موج‌سواری روی شناسایی رسمی کشور فلسطین؛ نمایش سیاسی غرب برای سفیدشویی همدستی در جنایت‌های رژیم صهیونیستی

در آستانه فرا رسیدن دومین سالگرد آغاز جنگ نسل‌کشانه رژیم صهیونیستی در غزه، جدیدترین موج به رسمیت شناختن کشور فلسطین همزمان با برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل با قدرت پیش می‌رود؛ در این میان کشور‌های غربی به‌عنوان همدستان و حامیان رژیم صهیونیستی در این نسل‌کشی با اتخاذ رویکرد‌های به ظاهر انسان‌دوستانه دومینووار کشور فلسطین را به رسمیت می‌شناسند.

کشور‌هایی که به فهرست ۱۴۷ کشور سازمان ملل که فلسطین را به رسمیت می‌شناسند، پیوسته‌اند عبارتند از بلژیک، فرانسه، لوکزامبورگ، مالت و احتمالا نیوزیلند و لیختن‌اشتاین؛ قرار است دیگر کشور‌ها در یک کنفرانس ویژه سازمان ملل به‌صورت رسمی این موضوع را اعلام کنند.

به رسمیت شناختن کشور فلسطین احتمالا از ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۵ (اول مهر)، زمانی که سران جهان برای مجمع عمومی سالانه گرد هم می‌آیند، بر روند کار در سازمان ملل غالب خواهد بود.

به رسمیت شناختن فلسطین؛ راهی برای احیای آبروی از دست‌رفته سران غربی

کشور‌های غربی به‌عنوان تامین‌کنندگان سوخت ماشین کشتار رژیم صهیونیستی در غزه، رقابتی تنگاتنگ برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین را آغاز کرده‌اند؛ اقدامی که همخوانی و تناسبی با رویکردها، موضع‌گیری‌ها و عملکرد‌های آن‌ها به‌ویژه در جریان ۲ سال جنایت نسل‌کشی در غزه ندارد.

کانادا، انگلیس و استرالیا، کشور فلسطین را به رسمیت شناخته‌اند و انتظار می‌رود کشور‌های بیشتری، ازجمله فرانسه و پرتغال، در روز‌های آینده، فلسطین را به رسمیت بشناسند.

این در حالی است که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی ضمن اعلام صریح مخالفت با این روند، در ۱۵ سپتامبر (بیست‌وچهارم شهریور) به ساکنان اراضی اشغالی وعده داد که هیچ کشوری فلسطینی وجود نخواهد داشت.

اگرچه اقدام کشور‌های غربی و نیز کانادا و استرالیا در اعلام به رسمیت شناختن کشور فلسطین توجه جهان و تیتر‌های خبری را به خود اختصاص داد، اما واقعیت این است که این گام کوچک و نمادین در رفع بی‌آبرویی غرب به دلیل نقش‌آفرینی در قتل‌عام و آوارگی هزاران فلسطینی ساکن غزه تاثیر اندکی دارد.

در روز یکشنبه، روزی که کانادا، استرالیا و انگلیس کشور فلسطین را به رسمیت شناختند، دست‌کم ۵۵ فلسطینی با تسلیحات غربی در غزه به شهادت رسیدند.

گام نمادین غربی‌ها برای سفیدشویی همدستی در جنایت نسل‌کشی

کشور‌های غربی که در ۲ سال گذشته رژیم صهیونیستی را در میانه ارتکاب جنایت نسل‌کشی در غزه تحت حمایت دیپلماتیک، سیاسی و تسلیحاتی خود قرار داده و بی‌توجه به جنایت‌های جاری در غزه ازجمله گرسنگی، آوارگی، ... مسیر ارتکاب چنین جنایت‌هایی را برای رژیم صهیونیستی هموار می‌کردند، در مواجهه با بیداری افکار عمومی که خیابان‌های سراسر این کشور‌ها را به محل اعتراض‌ها به تداوم جنگ غزه تبدیل کرده است، تلاش می‌کنند آثار همدستی در این جنایت را بزدایند.

در عین حال، فشار‌های بین‌المللی بر رژیم صهیونیستی برای پایان دادن به جنگ علیه غزه، شدت گرفته است و کارزار‌های تحریم صهیونیستی‌ها در زمینه‌های مختلف در حال افزایش هستند.

تحلیلگران می‌گویند که انتظار نمی‌رود جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه که هم کارشناسان صهیونیست و هم کارشناسان بین‌المللی و گروه‌های حقوق بشری آن را نسل‌کشی می‌نامند، درپی اقدام نمادین کشور‌های غربی فروکش کند.

آن‌ها تاکید دارند که کشور‌های غربی تحت فشار فزاینده‌ای از سوی جامعه بین‌المللی و همچنین از سوی مردم خود برای انجام کاری دست به این اقدام نمادین زده‌اند و قصد انجام اقدام موثر و اساسی برای پایان دادن به بحران را ندارند.

مدیر امور حقوقی موسسه دیپلماسی عمومی فلسطین، مستقر در رام‌الله در کرانه باختری اشغالی، استدلال کرد: کشور‌های غربی از حرکات نمادین استقبال می‌کنند، در حالی که فلسطینی‌ها نه عدالت دارند و نه دولت، بلکه تنها شکاف فزاینده‌ای بین واقعیت زنده و عملکرد بین‌المللی برایشان باقی مانده است.

