرکتهایی که برنامههای مورد علاقه آمریکا را پخش میکنند، مدتهاست که بخشی از تاریخ پخش بوده است، اما نحوهای که شبکههای تلویزیونی اکنون بخشی از مشاغل بسیار بزرگتر هستند و شبکههای پیچیده منافع و نفوذ، میزان این نبرد را تغییر داده است.
تامپسون گفت: سرگرمی و اخبار توسط این شرکتهای بزرگ کنترل میشوند که به خریدها و ادغامهای جدیدی که نیاز به تایید آژانسهای دولت فدرال دارند، بسیار وابسته هستند؛ به همین دلیل است که آسیبپذیری برای وقوع این نوع اتفاقها وجود دارد.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *