زندانی سابق گوانتانامو: آمریکا به بهانه ۱۱ سپتامبر ماشین نقض حقوق بشر را به راه انداخت

منصور الضیفی، هنرمند یمنی که ۱۵ سال را در زندان گوانتانامو حبس بود، در یادداشتی برای الجزیره ضمن توصیف رنج‌های گذشته بر خود در این زندان، تاکید کرد که هنوز عدالتی درباره زندانیان گوانتانامو اجرا نشده است و در چنین شرایطی سخن گفتن از بخشش بی‌معنا است.

وی با بیان اینکه من نزدیک به ۱۵ سال بدون هیچ اتهامی در گوانتانامو زندانی بودم و تحت رفتاری قرار گرفتم که هیچ انسانی هرگز نباید تحمل کند، تصریح کرد: من یکی از بی‌شمار افراد بی‌گناهی بودم که در جریان کارزار جهانی مبارزه با تروریسم آمریکا پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ ربوده شدم؛ کارزاری که تهاجم غیرقانونی به افغانستان و عراق را توجیه کرد، برنامه‌های شکنجه را در زندان‌های مخفی سیا و ابوغریب راه‌اندازی و قانونی کرد و گوانتانامو را به آزمایشگاهی برای غیرانسانی‌سازی تبدیل کرد.

الضیفی ضمن تاکید بر اینکه هیچ‌گاه رنج تحمیل‌شده بر خود در گوانتانامو را نمی‌بخشد و این موضوع را هنگام حبس در این زندان نیز روی ظرف غذایش نوشت، نوشت: مدیریت گوانتانامو به دلیل اعلام این موضع، من را با تنبیه و ادعا کرد که پیام من نوعی تهدید به مرگ بوده است.

این زندانی گوانتانامو همچنین تصریح کرد که در بیست‌وچهارمین سالگرد حادثه ۱۱ سپتامبر همچنان پیام «هرگز فراموش نکن، هرگز نبخش» بار دیگر طنین‌انداز می‌شود؛ وی گفت: من به‌عنوان کسی که مستقیما تحت تاثیر پیامد‌های ۱۱ سپتامبر قرار گرفته‌ام، معتقدم که در نظر گرفتن معنای واقعی این کلمه‌ها به‌ویژه وقتی که به‌عنوان فریادی برای انتقام، تلافی، قصاص یا انتقام نه به‌عنوان درخواستی متفکرانه برای عدالت، پاسخگویی و تامل معنادار، استفاده می‌شوند، بسیار مهم است؛ در مواردی مانند سایت‌های سیاه سیا، گوانتانامو، ابوغریب و بسیاری از جنایت‌های دیگر که به نام مبارزه با تروریسم انجام شده است، بخشش را نمی‌توان به یک عمل فردی تقلیل داد.

این زندانی سابق گوانتانامو گفت: این آسیب در مقیاس جهانی وارد شده و ده‌ها میلیون نفر را تحت تاثیر قرار داده است: شکنجه‌شدگان، کشته‌شدگان در حمله‌های پهپادی، خانواده‌های بازمانده و کل جوامع در افغانستان، عراق، یمن و سومالی، که تنها برخی از آن‌ها را نام بردیم.

الضیفی همچنین با تاکید بر غیرممکن بودن بخشش جنایت‌های تحمیل‌شده بر قربانیان گوانتانامو، نوشت: با وجود مقیاس آسیب مورد بحث، برخی از افراد ادعا می‌کنند که جنایت‌هایی را که در گوانتانامو متحمل شده‌اند، می‌بخشند؛ اگرچه این ممکن است شرافتمندانه به نظر برسد، اما درک این نکته ضروری است که تلقی بخشش به‌عنوان یک انتخاب کاملا شخصی، آسیب عظیمی را که به ده‌ها میلیون نفر در جنگ به‌اصطلاح علیه تروریسم وارد شده است، نادیده می‌گیرد؛ به عبارت دیگر، وقتی افراد برای منافع شخصی چه برای شهرت، چه برای شناخت یا سود می‌بخشند، عمل خیانت‌کارانه انجام داده‌اند.

وی این پرسش را مطرح کرد: از کسانی که چنین بخششی را ارائه می‌دهند، می‌پرسم: دقیقا چه کسی را می‌بخشید؟ شکنجه‌گرانی که هرگز عذرخواهی نکردند؟ دولت‌هایی که جنایت‌های خود را انکار می‌کنند؟ آیا کسی حتی از شما درخواست بخشش کرده است، یا شما آن را آزادانه به کسانی که اصرار دارند هیچ کار اشتباهی نکرده‌اند، ارائه می‌دهید؟ آیا به خانواده‌هایی که در حمله‌های پهپاد‌های آمریکا از بین رفته‌اند، در یک لحظه پاک شده و فراموش شده‌اند، فکر کرده‌اید؟ آیا به کسانی که هرگز زندان‌های سیاه سیا را ترک نکردند فکر کرده‌اید، کسانی که نامشان ناشناخته مانده، مرگشان هرگز ثبت نشده و اجسادشان هرگز بازگردانده نشده است؟ وقتی ماشین خشونت دست‌نخورده باقی می‌ماند، بخشش چه معنایی دارد اگر نه برای تسلی دادن به گناهکاران و پاک کردن رنج قربانیان؟

وی تصریح کرد: این الگو در رفتار آمریکا واضح است که با افتخار و در پوشش حقوق بشر به پیش می‌رود، در حالی که به قربانیان وحشی‌گری آن گفته می‌شود که صبر کنند، صبور باشند و ببخشند؛ این استاندارد دوگانه اخلاقی همه چیز را در مورد اینکه چه کسی انسان شناخته می‌شود و چه کسی نیست، آشکار می‌کند؛ وقتی آمریکا مردم را می‌کشد، شکنجه یا ناپدید می‌کند، چنین اقدام‌هایی به‌عنوان ضروری، استراتژیک یا حتی قهرمانانه قالب‌بندی می‌شوند، اما وقتی بازماندگان صحبت می‌کنند، خواستار پاسخگویی می‌شوند یا از بخشش امتناع می‌کنند، به‌عنوان انتقام‌جو و ناسپاس به تصویر کشیده می‌شوند؛ این ریاکاری تصادفی نیست؛ بلکه در ساختار ظلم و ستم نهادینه شده است.

در نوشته الضیفی آمده است: آمریکا به‌صورت رسمی به‌اصطلاح جنگ علیه تروریسم را پایان نداده است؛ گوانتانامو همچنان باز است و ماشین بازداشت، شکنجه و قتل‌ها ... به اشکال مختلف ادامه دارد؛ دولت آمریکا نه مسئولیت آسیبی را که وارد کرده است بر عهده گرفته و نه قربانیان و بازماندگان را به رسمیت شناخته است؛ هیچ غرامت معناداری، هیچ تلاشی برای جبران خسارت صورت نگرفته است.

وی با اشاره به اینکه آمریکا همچنان همان بازیگر امپریالیستی است که پس از ۱۱ سپتامبر ادعا کرد از بی‌گناهان دفاع می‌کند، نوشت: این کشور اکنون نسل‌کشی و کشتار ده‌ها هزار نفر در غزه را ممکن می‌سازد و در آن شریک است؛ شکست‌های اخلاقی که به گوانتانامو اجازه وجود دادند، امروزه در حمایت از سیاست‌هایی که فلسطینی‌ها را در معرض گرسنگی و قتل‌عام قرار می‌دهد، منعکس شده است؛ برخی از جنایت‌ها ممکن است هرگز قابل بخشش نباشند.

انتهای پیام/