اوون جونز، ستون‌نویس گاردین، نوشت: هر اقدامی که علیه اسرائیل انجام شده، نمایشی بوده است تا درخواست‌های عمومی برای اقدام را کاهش دهد.

گیدئون لوی، ستون‌نویس روزنامه صهیونیستی هاآرتص استدلال کرد: به رسمیت شناختن، جایگزین اشتباهی برای تحریم‌ها و اقدام‌های تنبیهی است که باید علیه بازیگری که نسل‌کشی را ادامه می‌دهد، اتخاذ شود؛ به رسمیت شناختن، شعار توخالی است؛ این کار جلوی نسل‌کشی را که بدون گام‌های عملی جامعه بین‌المللی متوقف نخواهد شد، نخواهد گرفت.

تلاش‌های پیشین برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین

مبارزه فلسطینی‌ها برای تشکیل کشور فلسطین را می‌توان دست‌کم به سال ۱۹۶۷ نسبت داد؛ در ادامه و در سال ۱۹۸۸، فقط یک سال پس از نخستین انتفاضه فلسطین، تاسیس کشور فلسطینی با پایتختی قدس اعلام شد.

الجزایر بلافاصله پس از این اقدام، کشور فلسطین را به رسمیت شناخت؛ یک هفته بعد شمار کشور‌هایی که کشور فلسطین را به رسمیت شناختند، به رقم ۴۰ رسید.

این روند تا سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ ادامه یافت و بیشتر کشور‌های آمریکای مرکزی و لاتین فلسطین را به رسمیت شناختند.

یونسکو در سال ۲۰۱۱، عضویت کامل فلسطین را پذیرفت و در ۲۰۱۲، مجمع عمومی سازمان ملل، فلسطین را به‌عنوان «دولت ناظر غیرعضو» پذیرفت؛ بر همین اساس فلسطین در سال ۲۰۱۵ به دیوان کیفری بین‌المللی پیوست.

اقدام کشور‌های غربی در این مسیر با تاخیر قابل توجه در سال ۲۰۱۴ آغاز شد، زمانی که سوئد به‌عنوان نخستین کشور اروپای غربی کشور فلسطین را به رسمیت شناخت.

در ادامه در سال ۲۰۲۴، اسپانیا، نروژ، اسلوونی و ایرلند با پیروی از سوئد در به رسمیت شناختن فلسطین به‌عنوان یک کشور، دست به اقدام مشابه زدند.

تاکنون ۱۴۹ کشور از ۱۹۳ عضو سازمان ملل فلسطین را به رسمیت شناخته‌اند، اما هیچ‌یک از این اقدام‌ها به نتیجه‌ای منجر نشد.

آمریکا؛ مخالف اصلی به رسمیت شناخته شدن کشور فلسطین

آمریکا به‌عنوان نزدیک‌ترین و اصلی‌ترین متحد رژیم صهیونیستی با شناسایی کشور فلسطین مخالف است؛ واشنگتن فقط در جریان جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه شش قطعنامه مربوط به آتش‌بس را به نفع این رژیم وتو کرد.

وزارت خارجه آمریکا با رد ویزای این کشور برای مقام‌های فلسطینی تلاش کرد مانع از سخنرانی آن‌ها از تریبون سازمان ملل در نیویورک در جریان برگزاری نشست مجمع عمومی سازمان ملل شود، اقدامی که باعث شد در مجمع عمومی سازمان ملل با ۱۴۵ رای موافق در برابر ۵ رای مخالف، اجازه سخنرانی از طریق ارتباط ویدیویی داده شود.

ممنوعیت صدور ویزا برای مقام‌های فلسطینی به‌طور گسترده به‌عنوان نقض آشکار مصونیت‌های مندرج در توافق‌نامه‌های دیرینه بین سازمان ملل و آمریکا تلقی می‌شود.

چه اتفاقی خواهد افتاد؟

به احتمال زیاد، موج به رسمیت شناختن کشور فلسطین در سال ۲۰۲۵ مانند موج‌های پیشین، به روی دادن هیچ اتفاق مهمی منجر نخواهد شد.

سناریوی قابل پیش‌بینی از موج‌سواری کشور‌های غربی روی موضوع شناسایی کشور فلسطین آن هم پس از ۲ سال نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه، ایجاد سروصدا و کوبیدن روی طبل شعار‌های توخالی حقوق بشری است.

این اقدام کشور‌های غربی نه رنجی از مردم فلسطین می‌کاهد و نه سابقه سیاه این کشور‌ها در همدستی با رژیم صهیونیستی در ارتکاب جنایت علیه فلسطینی‌ها را پاک می‌کند.

کشور‌های غربی باید به جای حرکت در مسیر نمادگرایی خود را به دلیل روی دادن بدترین بحران بشردوستانه جاری جهان مسئول بدانند و فراتر از اجرای نمایش‌های سیاسی اقدام‌های واقعی و الزام‌آور را انجام دهند.

موضوعی که اکنون بیش از هر چیزی در رابطه با فلسطینی‌ها ضرورت دارد، متوقف کردن جنگ نسل‌کشانه در غزه و شهرک‌سازی در کرانه باختری به موازات تسهیل ارسال کمک‌های غذایی و انسان‌دوستانه به غزه است؛ این در حالی است که کشورهای غربی در سایه سروصدای به رسمیت شناختن کشور فلسطین به ارسال تسلیحات به اراضی اشغالی ادامه می‌دهند و گامی برای پایان دادن به جنایت نسل‌کشی برنمی‌دارند.

انتهای پیام/